KADER ~ AZDEN

26.Bölüm

DENİZ

Azra şaşkınca öpücüğüme karşılık verirken ellerimi belinden kalçalarına doğru götürdüğümde nefes alışları hızlanmaya başlamıştı. Onu biraz yukarı kaldırdığımda dudaklarımızı ayırıp boynuma doğru yönelmeye başlamıştı. Hiç vakit kaybetmeden kıyafetlerime dokunduğum sırada Azra elimi yakaladı.

"Fırsattan istifade demek Boncuk." dedi gülerek.

Elimi onunkinin üstüne koyup "Her an yakalanabiliriz." dedim.

Azra gülerek vücudumu gösterip "Sanırım çoktan yakalandın Boncuk." dedi. Neden bahsettiğini anlayınca utançtan kıpkırmızı olmuş bir şekilde aklıma gelen ilk şeyi yapıp Azra'nın beni böyle görmemesi için ona sımsıkı sarılmaya başladım.

Azra tepkime gülüp belimde toplanan havluya doğru ellerini kaydırmaya başladı. "Ben senden utanmamıştım ama Boncuk." deyip bir yandan başını boynuma götürüp kokumu içine çekti. Kalbim deli gibi atmaya başladığında "Tamam bak gözlerimi kapıyorum rahat ol." dedi. Biraz geri çekilip ona baktığımda gerçekten gözlerini kapamıştı.

Yüzünü okşayıp her bir noktasını öpmeye başladığımda Azra gözlerini daha sıkı kapamaya başlamıştı. Parmaklarımı göz altlarında gezdirip "Kapamana gerek yok Sevgilim." diye fısıldadım.

Azra yavaşça gözlerini açıp doğrudan gözlerime baktı. "Utanmıyor musun artık benden?" diye sordu.

Başımı iki yana sallayarak "Utanmıyorum." dedim.

"Ama ben bir saniyeden fazla bakarsam kendimi tutamayabilirim." dedi gülerek havluyu yukarı çekerken. Sonra elleriyle yüzümü kavrayıp uzun bir öpücük kondurdu dudaklarıma. Geriye çekilirken "Şans için." deyip tezgahtan kalktı.

"Senin sınavın vardı bugün. Ben onu tamamen unutmuşum." dedim onu kendime çekerek sarıldım. Azra kollarını bana dolayıp "Vazgeçtim gitmiyorum." dedi.

Anında kollarından çıktım. "Azra." diye uyardım onu.

"Gidemiyorum ne yapayım." dedi gülerek.

"Gitmek demişken, hiç kimsenin gelmemesi çok tuhaf değil mi sence de?" diye sordum.

Azra gözlerini kaçırıp "Rüzgar nöbette de ondan Boncuk." dedi.

"Nasıl yani Rüzgar biliyor mu bizi?" diye sordum. Gözlerime bakması için yüzünü çevirdim.

"Ben sana söylemeyecektim ama senden hiçbir şey saklamak istemiyorum artık. Rüzgar bizi görmüş ama görmeden öncede zaten aklından geçiriyormuş." dedi.

"Nasıl yani?"

"Rüzgar biliyordu zaten seni sevdiğimi ama sen yaralanınca benim verdiğim tepkiyi çok yetersiz bulmuş sonra sabah beni senin odandan çıkarken görünce anlamış. Ama kimseye söylememiş. Bende tembihledim onu." dedi saçlarımı kulağımın arkasına atarken "Kızdın mı?" diye sordu.

"Hayır aksine köşeye sıkışmadan bana doğruyu söylediğin için epey şaşırdım." dedim gülerek.

Azra şaşkınca "Gerçekten mi?" diye sordu.

"Tahmin etmeliydik ama bak şu an buradayız onun sayesinde." dedim.

"Kimseye söyleyememek canımı çok yakıyor Deniz. Bıraksak Kudret'i bir yana birlikte göğüs gersek her şeye, herkes bilse bizi. Daha iyi olmaz mı sence?"

"Bende çok istiyorum bunu ama böylesi herkes için daha iyi inan bana."

"Kim için daha iyi Deniz? Böyle saklanarak nereye kadar sürecek?"