"Şey buralarda deniz var mı?" tabi ki de var gerizekalı, karadeniz burası sonuçta of adamda diyecek ki bu ne gerizekalı bi kız böyle diye.
"Var, hatta çok güzel bir yer biliyorum. Pek kimse gitmez oraya, denizin rengi.." dediğinde biraz daha yaklaş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
| seni affetmezsem nasıl bir eş olurum? |
Deniz uyumuştu, nefeste sabırsız bir halde odasında dört dönüyordu. Akşam yemeğinden sonra bulaşıkları yıkarken bile zaman çabuk geçsin diye dualar ediyordu. Artık tahirin bu gizemi can sıkıyordu, bir oğlu olsa bile o kadar bıkmıştı ki nefes kabul edip affedecekti tahiri. Ama yinede inşallah bi oğlu yoktur ve aldatmamıştır diye düşünüyordu. Kapı tıklanınca hemen kapıyı açtığında tahir şaşırmıştı, nefes hazırda onu bekliyordu çünkü.
"Hadi gel," elini nefese uzatınca nefes sıkı sıkı tuttu ve beraber evin arka bahçesine geçtiler. Sabahki tül hala duruyordu, ama bu sefer etrafında küçük ışıklar asılıyordu. Nefes büyülenmişti, çok güzel bir ortam yapmıştı tahir. Ama bu olayı hafifletmiyordu, bu buse hala nefesin beyninde yankı yapıyordu. "Otur."
"Işıkları nerden buldun?" Beraber tülün ortasındaki mindere oturunca tahir tülle etrafı kapattı. Sivri sinek doluydu etrafları, çok da fena ısırıyordular.
"Balımın odasına asmak için almıştık, sonra kelebekli isteyince bu kaldı."
"Ne güzel.." nefes etrafına bakınırken ellerinde el hissetti, vakit gelmişti. Tahir nefesin ona bakmasını sağladığında derin bir nefes aldı. Bi kaç dakika sadece bakıştıktan sonra nefes sıkılmıştı. "Anlatıcak mısın artık tahir?"
Nefesin yüzünü incelediğinde yine derin bir nefes aldı. Artık söylemesine sakınca yoktu, nefesin başka kimseye söylemeyeceğini biliyordu. Güveniyordu sevdiği kadına, ama tepkisini çok merak ediyordu.
"O kadın.."
Tahir susunca nefes tekrarladı. "O kadın?" tahir yutkunup nefesin ellerini daha sıkı tuttu. "Tahir bak valla aldattıysan-" nefes artık kabullenmişti, aldattıysa aldattı artık unutup affetmeye bakacaktı.
"O kadın benim kız kardeşim."
"Ne?" Nefes şoktaydı, nasıl kız kardeşi olabilirdi. Saniye hanımın kendi kızından haberi yok muydu? Asiye ablası kaç yıldır nasıl saklayabilmişti ki bunu nefesten? Nasıl hiç duymamıştı ki kaleli ailesinde bir kız olduğunu. "Nasıl olur? E oğlum dediğin-"
"Yeğenim," Tahir rahatlamıştı, içinden sanki kocaman bi yük kalkmıştı. Artık sevdiği kadına söylemediği hiç bir sırrı kalmamıştı, en büyük sırrını açıklamıştı. "Benim kız kardeşim, ıı şey benim babam, ıı nerden başlasam bilemedim."
"En baştan başla, saniye annenin kızından haberi yok mu?"
"Kız annemden değil," dediğinde nefes ikinci şokunu yaşıyordu, nasıl yani kayın babası kaynanasını aldatmış mıydı? "Babam seyahat için romaya gitmişti, gemiyle. Sonra bir kadınla tanışmış, rose mi ne fışkıysa artık. Rose babama aşık olmuş, babam aşık değilmiş ama rose öyle bi kadınmış ki bi şekilde kandırmış babamı. Babam hatırlamıyormuş, ama 9 ay sonra babama telefon gelmiş. Rose bir kızları olduğunu ve babamın acilen gelmesini söylemiş ama.. babam gitmemiş."
