Lena i Krystian - Po trupach do celu

49 - Olgierd - Cz. 5

Gdy odjeżdżają, patrzę na Krystiana.

- Musimy wrócić na komendę i przesłuchać tego psychola – odzywam się cicho.

- Wiem – mówi głucho.

Przez całą drogę milczymy, nie odzywając się do siebie ani jednym słowem. Po dotarciu na miejsce udajemy się do pokoju przesłuchań, w którym chwilę później pojawia się Krzysiek z naszym oprawcą.

- Ostrzegam, możecie nic z niego nie wyciągnąć – odzywa się Krzysiek.

- Postaramy się – odpowiada Krystian.

Gdy Krzysiek znika za drzwiami, patrzymy na naszego zatrzymanego.

- Dlaczego zrobiłeś to? – pytam ostro.

- Bo wszystkie kobiety na to zasłużyły – odpowiada. – Wy nie wiecie, jak to jest, gdy was zostawi dziewczyna.

- Ale czy to naprawdę jest powód, by zabijać niewinne istoty? – pyta Krystian.

- Niech cierpią, tak jak ja cierpiałem – odpowiada, a ja wzdycham.

- Dobra, nie ma co, niech wraca na dołek – mówi Krystian.

Kiedy go zabierają, patrzę na Krystiana. Widać, że bardzo wstrząsnęło nim to, co się wydarzyło.

- Trzeba zawiadomić Ankę – odzywa się po dłuższej chwili. – Przecież ktoś musi zająć się Franią.

- Ja to zrobię – odpowiadam. – A ty jedź do Klary.

- Najpierw pojadę do szpitala – oświadcza i wstaje. – Cieszę się, że tą sprawę mamy już za sobą.

- A raport? – pytam.

- Zajrzymy jeszcze się dowiedzieć, czy moje przypuszczenia są słuszne – odpowiada Krystian cicho, jakby w zwolnionym tempie.

Gdy wychodzimy na korytarz, akurat wpadamy na Dankę. Ona również jest blada.

- Już wiem o wszystkim – mówi cicho. – Boże, to takie straszne.

- Masz raport z sekcji zwłok? – pyta Krystian.

- Tak. Ofiara zmarła z powodu utraty dużej ilości krwi oraz z powodu leku na jej rozrzedzenie, który dostał się do organizmu w większej dawce niż normalna.

- Czyli tak jak podejrzewałem. – Krystian wzdycha.

- Dzięki – mówię cicho.

- Nie ma za co. – Ona uśmiecha się lekko. – nie martwcie się. Wszystko będzie dobrze. Lenka jest silna, na pewno z tego wyjdzie.

- Oby tak było, jak mówisz – odpowiadam.