"O kimdi? O gün seni çağıran kişi..?" Haddimi aşarak bu soruyu sorduğumu gayet iyi biliyordum fakat cevabını duymaya ihtiyacım vardı.
Hoş söylese sanki tanıyacaktım..
"Sakin ol bakalım küçük hanım! Kendisi benim eski hastalarımdan, taburcu olalı baya olmuştu ama küçük bir sıkıntı olmuş o da tanışıklığımızdan yararlanmış ve beni acilen çağırmış. Her şey çözüldüğüne göre başlayalım mı? Evet, başla bakalım. Haftan nasıldı?"
Öncelikle her şey çözülmemişti, kafamda daha milyon tane soru vardı dolayısıyla kafamı toplayıp da haftamı anlatacak durumda değildim.
Ama karşımdaki Yong Gun amca bana öyle şefkatle bakarken diğer şeylere sinirlenmeye hakkım olduğunu sanmıyordum.
"İşe gidip gelmem dışında çok büyük şeyler olmadı hatta haftanın iki günü evde çalıştım. Yabancı sözleşme metinlerini çevirmekle uğraştım ve bu beni epeyce yordu..."
***
Çıktığımda saat üçe gelmek üzereydi, güneş tam tepemde benim gibi güneş kremlerini sürmeyi unutanları avlıyordu.
Fazla kalmamam gerektiğini bilmeme rağmen nedensizce içimdeki dürtüye engel olamadım ve bir anda kendimi, bu sıcak havaya rağmen dondurmacıya giderken buldum.
Tamam, teknik olarak bu sıcakta dondurma almam çok ama çok mantıklıydı ama bunu yapmak için belirli bir dondurmacıya gitmem gerekmiyordu.
Özellikle benden yürüme mesafesinde yaklaşık yarım saat uzaklıkta olan bir dondurmacıya..
Vardığımda kan ter içinde kalmış olmama rağmen içimdeki o tuhaf 'dürtü' daha da engellenemez olmuştu.
Bu dondurmacıyı nerden bildiğimi hatırlamıyordum. Normalde ailemle dondurma almak için asla buraya geldiğimizi hatırlamıyordum, bir kere evimize çok uzaktı bu yüzden akılları benim gibi mantık çerçevesi dışında çalışan insanlar olmadığından buraya gelmezlerdi.
Peki ben neden buradaydım? Buranın yolunu nasıl bu kadar kolay bulmuştum, üstelik dükkan bir ara sokaktayken..?
Kendime sakin kalmamı söyleyerek kasaya doğru gittim.
"Ahududulu, limonlu ve sosa batırılmış olsun yalnız, mint limonu olursa lütfen. Teşekkürler."
Bu konuşan da kimdi acaba? Bu kadar detaylı sipariş vermeyi dahası mint limonunu da nereden biliyordum?
Her şeyi geçtim..
Peki ya şu an asla tanımlayamayacağım bir sürü duygu barındıran ifadeyle bana bakmakta olan çocuk da kimdi?
Ah doğru ya, biraz önce aynı anda aynı siparişi vermiştik.
Ne?
NE?!!
BİZ, AZ ÖNCE AYNI ANDA AYNI SİPARİŞİ Mİ VERMİŞTİK?!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lost of Memory
FanfictionKusursuzca tasarlanmış düzeni asla bozamazsınız ve eğer kader diye bir şey varsa o işte tam burda! Bu noktadan itibaren sizi kaderin zalım ağlarıyla yalnız bırakacağım. Melissa da dahil kimse ne olup biteceğini bilmeyecek ya da Brian bilse de engel...
