Αντρίκια & Παντελονάτα

~κεφάλαιο 11~

Έκπληκτος με το πόσο σύντομα βρεθήκαμε στο γραφικό λιμανάκι της Κας, κοιτώ το γραφικό συνοικισμό που απλώνεται μπροστά μας όσο ο Φωτης ασφαλίζει το καΐκι του δίπλα σε κάποια άλλα.

-"Δεν είχα δίκιο που ήθελα να σε φέρω; Δεν είναι πανέμορφη πόλη; Αυτό   βέβαια οφείλεται οτι η συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού ήταν ελληνική μέχρι την Μικρασιατική καταστροφή, όποτε οι Ελληνες   αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον τόπο τους.... Πολλά από τα σπίτια τους διατηρούνται μέχρι σήμερα! Θα στα δείξω αν και θα τα  καταλάβεις  απο μόνος σου. Στην πάροδο του χρόνου οι κάτοικοι της Κας έχουν αναπτύξει στενές σχέσεις με τους κατοίκους του Καστελλόριζου. Ερχόμαστε και πραγματοποιούμε στη Κας τις περισσότερες αγορές μας λόγω της μικρής απόστασης από το νησί  καθώς το τετράωρο ταξίδι με πλοίο για τη Ρόδο ή το κόστος της αεροπορικής πτήσης για αυτήν είναι συνήθως απαγορευτικά... "με ενημερώνει με τη καθαρή φωνή της όσο ετοιμαζόμαστε να κατέβουμε.

Διασχιζουμε ισορροπώντας προσεχτικά την αιωρούμενη ξύλινη γέφυρα του καΐκιου ενώ ο κυρ Φώτης προπορεύεται. Με  το που πατάμε τα πόδια μας στο έδαφος, ο καπετάνιος μας βρίσκεται να συνομιλεί με δυο ένστολους. Από το χαρακτηριστικό κόκκινο διακριτικό στο μπράτσο τους καταλαβαίνω εύκολα ότι είναι κάποιοι από κάποια τούρκικη υπηρεσία. Τώρα τι και πως, άγνωστο μιας και αυτός έχει αναλάβει την συνομιλία.

-«Συνήθης διαδικασία. Μην ανησυχήσεις.» με συμβουλεύει η Βίβιαν στο πλευρό μου και με την άκρη του ματιού μου βλέπω τον κυρ Φώτη να τους δίνει κάποια έγγραφα.

-«Παιδιά τις ταυτότητες σας .» μας φωνάζει σύντομα και του τις δίνουμε για να βρεθούν στα χέρια των τούρκων.

-«Μα καλά αυτό όλο επιτρέπεται; Νόμιζα ότι οι Τούρκοι είναι ορκισμένοι εχθροί μας!» αναφωνώ έκπληκτος και την βλέπω να γελάει σιγανά.

-«Οι   εκάστοτε Τούρκοι πολιτικοί είναι ένθερμοι εχθροί μας. Οι κάτοικοι είναι απλά ευνοούμενοι οικονομικά όποτε τυχαίνει και τους επισκεπτόμαστε .Υπάρχει καλύτερος φίλος από το χρήμα;» απαντάει έξυπνα και μου κλείνει το μάτι παιχνιδιάρικα και συνεχίζει.

-«Το καλοκαίρι συμβαίνει και τα αντίθετο Θεόδωρε. Είναι συχνή αν όχι καθημερινή η επίσκεψη των τούρκικων πλοιαρίων στο Καστελόριζο με επισκέπτες που γεμίζουν τα ταβερνάκια μας και το νησί μας. Μα κοίτα είναι σαν να είμαστε ένα Καστελόριζο και Κας. » λέει και κοιτάμε πίσω μας το Καστελόριζο που διακρίνεται πεντακάθαρα.