YARALI YÜZ (Tamamlandı)

44

Medyada tatlı psikopatımız var.

-Kumsal, ben evlenmekten vazgeçtim .

Duyduğum şeyin doğruluğunu anlamaya çalışıyordum. Pars'a defalarca vazgeçelim dediğim halde inatla vazgeçmemişti. Üstelik dün annemden, babamın hapse girerse kendini öldüreceğine dair şeyler duymuştum.

Aysel anne benimle konuşarak bir nebze beni evliliğe hazırlamıştı. Davetiyeler dağıtılmıştı. Evet ben de evlenmeyi istemiyordum ama bu gerçekleri düşündükçe vazgeçmek için geç olmadı mı diye de aklımdan geçip duruyordu.

-Pars, ben ne diyeceğimi bilmiyorum. Yani neden ?

-Çok düşündüm. Eskisi gibi değiliz. Uzaksın, mesafelisin. En çok beni mahveden de bu. Evet küçüklükten beri sana aşığım. Sen bunu anlamadın, ben de söyleyip aramızdaki şeyi mahvetmek istemedim. Baban hapse girmesin diye herkesin içinde beraber olduk dedim. Bana kırıldın.

Sınıf yemeğinde Bulut'a senin söylemen zor olur diye ben söyledim. Bana kızdın. Evleneceğimiz duyurulduğundan beri bana kötü davrandın. Ben böyle olalım istemiyorum. Hem sana dokunamayacaksam, en önemlisi baba olamayacaksam neden evlenelim ki ? Baban için elimden geleni yapıcam bundan şüphen olmasın. Benim tek istediğim benden nefret etme. Ben kendimce doğru olanları yaptım ama seni kaybediyorum.

-Pars . . .

-Zaten Bulut'u sevdiğini her zaman söyledin. Kalbimi parçaladın. Ben baba olmak, karıma dokunmak istiyorum. Bu şekilde evlenemem Kumsal, üzgünüm. Herkese Kumsal vazgeçti derim. Gururun incinmez. Babanı da ben ikna ederim, merak etme.

-Pars ne desen haklısın. Seni çok kırdım, tüm suçu sana yükledim. İsteyerek ya da istemeyerek bu evliliğe mecburum. Bir aydır babamın olayında ilerleme kaydedemedik. Baban, evlenmezsek babamı polise verecek. O hapse girerse . . . Pars lütfen.

-Baban için elimden geleni yapıcam ama ben gerçek bir evlilik istiyorum. Sen de bunu hak ediyorsun. Çok düşündüm. Belki geç oldu ama ikimiz için de en doğrusu bu. Birbirimizi azad edelim ve mutlu olalım. Arkadaşım bile olsan, yanımda kalman bana yeter.

-Beni bu kadar sevdiğini bilmiyordum. Anlayamadım. Ama benim kalbimde. . .

-Biliyorum. Git ve sevdiğin adamla mutlu ol.

-Pars şartlar böyle olmasaydı evet mutlu olurdum Bulut'la. Ama babama birşey olursa, vicdan azabından ömrüm boyunca mutlu olamam. Tamam, madem gerçek bir evlilik istediğin için vazgeçmek istiyorsun, gerçek bir evlilik olması için çabalıcam. Seni sevmeye çalışıcam. Söz veriyorum. Yeter ki vazgeçme. Ne olur bir daha düşün Pars.

-Emin misin Kumsal ? Benimle aynı yatağa girdiğinde, el ele dolaştığımızda mutlu olabilecek misin ? Ben boşanmak için evlenmek istemiyorum.

-Denicem Pars. Ailem için bile olsa bana şans ver. Bize şans ver.

-Seni çok seviyorum. Bana dünyaları verdin.

-Sen de bana zaman ver olur mu ? Bu düşünceyi benimsemem için bana baskı yapma.

-Sana daha önce de dedim. Seni bir ömür beklerim.

Hesabı ödeyip kalktığımızda Pars elini uzattı. Çekinerek elini tuttuğumda, iki sevgili gibi arabaya ilerledik. Dün öğrendiğim şeylere kadar, en ufacık bir açıkta bu evlilikten vazgeçemeye hazırdım. Ama annemle konuşmam herşeyi değiştirmişti.

Pars vazgeçtim dediğinde içimdeki his çaresizlikten başka birşey değildi. Bulut'u unutabilecek miydim ? Pars'ın yatağına rahatlıkla girebilecek miydim ? Kalbim boşken dürtülerimle hareket etmek kolaydı. Ama kalbimde biri varken,  bu iş nasıl olacaktı bilmiyordum. Arabaya bindiğimizde Pars'ın yüzünde güller açarken, benim kalbim karma karışıktı.