"Şey buralarda deniz var mı?" tabi ki de var gerizekalı, karadeniz burası sonuçta of adamda diyecek ki bu ne gerizekalı bi kız böyle diye.
"Var, hatta çok güzel bir yer biliyorum. Pek kimse gitmez oraya, denizin rengi.." dediğinde biraz daha yaklaş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
| sana güvenmiyorum |
"Anne bu kolumda ki şeyler ne zaman gidecek?" Deniz odasında ki aynanın karşısında kendine bakıyordu, iki gün önceki hali gitmişti ama kolundaki yaralar daha çok tazeydi.
"Annem kaşıdın ya kolunu, yara oldu onlar ama sen sebzelerini yersen onlar hemencecik geçer." Deniz üstündeki pijamasını çıkarıp annesinin yanına gitti. Nefes kızının hala kollarını kaşıdığını farketmişti. "Annem kaşınıyor mu hala kolların?"
"Birazcık kaşınıyo." Deniz hala kaşımaya devam ederken nefes kısa kollu yerine uzun kollu bi kazak aldı eline.
"Tamam böceğim kaşıma bak kanıyor sonra hiç geçmez ki.. gel doktorun verdiği kremden sürelim azcık." Nefes denizin yatağının yanındaki masadan kremi alıp kızının küçük bedenindeki yaralarına sürmeye başladı.
"Anne?"
"Söyle böceğim."
"Biz nereye gidiyoruz?"
Nefes kremi sürdükten sonra kızını giydirmeye başladı. Çiçekli bir eteğini ve sarı kazağını giydirdikten sonra pembe diz çoraplarını da giydirdi kızına. "Sen nereye gitmek istersin bal böceğim?"
"Parka gidelim, babam da gelsin." Üstünü giyinmişti ve nefes denizin saçını yapmakla meşguldu.
"Annem geçen gittik parka ama."
"Ama o zaman hastahaneye gitmiştik. Gidelim işte." Annesinin saçını bağladığını hissettiğinde hemen durdurdu. "Bağlama, böyle dursun."
"Tamam annem hadi aşağıya o zaman." Beraber merdivenlerden aşağa indiklerinde deniz hemen resim yağmak için küçük masanın başına geçti. "Ne yapıyorsun?"
"Poça yapmayacak mısın?" Denizin bu hali o kadar tatlı geliyordu ki nefes ani haraketle kızını kucağına alıp her tarafını gıdıklayıp öpmeye başladı. Deniz bi süre sonra annesinin yüzünü öpmeye başladı, hiç bir yerini boş bırakmıyordu.
"Poğaça yerine seni yesem olmaz mi?" Dikkat ederek kızının bi kaç yerini hafifçe ısırır gibi yaptı sonra zil çalınca denizi yere bırakıp kapıyı açmaya gitti nefes. Kapıda tahiri görünce şaşırmıştı, çünkü ona daha haber vermemişti ki. "Tahir?"
"Dedim ki benim dünyalar güzeli kızım ve annesi," nefes biraz bozulmuştu tahirin onu övmemesine. "Kesin gezmek istiyordur," sesli konuşmaya çalıştı deniz duysun diye. "Dedim belki alışverişe çıkarız, ya da gemiye gideriz?"
"Deniz parka gitmek istiyordu, herhalde son gittiğimizde yarım kaldığı için.." kapıda öyle iki yabancı gibi duruyorlardı. Sanki hiç sevgili değillermiş gibi, ortak çocukları yokmuş gibi. "İçeri gir istersen?"
"Olur." İçer girip ayakkabılarını çıkardığında kafasını kaldırırken nefesle yüzleri çok yakınlaşmıştı. Tahir nefesin güzel dudaklarını çok özlemişti, onları öpmeyi çok özlemişti. Nefes anında geri çekilince o da kendine gelmesinin gerektiğini anlayıp ceketeni çıkarıp astı. "Şey nefes.." nefes içeri girmeden onu durdurmuştu. "Teklifimi düşündün mi?"
