YARALI YÜZ (Tamamlandı)

64

Medyada Bulut

SATIR ARASI YORUMLARI İHMAL ETMEYİN :)

Kalkıp kapıyı açtığımda, onu ilk gördüğümde hissettiğim duygu, özlem olmuştu. Kısa bir süre konuşmadan bakıştık. İkimizin de gözleri dolmuştu. Aynı anda sarıldık birbimize. Kokusunu doya doya içime çektim. Yazık etmiştim onsuz geçen zamanlarıma . . .

***

Bulut, gelişimi ona haber vermediğim için bana arada kızmış, arada sarılmış, arada öpmüştü. Parmağımdaki yüzüğü görünce, bunca yıl onu saklamama şaşırmış, sonra da ellerimi doyasıya öpmüştü. Özlemiştim. Bakışını, tenini, dokunuşunu, kızışını bile özlemiştim. Doya doya 1 saat geçirmiştik beraber. Olmadığımız zamanlarda neler yaptığımızı anlatmıştık mesela.

Bulut özgüveni tam bir şekilde gelmişti yanıma. Gerçi benim yanımda hep böyleydi. Bakalım toplumda da devam edecek miydi bu tavrı ? Biz gülerek birbirimize birşeyler anlatırken, Ece uykusundan uyanan Hayal'i getrmişti yanımıza.

-Demek küçük prensesimiz bu. Allahım annesinden de güzel olacak bu küçük cadı. İşimiz var desene. Ben kıskanç bir baba olup, kızımı kimselere vermicem. Hayal Bulut'a bakıp gülerken, onun kirli sakallarına ellerini sürerken, ben de gülerek onları izliyordum.

Sonra İstanbul'da olduğum gerçeğini hatırladım. Babamın baskılarıyla ve Pars'ın hatrına Hayal'i Adnan amcalara da götürmek zorunda kalacaktım. Babam Bulut'a izin vermeyecekti. Bulut'un ailesi çocuklu bir kadını kabul edecek miydi ? Kafamdaki soru yağmuruyla düşüncelere dalarken, Bulut elimden tuttu.

-Herşey çok güzel olacak. Beni duymuş gibi, beni anlamış gibiydi. O hep böyle değil miydi zaten ? En çok onun bu halini sevmemiş miydim ? Ben de ona gülümseyerek karşılık verdim. Bulut gidince annemlere geldiğimi haber verip, akşam yemeğe geleceğimi bildirdim. Annem sevinçten havalara uçmuştu. Ece, her daim yanımda olmuştu.

Ona çok şey borçluydum. Akşam annemlere gittiğimde, annem ve babam benden çok Hayal'le ilgilenmiş, onu öpüp koklamışlardı. Annem bizi görünce ağlamış, babam ise bir nebze yumuşamıştı. Bugün ailelerimizle konucak, vakit kaybetmeden Bulut'la evlenip, sonunda aşkımızı tamamlayacaktık. Ailemle güzel vakit geçirip, sohbet ederken konuya girmeye karar verdim.

-Dönme sebeplerimden birisi de Bulut. Bana evlenme teklifi etti, ben de kabul ettim. Babam gözlerini bana diktiğinde, Ece'ye Hayal'i diğer odaya götürmesini söyledim. Kızım bağırılan ortamlara alışkın değildi. Görünen o ki babam benimle kavgaya başlayacaktı.

-Kocanın ölümüne sebep olan, evliliğini yıkan, kızının babasız kalmasına sebep olan o adamla evlenebileceğini de nereden çıkarttın ?

-İlk evliliğim sizin kararınızdı. Kendimi önemsemedim ve sizi dinledim. Sonuç ortada. Kararım kesin. İsteyen düğünüme gelir isteyen gelmez. Ece, Hayal'i de al gidiyoruz. Tavrım netti. Bu defa Bulut'la mutluluğuma kimse engel olamayacaktı. Babam arkamdan bağırırken, biz çoktan arabamıza binmiştik. Uzun ve yorucu bir gün olmuştu. Gözlerimi zorlanmadan kapatarak uykunun sıcak kollarına teslim oldum.

Sabah uyandığımda kahvaltı hazırdı. Mutfakta Bulut vardı. Önlük giymiş omlet yapıyordu. Bir erkeği mutfakta görmeyeli uzun zaman olmuştu. Hayal ve Ece masada otururken, Bulut ıslık çalarak omleti çeviriyor, arada dönüp Hayal'e munzurluklar yapıyordu. Hayal ise kıkırdıyordu.

-Oooo uyuyan güzel sonunda uyanmış. Kendi isteğinle uyanmasaydın omlet pişince ben seni uyandıracaktım.

-İşten ayrıldın da benim mi haberim yok. Sabah sabah bizdesin.