The Daughter Of The Alpha {Deel 1,2,3,4&5}》Voltooid《

4. H12 De verandering

Pov Charlotte

Vandaag ben ik bij Mason weer 2 maanden. Mijn ouders zijn op bezoek geweest en alles gaat eigenlijk wel goed. Ik ga vandaag trainen met Mason. Ik loop in mijn train kleren naar buiten. Ik zie Mason al staan. 'Hey, hoe gaat het?' Zeg ik en geef hem een knuffel. 'Heel goed nu ik jou zie.' Zegt Mason. Slijmbal.

Hij drukt zijn lippen op die van mij. Ik ga er in mee. 'Kom we gaan.' Zeg ik. 'Ja is goed.' Zegt Mason en rent weg. Dit doet hij zo vaak en ik haal hem altijd weer in. Ik zet het ook op een rennen en haal Mason in. Voordeel van hybride zijn. 'Ik blijf het stom vinden dat je me steeds voorbij rent.' Zegt Mason en takkelt me.

We vallen allebei en ik beland onder Mason. 'Je bent echt heel zwaar.' Zeg ik. 'Hey, dat is niet aardig.' Zegt Mason. 'Ga van me af.' Zeg ik. Mason gaat van me af. We staan op en dan schiet er een pijl langs ons. We draaien ons om en zien 5 jagers staan. We grommen.

'Nog laatste woorden.' Zegt de jager die het dichtbij is. 'Ja, Mason rennen.' Zeg ik en Mason kijkt me aan en rent weg. De jagers schieten pijlen. 1 raakt Mason maar ik zie zijn vrienden al bij hem. Ik transformeer en ik merk dat ik heel boos ben.

Mijn ogen zijn bloedrood. 'Kijk een hybride.' Zegt de vrouw. Ik grom. Ik zie dat Mason wordt weg getild. Ik voel een pijl mijn vel door boren. Het wordt zwart.

Ik wordt wakker en zie een zwarte kamer. Ik zie geen raam en zie 1 deur, een klerenkast, een bed, bureau en nog een nachtkastje. Ik lig op het bed. Mijn handen zijn vast gemaakt aan het bed. Ik probeer met al mijn kracht me los te krijgen. Niks helpt. 'Baas, ze is wakker.' Hoor ik een mannen stem zeggen.

Ik hoor voetstappen naar de deur komen. 'Hallo, ik ben Michiel en jij bent?' Zegt een man van rond de 50. 'Gaat je niks aan, laat me gaan.' Zeg ik boos. Mijn ogen zijn 100% zeker rood. 'Zeg het nu!' Zegt de man Michiel. 'Nee, waarom ben ik hier?' Zeg ik. 'Als je je naam zegt zal ik antwoorden.' Zegt Michiel. 'Best, ik ben Charlotte.' Zeg ik.

'Nou Charlotte, ik jaag op magisch wezens. Ik jaag op jou en heb je gevonden. Jij bent de dochter van de Alpha King. Jij bent de mate van de Alpha van de Black Woods Pack. Je bent speciaal en te krachtig. Dus ik dood je of je moet wat anders bedenken waarom ik je niet zal doden.' Zegt Michiel.

'Hoe weet je wie ik ben.' Zeg ik. 'Je kende je bio moeder.' Zegt hij. 'Echt, wie is het.' Zeg ik, me niet realiseren dat hij eigenlijk de vijand is. 'Ze is dood, Charlotte.' Zegt hij. O. 'Waarom moet ik persé dood. Heb je geen andere oplossing.' Zeg ik. 'Ja die is er maar die wil niemand dus we zijn er mee gestopt met vragen.' Zegt Michiel.

Ik kijk hem afwachtend aan. 'Oké, we hebben een oplossing. Maar dan wordt je weer mens. Zonder kracht, weerwolf of hybride dingen. Gewoon normaal. Je weet niks meer van weerwolven of andere wezens af. Je moet helemaal opnieuw beginnen. Of je je mate houdt weten we niet zeker.' Zegt Michiel.

O dat is niet zo leuk. Ik dacht misschien werken of pijn straf of gevangen voor zo lang maar dit. 'Het is dat of dood, we zijn te jong om te sterven.' Zegt mijn wolf. Daar heeft ze gelijk in. 'Best, nu maar hopen dat we Mason houden.' Zeg ik.

'Ik wil die oplossing.' Zeg ik. 'Zeker?' Zegt Michiel. 'Zeker.' Zeg ik.

Pov Mason

Ze is weg. Het is al 5 dagen dat ik dit gevoel heb. Ik kan het niet plaatsen. Ik zie geen beeld meer van haar. Ik snap het niet. Ik mis me geheugen. Ik heb een mate maar weet niet meer wie. Mijn vrienden zeggen dat ik haar nog niet heb ontmoet.

Waarom heb ik dan het gevoel dat ik iets of iemand mis. Het lijkt alsof het is verandert. Door een gevecht ofzo. Ik heb gewond geraakt bij het rennen in het bos. Door jagers. Ik ben al bijna geheeld gelukkig. Mijn moeder is op bezoek en die zegt ook dat ik nog geen mate heb.

Ik heb vrouwen kleren in mijn kast en mijn moeder zegt dat die zijn van mijn ex vriendin. We hebben ze in dozen gedaan en op zolder gezet. Weg gooien is zonde. Misschien nog handig voor mijn mate. Het blijft een raar gevoel. Alsof ze er hoort te zijn maar er niet is. Ik zet het maar van me af en ga verder met eten.

Mijn moeder blijft nog 3 dagen en gaat dan weer naar huis. Mijn vrienden hebben allemaal een mate en ik niet. Ik hoop dat ik haar snel weer vind. Ik bedoel vind. Ik heb haar nog niet gevonden. Dus niet weer. Maar voor het eerst.

O ik wordt gek van me zelf.

_________________

Weer een deel. Niet heel lang, sorry. Het is lang geleden maar ik had echt geen inspiratie voor dit boek. Nu kan ik hopelijk weer een tijdje door dus hoop dat het bevalt.

Publiceerd: 12-12-17

894 woorden