Αντρίκια & Παντελονάτα

~κεφάλαιο 31~

-«Θοδωρή  να σου εξηγήσω...» ξεκινάει η Βίβιαν να λέει κάνοντας δυο μόνο βήματα προς τα εμένα αλλά αρνούμαι να δεχθώ αυτές τις λέξεις που έχει  μόλις ξεστομίσει και της σηκώνω αποτρεπτικά το χέρι μου σταματώντας την από το να με πλησιάσει περισσότερο. 

Δεν θα έπρεπε να είχε πει να σου εξηγήσω γιατί έτσι δίνει αλήθεια σε κάποια σημεία των λόγων του Κοσμά. Οι σωστές λέξεις που θα έπρεπε να είχε χρησιμοποιήσει είναι « λέει ψέματα» .Μόνο έτσι θα γεννιόταν μια μικρή ελπίδα μέσα μου.

-«Νομίζω ότι ήταν να ειπωθεί ..ειπώθηκε και έγινε απολύτως κατανοητό Παρασκευούλα.» λέω κοφτά κοιτώντας σκληρά το πρόσωπο της και συγκεκριμένα τα μάγουλά της που έχουν αυλακωθεί από τα δάκρυα που τρέχουν.

-«Όχι Θοδωρή.. όχι.. έτσι ξεκίνησαν όλα ...ναι... αλλά...αλλά στην πορεία εγώ πραγματικά ..είδα τι θαυμάσιο παιδί είσαι και ...»

Το χαστούκι που δέχεται από την Αγνή σταματάει τα λόγια της που πνίγονται και όλοι κοιτάμε άφωνοι την Αγνή που σαστισμένη τρέμει ολόκληρη μπροστά της.

-«Νόμιζα ότι ήσουν φίλη μου. Μας χρησιμοποίησες...Χάσου από μπροστά μας ψεύτρα.» λέει θυμωμένη και ο παππούς σπεύδει να την τραβήξει πιο πέρα και την αγκαλιάζει για να ξεσπάσει ξανά σε κλάματα. Πιο γοερά .

Η Αγνή έκανε ότι δεν είχα κουράγιο να κάνω εγώ και είπε ότι ακριβώς θα έπρεπε να πω εγώ.

Κάνω παγωμένος μεταβολή και ξεκινώ να προχωρώ προς το σπίτι αφήνοντας τους όλους πίσω μου με  την Βίβιαν να  με παρακαλεί  να την δώσω μια ευκαιρία και να την ακούσω.

-«Στέλλα ..φεύγουμε.» μόνο αυτό ξεφεύγει απο τα πικραμένα χείλια μου διατάζοντας την κοφτά, ξύλινα και απότομα  περνώντας δίπλα της και συνεχίζω το δρόμο μου.

Φτάνω πρώτος στο σπίτι και πάω γραμμή για το δωμάτιο μου.

Αυτή η παγωνιά έχει αρχίσει να χτίζει τείχος και γύρω από την καρδιά μου.  Το νιώθω και το θεωρώ απόλυτα σωστό. Δεν θα αφήσω τη Βίβιαν να μου τη διαλύσει αυτή τη φορά όπως με επιτυχία η Χριστίνα είχε κάνει.

 Χτίζω τείχος.Τείχος απο πάγο.

Δεν χρειάζεται να σκεφτώ την επόμενη κίνηση μου και  βρίσκω τη βαλίτσα που μου είχε στείλει η Λουκία και την πετώ στο κρεβάτι  και σχεδόν αμέσως  ξεκινώ να χώνω άτσαλα τα ρούχα μου στο εσωτερικό της.