Derin Kurgu (Tamamlandı)

2.Bölüm

Acaba her şeyi Egemen'e anlatmalı mıydı? Evet Egemen oğluydu, babasının durumunu bilmeye hakkı vardı. Ama hayır! Ömer amcasına söz verdi kesinlikle anlatamazdı. Bunu söylemesi gereken Ömer amcasının kendisiydi.

Oturduğu yerden bir oturup bir kalktı ne yapacağını bilmiyor nefesini tutup bırakıyordu. Sanki beyni durmuş hiçbir şey düşünemiyordu. Neden bu yükü tek başına taşımak zorundaydı? Bu çok ağır bir yüktü. Sanki Ömer amca ceza verdi. Hayır,hayır Ömer amcasının sevgisinden, ona asla zarar vermek istemeyeceğinden çok emindi. Kafasında cevapsız sorular art arda sıralanıyor, içinden hiçbir şey yapmak gelmiyordu. Sonunu bilmediği bir yola girmişti artık. Oysa ki her şeyi planlı yapar bir sonraki adımında bile neler olabileceğini, nelerle karşılaşabileceğini düşünürdü.

Şu an sanki koşmaya hazırlanıyor ama önüne neler çıkacak tahmin dahi edemiyordu. Çaresiz olmak sanırım böyle bir şeydi. En azından Egemen'i tanıyordu. Çocukluk yılları birlikte geçti.

Ayrıldıklarında on altı yaşındaydı, Egemen ise on sekiz. O yaşa kadar bir an olsun ayrılmamışlardı bir nebze olsun onun rahatlığını duyuyordu. Her şeyi birlikte yaparlar,birbirlerini görmeden bir gün geçirmezlerdi. Hatta Egemen'e büyük hayranlık duyuyordu çünkü hep yanında koruması altındaydı. Çok yakışıklı oluşuyla ve çekiciliğiyle, kızların aklını başından alır, kimseye yüz
vermezdi. Her zaman çantasına defterlerinin arasına numaralar notlar bırakılırdı. Çoğunu okumadan yırtıp atar, dalga geçerdi.

Derin kendini çok şanslı hissediyordu, her zaman Egemen ile beraber vakit geçiriyorlar, aynı şeylerden zevk alıp eğleniyorlardı. Bir çok kızın kendisini kıskandığını, yerinde olmak istediklerini biliyordu.

Egemen ile geçirdiği son gece de çok mutsuz ve üzgünlerdi. Birbirlerinden ayrılmak istemiyor, ama mecbur olduklarını biliyorlardı. Egemen İstanbul'a gidecek okuluna özel bir okulda devam edecek kalan zamanlarda şirkette çalışıp işleri öğrenecekti. Sonuçta şirket onun olacaktı. Ömer amca erken yaşta her şeyi öğrenmesini istedi. Derin Egemen'in gitmesini hiç istemiyor, İstanbul'da yaşayamaz diye düşünüyordu. Egemen de aynı fikirdeydi, hemen geri döneceğine dair sözler verdi.

Derin mutlu oldu. "Ne olursa olsun bekleyeceğim" dedi çünkü Egemen'in sözünü mutlaka tutacağını biliyordu.

Hem tek dostu Derin'di. Herkesle arkadaş olamaz, sevemezdi. Yalnızlıktan sıkılır bir yolunu bulur mutlaka gelirdi. Oturdukları bahçe çitinden Egemen birden ayağa fırladı. Bunu gören Derin endişeyle kalkmaya çalışırken dengesini sağlayamadı.

Gözlerini kapatmış yere kapaklanmayı beklerken Egemen'in kollarında buldu kendini.

Gözleri birbirine değdiğinde Derin'in kalbi delicesine çarpmaya başladı.

Gözlüklerinin arkasından siyah inci gözlerini kocaman açmış kıvır kıvır kirpiklerinin arasından Egemen'e bakıyordu. O kocaman kahverengi gözlerin içinde kayboldu adeta. Kalp atışının dışardan duyulacağından korkup yavaş yavaş nefes alıp vermeye başladı. Gözlerini kapatan Derin sakinleşmeye çalıştı.
 
Bana neler oluyor böyle diye düşünürken dudaklarındaki baskıyla gözlerini kocaman açtı.
Evet, o baskı Egemen'in kalın biçimli sıcacık dudaklarıydı, Derin'in dudaklarıyla birleşmişti.
"Aman Allahım neler oluyor? Bu rüya mı,gerçek mi? Rüyaysa uyanmak istemiyorum, gerçekse zaman dursun. Bu bu neydi şimdi, ilk öpücüğünü almıştı evet bu ilk öpücüktü, neden şimdi? Neden gideceğin gün neden bunu bana yaptın Egemen!" diye düşünüyordu. Derin hala Egemen'in kollarında dudaklarıysa dudaklarının içindeydi. Birbirine kenetlenmiş dudaklar uzun süre ayrılmadı birbirinden. Derin adeta dondu. Arkasından bakarken Egemen'e hoşçakal bile diyemedi Egemen'in söylediği hiçbir şeyi duyamamış, olduğu yerde kalakalmıştı. Kendine geldiğinde parmakları kendiliğinden dudaklarına gitti. Kekeleyerek "be-beni beni öptü, gerçekten beni öptü."
Egemen gözden kaybolunca, Acaba hayal miydi,diye düşünmeye başladı. Kendini çimdikleyen Derin "uff acıdı!" diyerek çimdiklediği yeri ovaladı, değişik duygular içine girmiş,yüzü alev alev yanıyordu.