KADER ~ AZDEN

59. Bölüm

AZRA

Saçımda hissettiğim ellerle uykumdan uyandığımda kendimi Deniz'in mavilerinde kaybolurken buldum. Gülümseyerek dudaklarına doğru uzanıp ufak bir öpücük bıraktığımda o da bana gülümsemeye çalıştı. Yataktan kalkmak için üstünden geçip kıyafetlerime uzandım. Onları giyip soğuk bir suyla yüzümü çarptıktan sonra Deniz içinde bir şeyler alarak onun yanına gittim. Elimdekilere uzandığında onu öperek üstüne yerleştim. 

Gözleri daha yeni uyanmasına rağmen kapanmaya başlayınca ayılması için soğuk yüzümü boynuna bastırıp beni çekmemesi için ellerini yukarıda birleştirdiğimde Deniz "Azra çok soğuksun." dedi. Bir yandan karşı çıkarken bir yandan da bacaklarını bana sarmaya çalışıyordu. 

Yüzümün değdiği yerleri öperek daha şimdiden sertleşmiş göğüs uçlarına doğru dudaklarımı değdirdiğimde kollarımı anında çözmüştüm. "Sonsuza kadar seninle burada kalmak istesemde birazdan sayım için çağıracaklar bizi." deyip saçlarımı okşamaya başladığında aklımdaki tek şey nefes nefese olan sesini daha fazla duyabilmekti. 

Göğüs ucunu çekiştirip diğerini okşadıktan sonra "Ama daha bizi çağıran kimsecikler yok Boncuk." dedim. Ellerini saçlarımdan boynuma kaydırıp beni dudaklarına doğru çektiğinde ellerimi aşağılara yumuşacık kalçalarına doğru indirmeye başladım.

Gülüşü bütün yüzüne yayıldığında ne yapacağımı unutup dudaklarını adımı bile bilemeyecek şekilde öpmeye başladığımda ellerim sabırsızca her bir yanında geziyordu. Beynim ve ellerim kordineli bir şekilde çalışıp Deniz'in iki yanağına yerleştiğinde öpücüğümü derinleştirdim. Deniz tüylerimi diken diken eden bir inlemeyle harekete geçip bana karşılık verdiğinde kapımız hafif bir şekilde tıklatılmıştı.

Deniz aniden kendini geri çekip saklanmak için beni kendine siper ettiğinde gülerek arkamı döndüm. Pencereden Hasret'in gittikçe uzaklaşan sırtına bakarken sırıtarak Deniz'in üstünden kalkıp ışığı açtım.

Deniz ne yaptığımı sorgularcasına oldukça kızarmış yanaklarıyla bana bakarken "Rahat ol Boncuk. Kimse rahatsız etmez bizi." deyip kıyafetlerini giydirmeye başladım. "Çıkarmak bu sefer nasip olmasa da en azından giydirmek nasip oldu."  dediğimde gülmeye başladı. Gerginliğinden kurtulduğunu anlayıp hızlı bir şekilde üstünü giydirdim, hiç vakit kaybetmeden tekrar üstüne yerleşip yüzünü sevmeye başladığımda yüzündeki farklılık dikkatimi çekmişti.

"Boncuk ne oldu senin yüzüne?"

"Olmadı bir şey." deyip mavilerini benden çekmeye çalıştığında bir terslik olduğunu fark etmiştim. "Sen uyumadın mı hiç?" dedim gözünün altındaki halkalara dokunurken.

"Yapacak daha önemli işlerim vardı."

"Ne gibi?"

"Seni uyurken izlemek gibi."

"Benimle beraber uyuyup sonra daha rahat ve uzun bir şekilde beni izlesen daha mantıklı olmaz mıydı Boncuk?"

"Aşkta mantık mı arıyorsun gerçekten Azra?"

"Aşık Deniz'i tanıyorum ben. O ben uyku sersemiyken bile bana dünyanın en güzel kadınıymışım gibi bakar. Ve bunu yaparken yine gözlerinin içi güler. İlkinde hala bir sorun yok ama şimdi derinlerinde hep bir hüzün saklı."

