YARALI YÜZ (Tamamlandı)

38

Medyada Bulut

Upuzun bir bölüm oldu. Bol bol yorum bekliyorum.

-Artık bunu kullan. En çok seni çağırıyorum. Diğerleri gibi taksit taksit ödeme yapmak istemiyorum, dediğimde gold premium olan kartı iştahla elimden alıp yanağıma öpücük kondurdu. Gülümsedim. Giyinip eve geçme vakti gelmişti. Yine Kumsal'ın sevdiği uyumlu, sakin Pars olma zamanı gelmişti.

**

Kumsal ile çıkmak, ona sahip olmak inanılmaz birşeydi. Benim için imkansız olan birşeydi, başarmıştım. Şansım mı yaver gitmişti, hayat mı bana acımıştı bilmiyorum. Nedeni her ne olursa olsun, Kumsal benim sevgilim olmuştu. Hayalim gerçekleşmişti. O kadar iyi, o kadar sevecen bir kızdı ki Kumsal, etrafındaki herkes ona hayrandı.

Her ortamda ilgi görür, herkese kendini sevdirirdi. Ben de sevdim. Ve sayesinde sevilme duygusunu yaşadım. Kumsal hislerime karşılık verdi. Onunla ilk birlikte olduğumda, kalbim yerinden çıkacak gibi oldu. Hala bana ilkinin kim olduğunu söylemese de herşey geride kaldı. Artık yalnızca o ve ben vardık. Önemli olan da buydu.

Yavaş yavaş aile üyeleri tanışırken, dayanamayarak ona evlenme teklifi ettim. Ondan bir dakika da olsa ayrı kalmak istemiyordum. Hem bana açık kapı da bırakmıştı. Evet demese de aldı yüzüğü. Hazır olunca takacak, karım olacaktı. O gece de benim oldu. Biraz farklıydı son günlerde. Hüzünlü, dalgındı. Birşey de anlatmıyordu.

Evlenme teklifimi ederken bile gözleri hüzünlüydü. Sorunu neyse, kadınımın yanında olacaktım ve beraber atlatacaktık. Yine nefret ettiğim okul yemeğini düzenlemişlerdi. Kumsal için katlanmalıydım. Onu kaybetmemek adına, sevdiği şeyleri yalnız yapmaması için yanında olmalıydım. Yemeğe Pars da gelmişti.

Liseden beri Kumsal'a aşkla bakması, yüreğime ok gibi saplanıyordu. Kumsal ona abi gözüyle baksa da çok yakınlardı. Evleri yan yanaydı, prensesim, Kumsalım diyordu. Bu durum beni çıldırtsa da hemen ilişkilerine mesafe koymayacak kadar akıllıydım. Sonumun Berke gibi olmasını kaldıramazdım. Pars, yemekte sürekli gülüyordu ve bu durum sinirlerimi bozmuştu.

Bulut'a karşı mahçubum demesine anlam verememiştim. Ta ki yemek sonunda yaptığı açıklamaya kadar. Benim olan kadınla, benim sevgilimle evleneceğini açıklamış, herkesi düğüne davet etmişti. Şaka yapıyor olmalıydı değil mi ? Kumsal'a sorduğumda hayır demedi. Evet demek yerine ağlamayı seçti. İyi de neden ?

Neden benimle sevgili oldu ? Neden bir gün öncesi evlenme teklifimi reddetmedi ? Neden bu acıyı bana yaşattı ? Ağlamamak için zor tuttuğum gözlerimi sımsıkı yumdum. Kalkıp gizli evime doğru yola çıktım. Arabayı o kadar hızlı kullanıyordum ki ! Arabanın içinde hakim olan tek ses, hıçkırıklarımdı. Ben bunu hak edecek ne yapmıştım ?

Evime geldiğimde bütün gece içip sızdım. Ertesi gün yine içtim sızdım. Tam 3 gündür buradaydım. Ne telefonumu açıyor ne de işe gidiyordum. Salonum alkol şişeleri ve yiyeceklerimin çöpleriyle dolmuştu. Berbat haldeydim. Kapım çaldı defalarca, açmadım. Yumruklanmaya başlayınca, zorla uyuşmuş olan bedenimi kaldırıp, kapıya yönelip, açtım. Karşımda bu evimi bilen tek kişi, Kumsal duruyordu.

-Senin için ne kadar endişelendim biliyor musun ? Kendine birşey yaptın sandım. Cevap vermeden salona geçip kendimi koltuğa attım. Kaç gündür doğru düzgün yemek yememiştim ve halsizdim. Kumsal kapıyı kapatıp yanıma geldi. Etrafı inceledi ve bana baktı.

-Bu evin hali ne ? Bulut, senin halin ne böyle ?

-Enkazın seni tatmin etmedi mi ? Sevgili koca adayın yok mu ? Yalnız mı geldin ? Bunları söylerken bile içim parçalanıyordu. Kumsal'ın yanında kocası olarak benden başka birini düşünmek, canımı acıtıyordu.