Derin Kurgu (Tamamlandı)

32.bölüm

Yerde kanlar içinde yatan Asuman'ı görünce donup kalmıştı. Derin bileklerine tampon yapıyordu. "Emir hemen ambulansı ara!" diye bağırdı ama Emir Derin'i duymuyordu. Egemen geldiğinde Emir'i iterek odaya girdi. "Kahretsin! Biriniz ambulansı arayın, bileklerini kesmiş." derken soğuk kanlı olmaya çalışıyordu.

Hastaneye gittiklerinde kimse neler olduğunu bilmiyordu. Emir birden duvarları yumruklamaya başlamış, "Lanet olsun! Benim yüzümden oldu, benim hatam." diye bağırıyor, arkadaşları sakinleştiremiyordu. Derin Emir'in yanına gelmiş, yakasından tutup onu sarsarak "Kendine gel Emir, sakin ol şimdi hiç sırası değil dua et de kendine gelsin." Emir gözünden akan yaşlara engel olamıyor "Benim yüzümden oldu." diyordu. 

"Emir bırak kendini suçlamayı, daha neler olduğunu bilmiyoruz, eğer ortada bir suç varsa bu haltı ikiniz birden yediniz." dediği sırada doktor ameliyathaneden çıkmıştı. Koşarak doktorun yanına gitmişler, doktorun ne diyeceğini bekliyorlardı. 

"Asuman hanımın ameliyatı başarılı geçti. İlk yardım erken yapıldığı için fazla kan kaybı olmamış,  hayati tehlikesi yok." dediğinde herkes bir oh çekmişti. Doktor devam etti "Arkadaşınız bir aylık hamile ve iyi bakılması gerekir, en kısa sürede kadın doğum uzmanımızla görüşüp detaylı bilgiyi ondan alabilirsiniz. Bir de intihara eğilimi olan birinin bunu tekrarlaması muhtemel olabilir. Bir süre yalnız bırakmayın. Bunun içinde destek alırsanız iyi olur, birazdan servise çıkarıcağız yarın da taburcu olabilirsiniz." diyerek doktor yanlarından ayrıldı. Emir Derin'e bakıp "Hamile mi?"  diye tekrar sordu. "Evet hamileymiş hemde bir aylık, biz bunu neden düşünemedik?  Şimdi ben Dudu teyzeye ne derim, ne cevap veririm?" dedi. Emir hemen Derin'in kolundan tutmuş, "Bilmeleri gerekmiyor, çocuk belli olmadan hemen evleniriz yeter ki Asuman iyi olsun." dedi. 

"Dur bakalım kızla bir görüşelim, konuşuruz bunları." 

Asuman odasını çıktığında herkes yanına gitmek istedi ama Emir buna izin vermedi. "Önce ben konuşacağım." diyerek odaya girdiğinde, Asuman yüzüne bakmıyordu. Boğazını temizleyerek konuşmaya başlayan Emir oldu. 

"Ben, ben çok özür dilerim hamile kalabileceğini hiç düşünemedim ama sen neden benimle paylaşmak yerine canına kıymak istedin? Ben senin için bu kadar önemsiz miydim? Benim ne hissedeceğimi düşünmeden, beni bırakıp gitmek istedin." dediğinde, Asuman birden Emir'e dönmüş "Özür dilerim, çok özür dilerim. Ben çok korktum ve utandım ne yapacağımı bilemedim ve senin bebek yüzünden sevmediğin bir kadına evlenmek zorunda kalmanı istemedim. Böyle bir şeyi nasıl yaptım ben de bilmiyorum, bir anda oldu." 

"Neden çocuk yüzünden seninle evlenecek mişim? Asuman hangi devirde yaşıyoruz en kötü ihtimal aldırırdık. Ben sana çok ilgi duyuyorum evet belki ilk başlarda sana olan yaklaşımımın hoşlantı mı, yoksa suçluluk duygusu mu ben de emin değildim, kafam çok karışıktı. O odada kanlar içinde yatarken görünce boğulacağım sandım, nefes alamadım, seni kaybetmekten, seni bir daha görememekten o kadar çok korktum ki işte o zaman anladım seni ne kadar çok önemsediğimi. Söz ver bana bir daha asla böyle bir şey yapmayacaksın. Ne olursa olsun, ne kadar kötü olursa olsun benimle paylaşacaksın söz ver."

Asuman elini uzatmış Emir'in elini tutup dudaklarına götürmüştü. "Teşekkür ederim Emir, yanımda olduğun için, beni sevdiğin için, benim seni sevmemi sağladığın için çok teşekkür ederim." 

"Bak yarın taburcu oluyorsun, bileklerin iyileşir iyileşmez hemen Balıkesir'e gidiyoruz. Seni ailenden istiyoruz ve yıldırım nikahıyla evleniyoruz. Çocuğumuzu birlikte büyüteceğiz."

"Benimle gerçekten evlenmek istiyor musun Emir? Yoksa hamileyim diye mi.."

"Açık konuşmak gerekirse eğer hamile olmasaydın evlilik hemen düşündüğüm bir şey değildi ama er geç yaşayacağım bir şey ve seninle olması isterdim."