"Sen dünyanın en güzel kadınısın zaten Azra."

"Düzelttiğin tek şey bu mu gerçekten?" dediğimde Deniz derin bir nefes alıp bakışlarını doğruca bana dikti. 

"Uyumaya korkuyorum. Ama uyku aslında bunun sadece bir kısmı. Ne oldu bana bilmiyorum ama senden bir an bile ayrı kalırsam seni kaybedeceğimi sanıyorum. Gözlerim kapandığında irkilerek uyanmamın, seni bir an bile yanımdan ayırmama sebebim bu işte."

"Seni bırakmayacağım Deniz. Aramız hiç olmadığı kadar iyi-

"Korkuyorum işte Azra. Aramız bu kadar iyiyken yine gitmenden çok korkuyorum. Gözümü her kapadığımda seni umursamaz bir şekilde yatağında topla oynarken görüyorum. Diyorum ki kendime, eğer gözünü ondan bir an bile ayırmazsan bu defa gitmez belki." dedi.

"Özür dilerim sana bunları yaşattığım için çok özür dilerim."

"Özür dileme. Biliyorum seni sonsuza kadar yanımda tutamam ama o zamana kadar elimden geldiğince gözümü bir an bile senden ayırmayacağım."

"Yanındayım artık hiçbir yere gitmiyorum. Sen istesen de gidemem artık senden Deniz." dedim gözünden düşen damlaları teker teker öperken.

"Tutamayacağın sözler verme bana Azra. Anlaşmamız var iki hafta sonunda bırakıp gideceksin beni." dediğinde artık dayanamayıp ayağa kalktım. Deniz'in endişeli bakışlarını görünce "Korkma gitmiyorum hiçbir yere." dedim. Tuttuğumuz çeteleyi elime alıp yırttım.

"Tek gerçek var o da biziz Boncuk. Anlaşma manlaşma yok artık." deyip tekrar kollarımın arasına aldım onu. Deniz rahat bir şekilde bana sarıldığında "Hadi kapat gözlerini ve sen de uyu artık. Açtığında seni aynen bu şekilde izliyor olacağım." dedim.

"Bak ben herkesle öyle çok yakın bağ kuramam. Ama biriyle bir kez kurduğumda o beni bıraksa da ben onu bırakamam."

"Biliyorum Güzelim ama ben de sensiz nefes dahi alamıyorum. Sana şu an milyonlarca söz verebilirim eskisi gibi olmayacağıma dair ama vermeyeceğim çünkü inanmayacaksın bana. O yüzden sana kanıtlayacağım. Bundan sonra sen ya da ben yok, yalnızca biz varız."

"Yarından itibaren beladan her şeyden uzak kalıyoruz. Ve en yakın zamanda yeni hayatımıza başlıyoruz."

"İyide benim o kadar yılım var daha burada. Nasıl olacak ki?"

"Sen orasını bana bırak."

"Bize" diye düzeltti beni.

"Kudret'in sana yaptığı her şeyi itiraf etmesini sağlayacağız."

"Bu bir şeyi çözmez ki Azra sadece cezamı en fazla bir kaç yıl kısaltır. Hem o pis-

"Sen Özge'yi korumak için yaptın her şeyi. Onunla da konuşacağız-

"Annesinin elini yaktım Azra. Sen hele neler yaptın o kadına?"

"O zaman bize yardım etmesi için daha çok çaba sarf etmemiz gerekecek Boncuk. Anla artık seni buradan çıkaracağım."

"Aklındaki bir tek bu gibi durmuyor Azra." dediğinde gözlerimi ondan kaçırdım.

Sayım anonsuyla beraber "Kudret'in tekrar bana güvenmesini sağlayacağım. Tıpkı eski günlerdeki gibi." dediğimde duymamasını umarak ayağa kalktım.

Ama Deniz peşimden gelip bileğimden tutup beni kendine çekmişti. "Azra, daha az önce beladan uzak duracağız dememiş miydin sen?"