Αντρίκια & Παντελονάτα

~κεφάλαιο 60~

Ξυπνάω δίπλα της και δεν χορταίνω να κοιτώ το πρόσωπο της που κοιμάται. ...Άβαφη εντελώς και μοιάζει ψεύτικη .Τόση ομορφιά πως χωράει σε ένα σώμα;

Αποχαυνωμένος μένω να την κοιτώ ώσπου οι ακτίνες του ήλιου που ξεφεύγουν ανάμεσα από την πλουμιστή , κεντημένη λευκή κουρτίνα αρχίζουν να παίζουν με το πρόσωπο της και όπως είναι φυσικό να συμβεί πεταρίζει τα βλέφαρα της, τεντώνεται σαν γατί και ανοίγει αργά τα μαγευτικά μάτια της.

-«Καλημέρα...» σιγοψιθυρίζει και με κοιτάζει χαμογελαστή και με μια ευτυχία αποτυπωμένη στο πρόσωπο της -εξαιτίας μου φυσικά - και αυτή μου η σκέψη με κάνει να την τραβήξω και να την κλείσω στην αγκαλιά μου.

Μα πως να μπορέσω να της αντισταθώ; Αυτή η αίσθηση του δέρματος της δε ανεπανάληπτη.. Απίστευτο συναίσθημα!

-«Πως κοιμήθηκες;»

-«Καλά...αλλά ξύπνησα και έχω μια πείνα...» τονίζει συνεχίζοντας να χαμογελάει.

-«Και εγώ πεινάω. Να πεταχτώ στο φούρνο να μας πάρω κάτι για πρωινό; Τυρόπιτα προτιμάς ή μήπως κάτι άλλο;»

-«Ποίος σου μίλησε για φαγητό χαζούλη;» συνεχίζει χαμογελώντας ξεδιάντροπα πονηρά και αν δεν κάνω λάθος... όχι δεν κάνω, το χέρι της κινείται προς τα κάτω και συναντάει τον Ζαχαρία που κουρνιασμένος κοιμάται αμέριμνος. -Συνηθισμένος στην νηστεία τόσο καιρό έχει σταματήσει να ξυπνάει χαράματα ο έρμος -. Κατευθείαν ο καψερός , στην απρόσμενη επαφή με το χέρι της που κινείται πάνω του με ρυθμό, ξυπνάει και βρυχάται σαν αρκούδα μετά την χειμερία νάρκη της και αναλαμβάνει τα ηνία του ερωτικού καλέσματος .

~

Λαχανιασμένοι και με τις σταγόνες του ιδρώτα εμφανές στο μέτωπο και στο υπόλοιπο σώμα μας, με την ηδονή της αισθησιακής σεξουαλικής πράξης χαραγμένη ακόμα στο κορμί μας, αποφασίζουμε να σηκωθούμε, με πρόφαση να πλυθούμε αλλά γνωρίζω καλά ότι ο χρόνος τρέχει αδυσώπητος κυρίως για εμένα. Ελέγχω το κινητό μου με μία κρύα αίσθηση , έχοντας την ακόμα στην αγκαλιά μου ανήμπορος να την αποχωριστώ και η επιβεβαίωση βρίσκεται στο μήνυμα της Λουκίας που μου τονίζει ότι η κόρη μου με ζητά από το χάραμα και περιμένει να επιστρέψω. Καλό θα ήταν να της κρατώ και κάποιο δωράκι από το μικρό μου ταξιδάκι, όπως τονίζει. Τώρα μάλιστα...τι να της κρατώ από το ταξίδι μου στο κορμί της σαγηνευτικής μου νεράιδας;