YARALI YÜZ (Tamamlandı)

15

Medyada Buse

Kendimi arabaya zor attım. Hani bunların arasında birşey yoktu ? Geçen Bulut gelip Zeynep anneyle tanıştı, şimdi de Kumsal o herifin evine gitti ! Bunu sana ödeticem Kumsal. Göreceksin bir kaç ay içinde kendi ayaklarınla bana geleceksin !

****

Kapıyı açan, bir adet gülümseyen Bulut'tu.

-Nedensiz şekilde gerginim.

-Seni iyi anlıyorum ama gerilmene gerek yok. Annem çok tatlıdır, dedi beni içeri davet ederken. Salona doğru ilerlerken ayakta bekleyen kadın, tüm içtenliğiyle beni inceliyordu.

-Merhaba ben Kumsal, dedim pastalarla dolu olan elimi uzatmaya çalışırken.

-Ahh canım neden zahmet ettin ? Oğlum alsana arkadaşının elindeki poşetleri. Kızcağız hareket edemiyor. Bulut hemen elimdeki poşetleri aldı ve ben de rahat bir şekilde elimi uzattım.

-Merhaba kızım ben Sema. Hadi gel ayakta kaldın otur. Hala nedensizce gergindim. Sema hanım çok içten bir şekilde hayranlıkla bakıyordu bana. Biraz da olsa gevşeyebilmiştim.

-Maşallah. Bulut'un anlattığından çok daha güzelsin.

-Teşekkür ederim. Utanmıştım.

-Ne içersin kızım ?

-Soğuk birşeyler varsa alırım.

-Canan, bize soğuk birşeyler bir de Kumsal kızımın aldığı yiyeceklerden getirir misin, dedi yanındaki yardımcısına. Kısa süre sonra pastalar ve içecekler gelmişti. Sema hanım sayesinde gerginliğimi atmış koyu bir sohbet içine girmiştik. Bulut annesinin yanında tamamen farklıydı. Yaptığı espriler, konuşması, rahatlığı tıpkı normal biri gibi davranıyordu.

-Oğlum hadi sen yukarıdan bebeklik fotoğraflarını getir de Kumsal'a gösterelim.

-Peki annecim. Bulut yanımızdan gittiğinde az önceki gerginlik yavaşça bedenimi sarıyordu. Onun yanında bu kadar güvende, bu kadar iyi mi hissediyordum ?

-Kumsal, sana çok teşekkür ederim kızım.

-Ne için Sema hanım ?

-Bulut annene anne diyormuş. Lütfen sen de bana Sema anne de. Bulut içine kapanık bir çocuk biliyorsun. Ama liseden beri senin adını dilinden düşürmedi. Ona çok yardımcı olmuşsun her zaman. Sonrasında ise hiç arkadaşlığını bozmamışsın ki senden bahsetmeye devam etti. Senin sayende açıldı, bir nebze sosyalleşti. Geçen de evine davet etmişsin. Çok mutlu ettin beni. Çok teşekkürler. Minnetle elimi tutmuştu.

-Benim tek yaptığım Bulut'a arkadaşlığımı vermek oldu. Teşekküre hiç gerek yok. Her zaman elimden geleni yaparım. İçiniz rahat olsun.

-Çok teşekkürler kızım. Çok sevdim seni. Daha sık gel. Belki bir gün her zaman burada kalmaya gelirsin ne dersin ?

-Nasıl yani anlamadım ?

Bulut'un ayak sesleriyle sohbetimiz bölündü. Ne demek istemişti ? Neden her zaman Bulut'la bu evde yaşayayım ki ? Bulut fotoğraflarla gelip yanıma oturdu. Annesi de diğer tarafıma geçti. Fotoğrafları gösterirken, anılarını da anlatıyorlardı ve gülüyorduk.

-Biliyor musun, Bulut'un kaykayda birinciliği var.

-Ciddi misiniz ? Bulut'u hiç böyle aktivitelerde düşünemiyorum.

-Tek yapılan sporlarda çok iyidir. Hadi kalkın da kaykay pistine götürsün seni. Sen de öğrenir, belki seversin.

-Hayır demem. Bana spor olsun yeter. Sohbete kısa bir süre devam edip kalktık. Bulut odasından kaykayını alıp geldi ve Sema anneyle vedalaşıp arabaya bindik. Hala arkamızdan daha sık gel diye sesleniyordu.