-«Γιατί Θοδωρή;» πετάγεται από το πουθενά ξαφνικά πίσω μου η εκνευρισμένη φωνή της Αγνής και πετάγομαι ξαφνιασμένος πάνω από τη θέση μου τοποθετώντας το δεξί χέρι μου στο σημείο της καρδιάς. Θα με πεθάνουν αυτές οι γυναίκες καμιά ώρα!
-«Τι γιατί βρε σουσουράδα;» ρωτώ παιχνιδιάρικα και την κοιτώ να σουφρώνει τα χείλια της καθώς σκέφτεται.
-«Νόμιζα ότι την αγαπούσες. Γιατί την άφησες να φύγει;» ρωτάει θυμωμένη ξεφυσώντας και βάζει τα χέρια της στη μέση της χτυπώντας το πόδι της κάτω με πείσμα σαν πεντάχρονο που απαιτεί.
-«Γιατί Αγνή μου πρώτα πρέπει να αγαπήσω τον εαυτό μου και μετά κάποιον άλλο. «
-«Δεν τον αγαπούσες τόσο καιρό τον Θοδωρή;» ρωτάει παραξενευμένη .
-«Όχι Αγνή μου.. δεν τον αγαπούσα γιατί αν τον αγαπούσα θα τον πρόσεχα και δεν θα τον ταλαιπωρούσα. Έχουν άλλα προτεραιότητα στη ζωή μου όμως τώρα ...δεν μπορώ να μοιράζω υποσχέσεις που ίσως δεν θα κρατήσω...Κάτσε να τα βάλω όλα σε μια τάξη και ίσως ξαναβρεθούμε με την Βίβιαν...ίσως κάποια άλλη στιγμή που και αυτή θα έχει ωριμάσει και εγώ θα ξέρω τι θέλω ...Πάμε όμως να βρούμε τους άλλους; Έχω άλλη μια σημαντική δουλειά.» λέω και σηκώνομαι πάνω και αφού της πιάσω το χέρι παίρνω την κατεύθυνση προς το γραφείο του διευθυντή αφήνοντας την Αγνή να μουρμουρίζει πόσο εγωιστικά φερόμαστε και οι δυο και ότι αυτό ήταν λάθος.
Την αφήνω να λέει ότι θέλει μιας και στον αγγελικά πλασμένο κόσμο της όλα θα έπρεπε να κυλάνε ρόδινα και απλά ενώ εγώ έχω γνωρίσει με άσχημο τρόπο οτι αν αξίζει κάτι απαιτεί θυσίες και αρκετή προσπάθεια για να αποδώσει καρπούς.
Βρίσκω τους δικούς μου στο κεντρικό σαλόνι να μας περιμένουν και αφήνω την Αγνή μαζί τους ζητώντας τους να με περιμένουν μέχρι να τακτοποιήσω μια τελευταία εκκρεμότητα και πέρνοντας την συγκατάθεση τους τρέχω προς το ασανσέρ πιο σίγουρος από ποτέ.
Χτυπάω την πόρτα του και ανοίγω μόλις ακούσω την φωνή του. Σκυθρωπός κάθεται στη καρέκλα του γραφείου του και παρατηρώ το ποτήρι του γεμάτο με χρυσοκίτρινο υγρό.
-«Έλα Πετράκη.. Κάθισε.»
-«Δεν χρειάζεται. Παραμένει το θέμα της ειδικότητας μου στον αέρα . Γι αυτό ήρθα. Αν παραμείνω στο νοσοκομείο μετά από όλα αυτά ..»
-«Η θέση σου είναι εδώ. Πες τι αποφάσισες και ξεκινάς από αύριο κιόλας ειδίκευση.» λέει σκληρά και πίνει μια γουλιά από το πιοτό του.
YOU ARE READING
Αντρίκια & Παντελονάτα
Romance'Ενας άντρας που συμπεριφέρεται περισσότερο ως παιδί. Μια κοπέλα που τιμάει τα παντελόνια που φοράει. 'Ένα παρελθόν που ακόμα πονάει. Ένα μέλλον απρόβλεπτο . Το παρόν του όμως για γέλια και για κλάματα!
