YARALI YÜZ (Tamamlandı)

35

PSİKOPAT AŞIĞIM tamamlanmış olan diğer kitabıma göz atıp, vote ve yorum yapabilirsiniz. İçeriği bu tarzdır.

Medyada Kumsal

-Öncelikle çok mutluyum. Ki zaten bunu anlamışsınızdır. Ve Bulut senden de özür dilerim. Bu masadaki herkesi düğünüme davet etmek istiyorum. Bir ay içinde Kumsal'la evleniyoruz. Davetiyeler yarın basılacak ve herkese tek tek yollayacağız. Bize mutluluklar dileyin. Kadehimi bana ve müstakbel eşim Kumsal'a kaldırıyorum.

***

Herkes Pars'ın konuşmasını şaşkınlıkla dinlerken bakışlar ben, Pars ve Bulut arasında gidip geliyordu. Kısa bir an ölüm sessizliği oldu. Ben dahil herkes duyduklarının doğruluğunu ve içinde bulunduğumuz durumu anlamaya çalışıyordu. Ben ise bakışlarımı Pars'tan çekip Bulut'a yönelttiğimde, dolmuş halde olan bir çift gözle karşılaştım.

-Bulut ben ...

-Doğru mu bu ? Cevap vermeden Pars'a baktım. Elindeki kadehi zevkle yudumlayıp bizi izliyordu.

-Doğru mu dedim sana ! Bulut'un bağırmasıyla yerimde sıçrayarak ona baktım. Gözlerimden yaşlar akıyordu.

-Sen, senden nefret ediyorum. Bulut bir hışımla masadan kalktığında fısıldaşmalar başlamıştı bile. Hemen kalkıp peşinden giderken, Pars sinirle kolumdan tuttu.

-Peşinden mi gideceksin ?

-Bırak beni, diyerek kolumu Pars'tan kurtadım ve koşarak Bulut'un peşinden gittim. Kapıya çıktığımda Bulut arabasına binip son hızla uzaklaştı. Ben ise olduğum yere çöküp hıçkırarak ağlamaya başladım. Pars yanıma gelerek beni kolumdan yavaşça tutup ayağa kaldırdı.

Arabasına doğru ilerlerken ona karşı koymadım, hiç konuşmuyorduk. Yaptığım tek şey ağlayarak Pars'ın beni arabasına götürmesine izin vermekti. Kapıyı açıp beni arabaya bindirdi. Eğilip emniyet kemerimi taktı. Ağlamam biraz hafiflemişti. Yan koltuğa geçip kendi kemerini de taktığında, arabayı çalıştırmadan, göz yaşlarım dinene kadar beni izledi.

Ağlamam yavaşlarken bana peçete uzatıyordu. Sonunda Pars'ın verdiği peçetelerle, dağılan makyajımı umursamadan gözlerimi ve akan burnumu sildim. Direk Pars'a bakıyordum. Gözlerindeki bakışlara ilk defa anlam veremiyordum. Ne anlatmak istiyordu ? Sanki karşımda hiç tanımadığım yabancı bir adamın bakışları vardı. Bir süre birbirimize baktıktan sonra konuşabildim.

-Neden yaptın ? Derin bir nefes alıp önüme düşen saçımı kulağımın arkasına aldı. Onu engelleyecek ya da karşı hamlede bulunacak güçte değildim. Dağılmıştım. Ben böyleysem kim bilir Bulut ne haldeydi ?

-İkimiz için yaptım. Senin için yaptım.

Sinirden kahkaha attım.

-Herkesin içinde Bulut rezil oldu. Peki ya ben ? Ben onların gözünde nasıl biri gibi göründüm sence ? Herkesi boşver. Bulut ne haldedir şimdi ? Ben sana Bulut'a ben söyleyeceğim demiştim. O bunu hak etmiyordu. Şuan ne kadar yaralıdır haberin var mı ?

-Ben de tam olarak bunun için yaptım. Sen ona söyleyemeyecektin. O yararlanmasın diye kendin üzülecek, bunu ona nasıl söylicem diye kendini yıpratacaktın. Kendini yaralayacaktın. Beni de öyle. Biz evlenicez ve senin bir sevgilin var. Bu mantıklı mı ?

-Bu evlilik sadece babamın olayı aklanana kadar olacak. Ben senin gerçekte karın olmıcam. Benim kalbim Bulut'a ait. Bunu göremiyor musun ? Pars öfkeli gözlerle önüne döndü ve direksiyona vurmaya başladı. Bağırıyordu.

-Onun nesini seviyorsun ha ? Benden daha iyi olan nesi var ? Seni seviyorum. Hergün onunla olmanı kaldıramıyorum. Ona sevgilim demeni kaldıramıyorum. Kalbimi kabul et. Biz ikimiz çok iyi bir çiftiz, bunu gör. Beni sev. Onu da, dünyadaki herkesi de unuttururum sana. Yeter ki kabul et. Yeter ki şans ver.