He's A Playboy Gangster [HAPG Book I] - Completed

Kabanata 7: You Need Me

|| Calyx Jauin Saunders ||

I knock three times in the clinic’s door and no one response so I decided to open it by myself. Akay-akay ko pa rin siya at kitang-kita ko sa pagdaing n’ya na masakit iyong mga natamo niyang sugat.

“Sit down. I’ll find the school nurse to assist yo.” Inalalayan ko siyang umupo.

She’s looking at me with a confusion in her eyes. I know she’s wondering why am I helping her. May rason naman talaga kung bakit ko s’ya tinutulungan.

Umikot na ako sa buong clinic pero wala akong makitang school nurse. Napabuntong-hininga ako at namaywang. 

Lumakad ako papunta sa drawer at kinolekta sa isang tray ang lahat ng medicine at mga materials na gagamitin sa panggagamot.

Kumuha ako ng cotton, warm water and a piece of cloth. Ipinatong ko ‘yon sa maliit na table na katabi n’ya.

“Anong ginagawa mo?”

Napatigil ako sa pagbabasa ng white cloth nang marinig ko siyang magsalita. Tumingin ako. Our eyes met and she blinks like she didn’t feel comfortable with long stares.

“I just want to help you.” Maiksi kong sagot.

“Bakit mo ako tinutulungan? Anong pinaplano n’yong dalawa?” Bakas sa tono ng pananalita n’ya ang inis.

Nag-iwas ako ng tingin at ngumisi. Ipinagpatuloy ko ang ginagawa ko at hindi sinagot ang tanong n’ya. Dahan-dahan akong lumapit sa kan’ya at hinila ang stool pagkatapos ay humarap sa kan’ya.

“There’s no nurse in this room. Walang maggagamot sa’yo kung pababayaan kita rito. Huwag mong biglyan ng double meaning ang pagtulong ko.” Kalmado kong saad rito.

Bahagya pa akong lumapit sa kan’ya at nagulat siya nang hawakan ko ang dalawang kamay n’yang nakapatong sa hita n’ya.

“Don’t move.” Utos ko. Akma ko nang ilalapat ang basang tela sa labi n’ya nang bigla n’ya akong pigilan. Naalis niya ang pagkakahawak ko sa kamay niya.

She froze, gulping her saliva out of discomfort. “Ako na. Kaya ko.” She’s about to claim the cloth in my hands but I didn’t let her.

“Stop being stubborn.” Pigil ko. “Walang kapalit ang lahat ng ito. I just want to say sorry for causing you this trouble. It’s my fault, tho.”

Natahimik siya dahil sa sinabi ko. Tumungo lang ako at mariing napapikit. All the words I said is not true. Hindi pa ako sigurado kung inosente nga s’ya.

Hinayaan n’ya akong idampi ang basang tela sa kan’yang labi. Nang matapos linisin, ipinatong ko iyon pabalik sa container na may lamang tubig at kinuha ang scar removal cream.

Ibabang labi lang niya ang nilalagyan ko pati na rin ang gasgas niya sa pisngi. Sa tuwing dinadampian ko iyon ay napapalayo ang kan’yang mukha. I think it’s prickly.

Napatingin ako sa tuhod n’ya. Namumula ito at may gasgas. “You should apply this on your knees and arm. Hindi magandang tignan sa babae ang madaming peklat.” I gave her the cream.

Nakita ko naman na malalim s’yang bumuntong hininga. Tumayo na lamang ako at nilinis ang mga med kit na ginamit.

“Wala na talaga sa’kin ang pera.” Napatigil ako sa paghakbang nang bumulong siya. “May biglang dumating na dalawang lalaking nakamotor at hinablot ang bag ko. Nandoon ang pera n’yo at wala na saki—“

Napatigil s’ya sa pagsasalita nang ibagsak ko ang tray sa table. I turn around and face her.

“Nagsasabi ako ng totoo kaya utang na loob, huwag n’yo nang guluhin ang buhay ko.” Her voice was pleading but I don’t care.