Kızıl ve Çetesi

KÇ 10.BÖLÜM

Multi: Yankı karahan💙

•Bölüm'Gece_Ay33 zeynoma ithaf edilmiştir.❤

Mektubu tekrar tekrar okumuş ve içibdekilerin yalan olması için içimden abimleri haklı çıkarıcak cümleler sıralıyordum. Mektuba bakıp yazılanları ölçüp tartmaya çalıştım,

Haklı mıydı? Yankının ölümünden sonra o doktoru çok aramış ama bulamamamıştım. Asrın abimden yardım istediğim de ise hep beni geçiştirmiş en son ise adamın öldüğünü söylemişti.

Yankının anneannesini ve dedesini tanıyordum ama yankı anne ve babasından hiç bahsetmemişti. Her konu açıldığın da dalıp gidiyordu ve bi şekilde bana konuyu kapatmam gereken cevaplar veriyordu. Yankının cenazesinde bile annesini ve babasını görmememiştim ve bu içimde bi merak uyandırmış yankının ailesini araştırmak için de ares abimden yardım istemiştim. Abim ise hiçbir şey bulamadım diyip ümittimi kesmişti.

Ayağıya kalkmış ve iki adım atmış dönen başım ile koltuğun kenarına zar zor tutunabilmiştim. Arkadan gelen asrın abimin sesi be hızlıca belimi kavrayan güçlü kollar ile gözlerim dolmuştu."Meleğim iyi misin? " abimin sorusuna bakıp kafamı hayır anlamında sağa sola salayıp ondan ayrıldım. Mektupta yazanlar bilinç altıma işlemişti ve abim şuan gözüm de bi suçluydu. Abimden ayrıldığım için şaşkınca bana bakmıştı elleri ise hava da kalmıştı. Gözleri ellimde ki kağıta değdiğin de elimden çekip okumaya başlamıştı. Tekrar duyduğum cümleler başımı döndürse de ayakta abimin karşısında dikilmeye devam ettim,"Ne lan bu? Kim göndermiş bu sikik mektubu?" bağıran abim ile mektubu elinden çekip kırgın gözler ile ona baktım. Abim yüzüme bakıp ellerini saçlarına geçirip sinirle güldü,"Bana ona inandığını söylemiyeceksin değil mi meleğim?" yüksek sesten dolayı ares abim ve ateş aşağıya inmişti.

Mektubu asrın ve ares abimin önüne fırlattıp konuştum,"Düşünüyorum ama onu yalancı çıkaramıyorum. Doktoru aradım bana yardım etmedin, yankının ailesini arayıp durdum bana engel oldunuz. Şimdi de bana böyle bi mektup geliyo?" Son cümlemi soru sorar gibi sormuştum. Ares abim eğilip mektubu yerden alarak okumaya başlamıştı. Abimelere bakıp kırgın bi şekilde güldüm,"Yoksa gerçekten ben size güvenmekle hatta mı yaptım abi?" asrın abim ellerini sinirle saçlarıdan geçirip elerimi tutmak için hamlede bulunmuştu. Kendimi geri çekip yaş akan gözler ile abimlere baktım,"Yalan abicim, biz senin kötülüğünü ister miyiz ha? Biz sadece seni beladan uzak tutamaya çalıştık." ares abimin sesi ile ona dönüp,"Bu bi açıklama değil. Beladan uzak tutmaya çalışsaydınız yankının kimin öldürtüğünü bulmama yardım ederdiniz abi," ikisi de birbirine bakıp duruyordu. Ateş ise ağzı açık bi şekilde olanları dinliyordu. Koltukta ki çantamı elime alıp arka arkaya adım atmaya başladım."Ben sizi bi süre görmesem iyi olucak. " ikisi de şok için de bana döndüğün de kapıyı açıp ağlayarak ve koşarak evden çıkmıştım. Son duyduğum ise asrın abimin kükreyişi ve yere devrilen cam sesleri.

Gözyaşlarım önümü görmemi engelliyordu. Görüntüm bulanık olmuştu. Adımlarımı durdurup girdiğim çıkmaz sokakta ki duvara yaslanarak derin derin nefesler vermeye başladım. Göz yaşlarımı silip yere doğru çöktüm. Sakinleşmem lazımdı, çünkü sevdiğim adama yankıya böyle gidemezdim. Üzülürdü,

Geçen bir saatin ardından ayağıya kalkıp yavaş adımlar ile yürümeye başladım. Telefonum çalıyordu ama açmıyordum. Abimlere rest çekmek yapmak istediğim en son şey bile değildi ama bana mantıklı bi sebep sunamamış ve üstüne üstlük mektubu yalanlamamışlardı. Dediğim gibi biraz görüşmesek iyi olacaktı. Nasıl dayanacam bilmiyordum ama ikisini de şuan görmek istemiyordum, görüp kalplerini kıracak cümeler sıralamak istemiyordum.