Gözlerimi yeniden aralamak istediğimde dışarıdan gelen seslerin gittikçe yükseldiğini fark ettim.
Bağrışmak mı dersiniz yüksek perdeden konuşmak mı dersiniz bilmem ama beni her halükarda rahatsız ettiği aşikardı.
Seslerin oluşturduğu gürültüye bir anlam vermeye çalışıyordum ki duyduğum bir unvan beni zaten durmakta olduğum yere çiviledi.
Doktor Bey mi?
Doktor.. Neden doktora seslenilsindi ki?
Bu, şu an hastanede olduğumu mu gösteriyordu yani?
Peki, niye?
"Doktor Bey, gözlerini açmaya çalıştı. Gözlerimle gördüm. Evet evet, kesinlikle açmak için uğraştı."
İyi de bunda tuhaf olan ne vardı istersem açardım da.. Ne diye doktora söyleme gereksinimi duyuyordu..? Hayır hayır.. Neden bu kadar bilmediğim şey vardı?
Bir an önce gözlerimi açıp aklımdaki bulanıklığı gidermek zorundaydım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lost of Memory
FanfictionKusursuzca tasarlanmış düzeni asla bozamazsınız ve eğer kader diye bir şey varsa o işte tam burda! Bu noktadan itibaren sizi kaderin zalım ağlarıyla yalnız bırakacağım. Melissa da dahil kimse ne olup biteceğini bilmeyecek ya da Brian bilse de engel...
