KADER ~ AZDEN

23. Bölüm

DENİZ

Azra'nın kollarında kendimi kaybetmiş bir şekilde ağlarken Azra sırtımı okşayarak "Geçti." deyip beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Aldığım her nefeste, kokusunu her içime çektiğimde ağlamam şiddetlenirken elleri sırtımdan saçlarıma çıkmıştı.

Her an birisine yakalanabilirdik ama ben bir an bile onu bırakmak istemiyordum. "Tamam geçti, ben yanındayım." dedi Azra. Gözlerimi açıp ona baktığımda endişeyle yüzüme bakıyordu. Evet buradaydı, yanımdaydı ve onu her şeyden daha çok seviyordum.

Ellerimle yüzünü keşfetmeye başladığımda Azra gözlerini kapamıştı. Birden ellerimin bana yeterli gelmediğini anlayıp yüzünün her bir noktasını öpmeye başladım. Azra o kadar şaşkındı ki gülmüyordu bile. Kollarımı beline sarıp yerlerimizi değiştirdiğimde bu defa Azra kapıya yaslanmıştı.

"Deniz" demesiyle dudaklarını keşfetmeye başladığımda Azra'nın bu haldeyken bana karşılık vermemesini çok normal karşılayarak öpücüğümü derinleştirmeye çalışıyordum ama bu hiç de kolay olmuyordu.

Ellerim belinden kalçasına inip onu okşamaya başladığında vücutlarımızın arasında hiç mesafe kalmamıştı. Aradığım karşılık gecikmediğinde Azra'nın nihayet dudaklarını aralamasıyla kendimi onu keşfederken buldum. Daha hızlı bir şekilde öpüşmeye başladığımızda ben büyük bir ihtiyaçla onu öperken Azra ellerini yüzüme değdirdiği anda yavaşlamaya başlamıştı. Yüzümdeki her bir damlaya dokunduğunda ben daha çok hızlanırken Azra neredeyse durmuştu. İstediğim karşılığı ondan alamayacağımı anladığımda dudaklarımızı ayırıp çenesinden boynuna doğru ıslak bir yol çizmeye başladım.

Azra saçlarıma öpücük kondurduğunda ben omuzunu öpmeye başlamıştım. İçim tekrar onunla dolarken gözlerim tekrar dolmaya başlamıştı. İstemsizce hıçkırdığımda Azra daha fazla dayanamayıp kendini yana çekip kollarımdan çıktı. Doğrudan yüzümü tutup ona bakmaya zorladı.

"Deniz." dedi. Başka hiçbir şey sormadı. Neden böylesin ya da bunu sana kim yaptı. Bunların hiçbirini sormadan sadece gözlerimin içine baktı ve o sormadan ona anlatmamı bekledi.

Ona duyduğum aşk resmen damarlarımda dolaşırken kendimi daha fazla tutamadan yüzünü kavrayıp "Seni çok seviyorum Azra. İyi ki hayatımdasın, eğer sen olmasaydın ben asla tamamlanamazdım." dedim. Azra'nın bunu beklemediği çok açıktı. Mutluluktan gözleri parlıyordu ve benim aksime o mutluluk gözyaşları dökmeye başlamıştı.

"Ağlama." deyip gözyaşlarını silmeye çalıştım.

Gözyaşlarının arasından gülmeye çalışarak "Bana diyene bak." dedi.

"Her gün diyorum ki kendime, tamam çok mutlusun artık bunun üstü yok. Sonra sen geliyorsun ve beni her gün bir önceki günden daha çok mutlu ediyorsun." dedi yüzündeki ellerimi tutarak. "Beni hayatına kabul ettiğin için sana çok teşekkür ederim Deniz." deyip yüzünü hafif yana çevirip avucumun içini öptü. Sonra aklına gelen şeyle "Ama seni bu kadar üzecekse bu durum, beni sevmemene razıyım." dedi. Ona aşık olduğum için ağladığımı düşünmüştü.

Gülmeye çalışarak "Yok o yüzden değil, olurda bir gün seni kaybedersem diye." dedim. Aslında nedenlerimin arasında bu da vardı o yüzden yalan sayılmazdı.

"Nereden aklına geldi böyle bir şey? Ben seni ömrümün sonuna kadar bırakmam." dedi ve müthiş bir yavaşlıkla başını hareket ettirerek dudaklarımızı birleştirdi. Benim aksime tatlı ve yumuşak bir öpücük bırakıp geri çekildi.

"Bırakma zaten." dedim gözlerinin içine bakarak.

"Madem bu kadar duygusallaştık, sen ilk defa beni sevdiğini söyledin o zaman bu da benim sıram sanırım." dedi. Yüzündeki yaşları temizleyip üzerini düzeltti. Sonra elimi tutup okşamaya başladı. "Ben sana aşığım Deniz Demir." dedi. Ona sımsıkı sarılıp tekrar ağlamaya başlayınca Azra söylenmeye başladı.