"Şey buralarda deniz var mı?" tabi ki de var gerizekalı, karadeniz burası sonuçta of adamda diyecek ki bu ne gerizekalı bi kız böyle diye.
"Var, hatta çok güzel bir yer biliyorum. Pek kimse gitmez oraya, denizin rengi.." dediğinde biraz daha yaklaş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
| bunun adı artık kebelek |
Yayla evine geldiklerinde tahir arabayı park edip indi. Denizi kucağına alıp nefesin inmesini bekledi. Nefes yol boyunca sessizdi, biraz dalgın ama güçlü durmaya çalışıyordu. İndiğinde tahir nefesin elinden tutup onları eve götürdü. Deniz etrafına bakarak değişik sesler çıkarıyordu.
"Aa salıncak! Baba binebilir miyim?" tahir denizi kucağından yere indirince salıncaklara koşmasına izin verdi.
"Tahir kaç gün burdayız?"
Beraber kapıya doğru gittiklerinde orda çöküp kaldırıma oturdular. Yüzlerini denize çevirip konuşmaya devam ettiler.
"Bana kalsa hiç gitmeyelim diyecem de. Okulun var."
Nefes hiç ciddiye almayıp devam etti. "Deniz üstünü çabuk kirletir, kıyafet aldın mi peşine?" Tahir susunca anlamıştı getirmediğini. Yani tahir hiç o şeyleri düşünmemişti. "Benden yana sıkıntı yok da, deniz-"
Deniz annesini bölüp "Baba beni sallasana?" diye bağırınca uzaktan tahir geri seslendi.
"Geliyorum prensesim."
Tahir yine nefese dönünce nefes devam etti. "Yakınlarda dükkan varsa gidip alalım?"
"Ben asiye ablama söyleyim o yangazları yollasın."
"Hadi baba!"
"Geliyorum kızım!" Tahir yerden kalkıp nefese döndü. "İstersen bi içeriye göz gezdir ne var ne yok, aldırıyım yengemlere."
Nefes kafasını sallayıp yerden kalkmıştı. Tahir kızını sallamaya gidince nefes eve girdi, ev sanki önceden hazırlanmış gibiydi. E tahir geleceklerini biliyorduda neden kıyafet getirmemişti? Nefes mutfağa gidip buzdolabını açtı. İçi doluydu, e bu tahir önceden biliyordu geleceklerini de neden söylemedi? Nefes evi biraz gezdikten sonra merdivenlerden yukarıya çıktı. Bir oda vardı, açık bir oda. Oda oturma odasına bakıyor, içinde bir yatak bir de dolap vardı. Yatağın yanlarında küçük masalar duruyordu.
"Nefes?" tahir nefese seslenince nefes aşağıya doğru baktı. Tahir nefesi görünce gülümseyip merdivenleri yukarıya çıktı. Etrafına bakınıp yatağa oturdu. "Sıkıntı?"
"Nasıl?" Tahir biraz daha arkaya yaslanıp yukarıya baktı. Nefes tam karşısında ayaktaydı.
"Buzdolap dolu, geleceğimizi biliyordun işte."
Tahirin hiç bir şeyden haberi yoktu, şaşırmıştı. Demek ki annesi biliyordu tahirin anahtarı ondan alacağını, evi hazırlattırmıştı. "Valla benum hiç bir şeyden haberum yok."
"Nasıl yani?"
Tahir yerinden kalkıp nefese yaklaşmıştı. "Annem demek ki yalnız kalmamızı istemiş." yanağını okşarken nefes heyecandan ölüyordu.
