𝙁𝙖𝙠𝙚 • 𝙟.𝙟𝙠 × 𝙡𝙡.𝙢 • (𝘾𝙊𝙈𝙋𝙇𝙀𝙏𝙀𝘿)

•Chapter 7•

•SARAH•

Naghahabol parin ako ng hininga habang nakaupo ako sa bench pero nahahabol ko na ito "okay ka na?" Alalang tanong ni Yvann na kanina pa ako tinatanong.

"ano ka ba? Sino ako para tanungin mo ng ganyan?" Pagtataray ko bago lumagok ng tubig. "Just shut up, Arciela." I smirked, hearing him concern is not new.

Namalayan ko na din ang pasa sa aking kamay at ang sakit nito kapag hinahawakan, "Damn. You're not ok." Napaikot ako sa mata habang napangiti sa pag aala nya.

"I. Am. Ok. Mr. Ceñez" diin kong sabi saka niya ako sinamaan ng tingin. "You got a lot of scratches and you say that you are fine?" Napabuntong hininga nalang ako at walang nagawa kundi sundin ang sinasabi niya.

Agad kaming umuwi at sabi niyang sya na mismo ang maglalapat ng gamot dahil ewan ko ba sa lalaking 'to.

Ano nalang kung may kuya akong ganitong ugali pero Sarah hanggang imagine ka na lang. So just shut up and accept the truth.

"Kanina ka pa bumubuntong hinga. Ok ka lang ba?" I rolled my eyes nang matanong ulit nya 'yon."nakailang sabi ko na ding sabi sayong ok lang ako?" Napailing nalang ito at tinuon ang atensyon sa dinaraanan nya.

•°•°•°•°•°

Nang makarating na kami sa mansion ay agad nya akong pinabihis at agad namang napasok sa kwarto ko si Yvann na may dalang first aid kit.

Sinimulan niya ng lagyan ng betadine ang mga sugat ko sa kamay kakasuntok sa sako. Medyo matigas din iyon at hinubad ko ang gloves para maayos ang pag ensayo ko.

"Bakit hindi mo nalang diretsuhin sa alcohol ang OA eh." Pagtataray ko. Hindi ito sumagot at seryosong ginagamot ang sugat at ilang segundo lang ang lumipas at sinagot niya ako.

Laking gulat ko nalang ng pabagsak na binuksan ni Lexi ang pinto sa kwarto at napasigaw na lumapit sa akin.

Hindi naman naming maiwasang mabaling ang tingin namin ni Yvann kay Lexi. "ATE. ARE YOU OKAY!? I HEARD--" agad naputol si Lexi dahil kay Yvann "Lex!pwede ba?" Diing tanong ni Yvann na halatang nainis.

Hindi nalang ako kumibong tumingin ng blangko kay Lexi. "Ok lang ako" malamig kong sabi at ngumiti nalang ako.

"Ok, pero usap tayo maya ah?" Ngusong sabi nito at tumango nalang akong nakangiti bago sya lumabas at isinara ang pinto.

"Take some rest. You've been through a lot" malamig nitong sabi, Hindi ko na sya pinansin at naisipang tumahimik nalang kesa makipag usap sa kanya.

"Tatawagin nalang kita kapag mananghalian na." Sabi nito at agad namang lumabas.

Nakakapagod, lalo na sa pagsusuntok. Tinodo ko ang pagsuntok para malamang iba naman ang pagtama ko sa isang bagay.

Agad naman ako nakaramdam ng tulog kaya madaling naidlip ako.

•°•°•°•°•°

•YVANN•

Hindi ako makapag focus sa ginagawa kong papers tungkol kay Zoey.

Naiisip ko si Sarah, kanina ay nakita ko syang pagod. Pagod na pagod at naghahabol ng hininga, pero okay naman sya pero hindi pa din mawala wala sa isip ko ang pag aalala sa kanya.

Why are you thinking of her anyway?

Nakakasagabal. Itinuon ko nalang ulit ang atensyon ko sa papeles ni Zoey.

Nang matapos ko nang tingnan ay nagbakasakali akong tawagan si Lancelle.

Agad niya namang sinagot nang dinial ko ang number niya. "Hello" pangunguna ko. "Hey dude, is that okay or do you need more details? There's a lot more that you have to know." Napahinga ako ng malalim.