Sekret w zeszycie

Rozdział 31

- Czy to coś zmienia?- Spojrzał na mnie. W oczach miał smutek. Czy zraniłem go właśnie?

-Ale ty wiesz, że ja tego do ciebie nie czuję?- Uniosłem brew spoglądając na niego.

- Wszystko może się wydarzyć. Życie zaskakuje...

- Nie Ben. Ja cię nie kocham- przewałem mu.

- Denis...

Wstałem, widać było, że tak to się skończy. Wstał zaraz za mną i szarpnął mnie za rękę.

- To boli, puść, bo zacznę krzyczeć.- Syknąłem

- Ty mnie nie zostawisz... Nie po tym, co dla Ciebie zrobiłem, usiądź jeszcze na chwilę, dokąd się z noga wybierzesz, siadaj no już, jeszcze nie skończyliśmy.

Usiadłem, byłem trochę ciekaw, co jeszcze ma mi do powiedzenia.

- A więc teraz będziesz mi wyliczał, ile dla mnie zrobiłeś? Spoko, oddam, co do grosza, jak się od ciebie wyrwę, bo widzę, że to nie ma sensu.

- Nie... Olivier nie zrobisz mi tego.- Pierwszy raz odezwał się tak do mnie. Powiedział moje dawne imię. Przeszedł mnie dreszcz.

- Też będziesz kazał mi wybierać?

- Zakochałeś się w Ricie Porter prawda?

Miał mnie w garści. Rozwalił mnie tym pytaniem. Skąd mógł to wiedzieć...?

- Nie.- Skłamałem.

- Kłamstwo wyczuwam na kilometr. A więc jednak mnie nie zostawisz. Bo jeśli ty odejdziesz... Rita straci prace w teatrze, posypie się jej cała kariera, a do tego jej życie. Bo jak wiesz, teatr jest jej największa miłością. A więc masz wybór. Daję ci go z czystego serca.

- Jak mam to rozumieć?

- Masz dwa wyjścia. Zostajesz i wszyscy jesteśmy szczęśliwi... Odchodzisz... i wszyscy jesteśmy nieszczęśliwi- powiedział to z takim spokojem, zapalając papierosa. Byłem na niego wściekły. Ben Bruce potrafiłby zniszczyć życie każdemu, kto mu się nawinie. To było niesprawiedliwe.

- Jak możesz Ben?

- Mogę. Kto ma pieniądze. Ma władze.

- Jesteś potworem... I nienawidzę cię.

- To będziesz musiał z tym żyć... Albo... Rita do końca życia podziękuje właśnie Tobie za zniszczenie jej życia...

- A ty moje życie możesz niszczyć

- Wybieraj...

-Ben!

- Wybieraj...