You Drive me Crazy [COMPLETED]

Chapter 41: Friend of mine

Chapter 41: Friend of mine

“goodmorning Princess!”

“DADDY!” I hugged and kissed him.

“sorry baby kung ngayon lang kita nadalaw” he sat beside my bed

“okay lang dad. I understand how busy you are right now” may upcoming project kasi si dad eh at hindi lang yun basta basta isa siyang BIG project! Kaya naman ganun na lang yung ginagawang paghahanda ni daddy.

“don’t worry Princess pag labas mo dito mag-bobonding tayo”

“talaga dad?! Wee! Excited na ko! Gusto ko na tuloy lumabas!” hahahaha. So damn bored na ko dito eh. May natitira pa kong two days. Ugh!

“don’t be too excited. Kelangan mo muna magpagaling”

“ikr dad. Ayoko na kasi dito eh”

Nag-interrupt si yaya sa pag-uusap namin “sir Fred, may naghahanap po kay miss Paris”

OMG! Don’t tell me andito na agad yung BB? Waaah. Ang aga naman nila!

“sige papasukin mo” utos ni dad kay yaya

“Ate Paris?”

“ELI!” akala yung BB na eh hindi pa naman ako prepared. Yikes! Kakagising ko lang kasi no hello?

Lumapit si Eli at umupo dun sa dulo ng kama ko.

“ai dad, si Eli nga pala. NEW FRIEND ko dito!”

“hello po. ^__^” *bow* ang cute naman talaga ni Eli. Nag-bow pa siya kay daddy. Haha.

“nice meeting you hijo. It’s good to know that Paris had a new friend here” nag-smile lang sa kanya si Eli.

“sige na Princess mauna na ko. Entertain mo muna yung bisita mo”

“aalis ka na agad? >3<” ka-tampo naman si daddy.

“may work pa ko and nakahiya sa bisita mo nag-effort pa siya na puntahan ka dito sa room mo” onga pala nag-promise pa ko kay Eli na magke-kwentuhan kami ngayon

“okay. Promise you’ll be back ah!”

“yes I will. Bye hijo” he tapped Eli’s shoulder

“babye din po. Ingat po kayo ^__^” then dad left my room.

“kamusta ka na Eli?”

“okay naman po ako Ate Paris. Kayo po?”

“wag mo na ko i-po. Feeling ko tuloy ang tanda ko na. Ilang taon ka na ba?”

“16”

“tingnan mo! One year lang tanda ko sayo kaya wag ka na mag-po sakin. hahaha”

“okay ^___^”

“nasan nga pala yung family mo? Bakit hindi ko pa sila nakikitang bumisita sayo?”

“nasa America sila ate”

“oh bakit hindi ka na lang dun magpa-gamot? Mas magaling yung mga doctors dun” unlike here, kung wala kang pera then let it be mamamatay ka na lang agad. Opinion ko lang yan huh. ^__^v

“hindi kasi nila alam na may sakit ako. Ayoko rin naman sabihin sa kanila dahil ayokong mag-alala sila sakin”

“what?! Eh anong ipina-alam mo sa kanila kung bakit ka nandito?” 

grabe. Kawawa naman siya. Mag-isa niyang hinaharap yung malalang sakit niya. Tapos nakakangiti pa siya. Hands down na talaga ko sa kanya. Ang strong niya. Sobra!