"Şey buralarda deniz var mı?" tabi ki de var gerizekalı, karadeniz burası sonuçta of adamda diyecek ki bu ne gerizekalı bi kız böyle diye.
"Var, hatta çok güzel bir yer biliyorum. Pek kimse gitmez oraya, denizin rengi.." dediğinde biraz daha yaklaş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
| fufu |
"Önemli değil mi bu yani?" Nefes denizin uyanmaması için fısıldayarak bağırıyordu. "Kaza yaptın ve bunu önemsemiyorsun öyle mi?"
"Nefes-"
"Sen hep kendini düşünüyorsun, hep kendini düşünüyorsun. Ölebilirdin ya, ölebilirdin. Kızım seni hiç tanımayabilirdi. Sen kızının kokusunu hiç içine çekmeden ölüp gidebilirdin ve ben burada seni beklerdim, belki de tüm hayatım boyunca seni beklerdim. Ölmüş olurdun ve benim haberim olmayabilirdi, sen o yatakta yatarken ben burada hiç bir şey yokmuş gibi hala seni bekliyor olurdum."
Tahir nefesi omuzlarından tutup kendine çekmeye çalışınca nefes karşı koymaya başlamıştı. "Nefes bak ben burdayım, hiç bir şeyim yok. Bu olayı büyütmeye de gerek yok."
"Ölebilirdin.." nefes daha iki saniye önce sinirliyken, şimdi ağlıyordu. Kalbi parçalanmıştı, tahirin yokluğunu düşünüp kendini sevdiği adamın kollarına bırakmıştı. "Tahir ben sensiz ne yaparım? Düşüncesi bile çok kötü tahir, nasıl önemsemezsin. Nasıl düşünmezsin."
"Haklısın, çok haklısın. Ama bak burdayım, burdayım ve ben hiç bir yere gitmiyorum. Seni bir daha asla bırakmam, nefesim ben seni çok seviyorum. Seni çok önemsiyorum, evet kız kardeşim sana bir şekilde ulaşıp haber verebilirdi. Bunu yapabilirdi, ama senin zaten telefonun yoktu. Ulaşsa bile sen göremeyecektin, belkide gelemeyecektin oraya. Haklısın ama yaşanmışa değil artık önümüze bakalım, ne dersin?" tahir nefesi kollarının arasına almıştı, saçını okşuyordu. Ara sıra nefesin hıçkırıklarını hissediyordu göğsünde, içi gidiyordu. "Artık aramızda ki şeyleri bir kenara bırakıp önümüze bakalım. Bak deniz ne kadar mutlu, ben mutluyum sen mutlusun. Ayrı kalmaya değer mi hiç?"
"Tahir.."
"Ağlama artık kurban olduğum, ağlama. Gözünden akan her damla yaş bıçak gibi kalbime saplanıyor ağlama."
"Tahir lütfen bir daha sakın gitme."
"Söz."
Nefes kollarını tahirin beline dolayınca tahir gülümsemişti, sonunda aralarında hiç bir engel yoktu. Sonunda normal bir aile olabilirlerdi. Sonunda korkmadan birbirine sığınabilirlerdi. Nefes geri çekilip tahirin izine baktı, yara izi kalbinin biraz sol tarafında kalmıştı. Nefes hafifçe eğilip yara izini öpünce tahirin kalbi hızlı atmaya başladı, nefes alışverişi hızlandı. Nefes dudaklarını geri çekince yine tahirle yüz yüze gelmek için doğruldu.
"Belki.." nefes sağ eliyle tahirin yanağını avuçlamıştı. "Belki orada olsaydım daha çabuk uyanırdın?"
"Nefes yeter da, bir şekilde iyileştik işte.."
Nefes diğer elini de tahirin yanağına götürünce şimdi yüzünü avuçlamış baş parmaklarıyla okşuyordu. "Tamam, tamam. Allahıma şükürler olsun ki sapa sağlam karşımdasın. Ben başka hiç bir şey istemiyorum."
