"Şey buralarda deniz var mı?" tabi ki de var gerizekalı, karadeniz burası sonuçta of adamda diyecek ki bu ne gerizekalı bi kız böyle diye.
"Var, hatta çok güzel bir yer biliyorum. Pek kimse gitmez oraya, denizin rengi.." dediğinde biraz daha yaklaş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
| saldır kız babaya! |
"Şimdi öncelikle, sen bu fotoğrafı nerde buldun?" nefes yerinden kalkmaya yönelince tahir kolundan tutup gitmesine izin vermedi. Nefes ağlıyordu, tahirin onu aldattığına rağmen hala nasıl bu kadar rahat konuşabiliyordu ki?
Nefes hıçkırıklarının arasında tahire cevap vermeye çalışırken bir yandanda kendine sövüyordu. Kaç gündür tahire kendisi demiyor muydu sadece kağıt üstünde evlilik olduğunu, aşk evlilik olmadığını.. şimdi neden bu kadar ağlıyordu ki? "Ne önemi var nerden bulduğum? Sen telefondaki çocuğa oğlum dedin, bana da oğlum yok dedin."
"Çok önemi var," tahirin sesi biraz fazla çıkınca deniz topla oynamayı bırakmıştı ve uzaktan göğsüne peluş ayıcığı fifiyi sıkı sıkı bastırmış bir şekilde annesiyle babasının tartışmasını izliyordu. "Bak oğlum değil o tamam mi-" tahir denizin uzaktan onları izlediğini farkedince sesini biraz daha kısmıştı. "Deniz şu an bizi izliyor, akşam mi konuşsak."
Nefes bakışını denize çevirince korktuğunu farketmişti. Parmağını ağzına sokmuş ağaçın yanında saklanıyordu. Tahir nefesin yanaklarından ıslaklığı silmeye kalkınca nefes uzaklaşmıştı. Tahir bozulsada pek belli etmeden geri çekildi.
"Şimdilik mutlu bi aile olarak devam etsek?" Nefesin gözleri yine dolunca tahir yanlış cümle kurduğunu farkedip hemen düzeltti. "Yav öyle değil, hemen doldurma gözlerini. Deniz üzülmesin diye öyle dedim."
Nefes kafasını sallayıp kızının yanına koştu, onu kucağına alıp boynuna sokuldu. Çok seviyordu kızını, okula başladığından beri de sanki daha da büyümüştü küçük kız. Keşke okula getirebilseymiş denizi, hiç yanından ayırmak zorunda kalmasaymış. Ama maalesef şartlar buna izin vermiyordu, ama iyi ki babası var.. yalnız kalmıyordu küçük kız.
"Siz kavga mi ediyorsunuz?"
Denizin bu sorusu üzerine nefes burnunu çekip yutkundu. Mutlu davranması lazımdı, kızı için bunu yapmak zorundaydı. "Yok annecim ne kavgası?"
Tahirin yanına geldiklerinde nefes denizi kucağına yerleştirip yere oturdu. Denizi ortalarına alıp ikiside küçük kızın kolunu sıvazlıyordu. "Ama babaannem öyle dedi."
"Ne zaman dedi onu babacım?" tahir şaşırmış bakışlarla etrafa bakınıyordu, hangi ara kavga ettiklerini görmüştü de denizi doldurmuştu ki annesi?
"İki gün önceydi," deniz parmaklarını çenesine koyup derin düşüncelere dalmıştı. Parmağını havaya kaldırıp. "Evet iki gün önce dedi."
"Kafayı yedirtecek bu kadın bana ya," tahir sinirden ellerini sıkarken nefes sadece sustu. Ne diyebilirdi ki, oğul ile annenin arasına girilmezdi ki. "Daha bugün senin ona anne demeni istedi benden. Anlamıyorum, sizden ne istediğini anlamıyorum."
"Eminim senin için en iyisini istiyor-"
"Kızımızı bize karşı doldurarak mi? Bırak ya." Tahir yerden kalkıp eve doğru yürüyünce nefes iç çekip denize döndü.
