Derin Kurgu (Tamamlandı)

24.bölüm

"Lanet olsun! Şu rezalete bak."  Gecelikleri tek tek inceleyen Derin Egemen'le Irmak'ın neler yaşayabileceğini hayal ederek, canının yandığını hissetti.

"Ondan nefret ediyorum!" diyen Derin kendi odasına geçti. Elif de arkasından gitti. Kapıyı tam kapattıkları sırada Egemen ve Irmak'ın sesi geldi. "Vay, iyi zamanlamaydı." diyen kızlar salona inmek için odadan çıktılar.

Kemal, Emir ve Burak oturmuş sohbet ediyorlardı. Derin'i görünce hemen ayağa kalktılar. Baş sağlığı dileyip ne kadar üzgün olduklarını dile getirdiler. Kemal Elif'e bakıyor bir an önce kim olduğunu bilmek istiyordu. Derin'le samimiyeti olmayan Kemal  sormaya da cesaret edemedi. İlk defa bir arada oldukları için Derin içindeki kini bir tarafa bıraktı günlerce dalga geçtikleri kızın onlara kim olduğunu göstermeye karar verdi.

Elif'in çocukluk arkadaşı olduğunu belirterek tanıştırdı. "Bundan sonra burada kalacak dedi." Elif'i gördüğü anda etkilenen Kemal sevinip oturup sohbet etmeye başladı. Konu konuyu açıyor kahkahalar havada uçuşuyordu.

"Bunlar neye gülüyor bir saattir" diyen Irmak Egemen'in koluna girmiş "Hadi, gidelim." dedi. Salona indiklerinde Derin ve Elif'i gören Irmak'ın yüzü düştü. "Maşallah bütün Balıkesir buraya gelecek." diyerek Egemen'in koluna daha fazla sarıldı.

Elif, Irmak'a bakıp "Bu kim?" diye sordu. Cevap Kemal'den geldi. "Kendisi  Egemen'in asistanı olur." Şaşkın ifade takınan Elif "Burada asistanlar yatak odasında da çalışıyor sanırım." dedi. 

"Egemen Bey, bugün ikinci görüşmemiz ama yüzümüze bakmadınız. Ne o? Küçükken seni çok dövdüm diye hâlâ kin mi duyuyorsun?"

"Özür dilerim, tanıyamadım. Nasılsın? Seni gördüğüme sevindim uzun zaman oldu."

Bir arada oturup sohbete devam ettiler. Elif başından geçenleri anlattı, bu Egemen'i hiç şaşırtmamıştı. "Bu senden beklenen hareketler Elif. En iyi ben bilirim." dediğinde gülümsüyordu.

Asuman elinde kahvelerle salona geldi. Kızlara kahvesini verdiğinde gülümseyen Asuman, Egemen ve arkadaşlarına "Zıkkım için!" der gibi bakıyordu. Bu Egemen'in gözünden kaçmamıştı. Özür dilemesi gerektiğini, Asuman'a yapılanın büyük bir haksızlık olduğunu biliyordu.

"Asuman otur biraz konuşalım." Derin'le göz göze gelen Asuman, onay alınca Egemen'in karşısına oturdu. "Senden özür dilemek istiyorum. Bizim yüzümüzden zor zamanlar yaşadın, hak etmediğin olaylarla karşı karşıya kaldın ve en kötüsü ben buna sessiz kaldım, müsaade ettim. İçtenlikle özür diliyorum senden, kusura bakma." dedi. Asuman özrünü kabul etse de içindeki burukluğu atamıyordu. Kemal, Emir ve Burak da özür dileyip üzgün olduklarını belirttiler. 

"Onur, burada olsaydı kesinlikle oda özür dilerdi. Bu aksam işleri varmış gelemedi" diyen Emir, Onur adına da özür dilemişti. Irmak özür dilemek istemiyor "Bizim Asuman'la ilgili bir problemimiz yok, onu Derin zannettiğimiz için öyle davrandık." dediğinde Burak'la Kemal sus işareti yapmaya çalışıyor, Irmak aldırış etmeden konuşmasına devam ediyordu. "Sonuçta Asuman'ı Derin sanmamızı sağladılar ki başarılı da oldular. Neden üzerine alınıyor ve ne için özür dileyeceğim?" dediğinde Elif araya girdi. 
"Bir dakika asistan hanım."
"Irmak adım,Irmak."
"Peki. Birincisi Derin değil Derin Hanım çünkü o senin arkadaşın değil, patronun. İkincisi Asuman kendini Derin olarak tanıştırdı mı? Ben Egemen'in karısıyım dedi mi? "

"Hayır demedi."
" Peki nasıl Derin olduğunu düşünmenizi sağladılar?"
"Derin olmadığını söy.."
"Derin Hanım diyeceksin."
"Her neyse, Derin Hanım olmadığını da söylemedi."

"Sordunuz mu? Sen Derin misin diyerek?" 
"Hayır."
"O zaman bu yaptığınız saçmalıklar için sende özür dilemek zorundasın. Ha bu arada bu aptalca hareketleri Derin'e yapabileceğinizi sanıyorsanız, aklınızdan zorunuz var demektir. Gerçi akıl var mı oda tartışmaya açık. Ben arkadaşımı tanıyorsam ağzını bile açamazdın."