"Şey buralarda deniz var mı?" tabi ki de var gerizekalı, karadeniz burası sonuçta of adamda diyecek ki bu ne gerizekalı bi kız böyle diye.
"Var, hatta çok güzel bir yer biliyorum. Pek kimse gitmez oraya, denizin rengi.." dediğinde biraz daha yaklaş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
| ay çiçeği |
El ele okula giriş yapmıştı ikili. İnsanların bakışlarına aldanmayıp beraber kantine doğru yürüdüler, okulun yarısı tahir'i tanıyordu. Sonuçta şirketi bilindik bir şirketti, sürmenenin yarısı onlardan kum alıyordu. Tanımamaları mümkün değildi.
"Eve gitseydik keşke," nefes su olmuş saçlarını topuz yapıp ıslak olmuş ellerini eteğine sildi. "Konuşacağız diye çıktık ıslak ıslak geri döndük, yağmur da yağmadı. Çok saçma duruyor bu halimiz."
"Eğlendim. Başka bir şey umrumda değil." Deyip daha da sıkı tuttu nefesin elini, kantinde boş masaya sandalye çekip oturunca nefes, tahir gülümseyerek nefesin arkasına doğru baktı. "Bade, seni de beklettim kusura bakma."
Nefes bir kaşını kaldırıp 'demek bade he?' Bakışı attı tahire, tahir ise sadece gülümsüyordu. Nefes tam atağa geçecekken kız masanın yanına geldi ve nefese gülümsedi. Nefes içinden kıza bin bir türlü şey sayarken kız bir anda nefesi şok edecek bir şey söyledi.
"Yok abi sorun değil."
Nefes şaşırmıştı, nasıl yani? Abi mi? "Gel abim otur şöyle," tahir sandalye çekip kızı oturttuktan sonra kendisi de oturdu. Nefes şaşkınlıkla onları izliyordu, bu kız kimdi. Busenin fotoğrafını görmüştü, bu kesinlikle buse değildi. Ama tanıdık biri de değildi. "Nereye gideceğimizi biliyor musun?"
"Yok, ben seni bekledim. Beraber konuşuruz diye, babam saki amcaya haber verdi geleceğimizden. Bizi bekliyor."
Onlar öyle nefes yokmuş gibi sohbet edince nefes gözlerini devirip sandalyesinde doğruldu. "Öhö öhö." tahir nefesin kendini diş kapını diş mandalı gibi hissettiğini anlayınca mahçup gülümsemeyle sandalyesinde öne kaydı.
"Bade, sana anlatmamıştım sanırım. Benim hatun, nefes." bade gözlerini kocaman açıp nefese bakınca nefes meraklı gözlerle elini uzatıp tahire baktı. Badenin kim olduğunu anlatsa da içi rahatlasa. Bade nefesin elini tutup sallayınca tahir devam etti. "Nefesim, bade benim kuzenim. Baba taraftan, halamın kızı. İstanbuldan buraya okumaya geldi, ben de ikinci dönem başlayacağım için beraber geldik."
Tahir olayı alttan alttan anlatmaya çalışırken badenin anlamamasını umut ediyordu, ki zaten anlamıştı nefesin kıskandığını. Hiç bir fayda etmemişti tahirin gizemli halleri.
"Yok abla hiç sorun yok ya," dediğinde tahir alttan bacağına çımdık atmıştı, bari belli etmeseydi anladığını şimdi nefes kıskanmadım ki ayaklarına girecekti. "Kuzeniz biz."
"Yo ben zaten yanlış anlamamıştım ya," deyip rahatım havası kattı masaya nefes. Dirseklerini masaya koyup birleştirdi ve masaya yaslandı. "Sıkıntı yok yani."
"Tahir abi sizin küçük kız varmış? Fatih söyledi çok tatlıymış, nerde?"
