Siya na ba?

CHAPTER 59

xxx

Edward

Umakyat na si Tricia at sinimplihan ko na ang pagtulog kay MayMay.

Edward

"Uhmm May, ako na maghuhugas ng plato..."

MayMay

"Mmmm..."

Pumunta na ako sa lababo at sinimulan na maghugas. Tahimik kaming naglilinis. Pinakikiramdaman ko si MayMay at kumukuha na ng tyempo.

Tumigil ako sa paghuhugas at tumingin sa kanya at nakitang tahimik niyang nilalagay ang mga naligpit na ulam sa ref.

Huminga ako saglit

Edward

"MayMay... I'm sorry..."

Nakatalikod sa akin at patuloy lang siya sa gingawa niya.

Edward

"Sorry sa lahat ng nagawa ko. Sorry for all the pain that I've caused you. I admit, everything was planned. Meeting you since day 1 until the last day we went to the park. It was all planned. But... hur--hurting you or make you fa- ho!- fall in love with me was not my intention..."

Hindi natitinag si May. Alam ko naririnig niya ako pero patuloy lang siya sa pagligpit. Eto na 'to. Nandito na...baka eto na ang huling pagkakataon na meron ako.

Edward

"...but everything I showed you, was real. My love for football. My me time in the park. My interest in furniture design. They're are all real. But there were things happened, honestly, were not part of it. You, meeting my family was unexpected. Seeing Heaven, my ex girlfriend was unanticipated, and... what I'm feeling towards you is not on top of my priorities..."

Doon ko na napansin na hindi na siya gumagalaw at nakatayo nalang siya sa tapat ng ref.

Sa kaba at pakiramdam ng pagsisisi, hindi ko namalayan na lumuluha na ako.

Ngayon ko lang narealized, mahal ko siya...sobra!?

Edward

"I am slowly starting to feel different when I'm with you. Maybe there are things I pretended to be, but most of the time I didn't realize, I'm showing you the real me..."

Lumapit na ako sa kanya. Nasa likuran niya na ako. Gusto ko mas marinig niya ang mga sasabihin.

Edward

"...Perhaps you saw me in different persona but you, you are the only person I see. I saw your eyes twinkle when you heard Sara Bareilles singing while we danced at the gazebo, I saw how child-like you were when we played football and I saw how contented you felt when we had the picnic at the park..."

Hinawakan ko na siya sa balikat at hinarap ko siya sa akin. Thankfully, hindi siya pumalag at humarap sa akin. Nakita ko na umiiyak na siya, kasabay ko. Sobrang luha ang lumalabas sa mga mata niya.

Edward

"I'm so sorry Marydale..."

Pinunasan ko luha ko at inayos ang sarili ko. Nilahad ko ang kamay ko para makipag shakehands.

Edward

"Gusto ko magpakilala. Yung totoong ako. No pretentions, no hidden cameras and no setup scenarios.

Hi! I'm Edward John Barber, TV Producer..."

Humihikbi ako dahil sa pagluha ko kanina at hinihintay na tanggapin niya ang sorry ko.

Tuminigin muna ako sa kamay ko atska tumingin sa kanya. Kagaya ko nakatingin siya sa akin tapos tumingin sa kamay ko.

Matagal lang siyang nakatingin sa kamay ko. Hindi ko alam kung anong iniisip niya. Hindi ko mabasa ang mukha niya.

Umiiyak lang siya.

Lumipas ang oras, iniabot na niya ang kamay niya. 

Nakipagkamay na siya sa akin... finally.

Paglapat ng kamay namin, hinila ko siya at niyakap ko siya ng mahigpit. Sapat lang ang luwag para makahinga kami. Dun na din bumuhos ang luha niya. Nararamdaman ko dahil sa tuloy tuloy na tulo sa balikat ko.

Habang magkayakap, bumulong ako sa kanya.

Edward

"I miss you sooo much! You don't know how much I waited for this day to just hug you like this."

MayMay

"Edwarrrrddddd...."