Αντρίκια & Παντελονάτα

~κεφάλαιο 67~

Ναι σουσουράδες που λέτε, αυτό το ναι που απάντησα στην ερώτηση της  εκείνο το βράδυ με έφαγε!

Έτρεξα να φωνάξω ναι βλέπεις εκείνο το βράδυ! Τι ναι ρε Θοδωρή και που  να  ήξερες τι σε περίμενε καημένεεεε! Αλλά είπαμε γυναίκες ρε Ζαχαρία...Πλάσματα όλο χάρη και τσαχπινιά  θα σου πουν οι άλλοι που δεν ξέρουν. Γιατί εγώ ξέρω καλά τι είναι!  Μάγισσες είναι οι γυναίκες!  Πλανεύτρες !  Αερικά ! Με κάποιο ξόρκι που καλά κατέχουν  κάνουν τον άντρα να μαγευτεί, να μην βλέπει μπροστά του, να πέφτει στην παγίδα τους! Σαν τις νύμφες που ζούσαν στα δάση και στα ποτάμια  και πλάνευαν τους κυνηγούς στα παλιά λαϊκά παραμύθια;  Θυμάστε; Ε, ακριβώς το ίδιο, μόνο που στα τωρινά χρόνια όλες κατέχουν αυτή την τέχνη της ύπνωσης και της  πλήρης αποχαύνωσης! 

Αλλά μισό λεπτό σουσουράδες να διευθετήσω ένα  σοβαρό ζήτημα  που προέκυψε και επανέρχομαι. 

Ανοίγω τη πόρτα με το σήμα μην ενοχλείται αφού φυσικά  χτυπήσω - σε γυναικείο δωμάτιο πριν μπεις χτυπάς αυτό είναι νόμος αλλιώς φρικτοί εφιάλτες σε κυνηγούν μετέπειτα - και μπαίνω μέσα εκνευρισμένος αφήνοντας την πόρτα ανοικτή.( Πάντα να έχεις ελεύθερη πρόσβαση σε έξοδο κινδύνου)  και σταυρώνω τα χέρια μου στο στήθος προσπαθώντας να φανώ ήρεμος και πολιτισμένος.

-"Τι συμβαίνει πάλι;"  ρωτάει εκείνη που βρίσκεται ξαπλωμένη με ένα γελοίο μακό και ένα κοντό σορτς  στο κρεβάτι και βγάζει τα φρύδια της με το τσιμπιδάκι έχοντας αλείψει  με μια γλοιώδη πράσινη γλίτσα  στο πρόσωπο.

-"Η μάνα σου με ενημέρωσε ότι κανονίζεις εκδρομή το σαββατοκύριακο νεαρή μου. Πότε είχες σκοπό να μου το έλεγες;" ρωτάω δυναμικά και την κατακεραυνώνω με το βλέμμα.( Κάτι έμαθα από την μανούλα μου ε; Πως με βρίσκετε; )

-"Δεν το ήξερα ότι χρειαζόταν να σε ρωτήσω..." απαντάει απαθέστατα  βάζοντας τα ακουστικά στα αυτιά της επιδεικτικά και νιώθω το αίμα μου να κοχλάζει. (Αλλά είπαμε εφηβεία είναι αυτή..πρέπει να διατηρώ την ψυχραιμία μου , με συμβούλεψαν φίλοι και γνωστοί. )

-"Να σου πω Λουκία, πρόσεξε καλά ! Δεν σου τα είπαν καλά μου φαίνεται! Εγώ δεν είμαι μάνα σου!" φωνάζω έξαλλος με τη στάση της γράφοντας στα παλαιά των υποδημάτων μου τις συμβουλές όλων και την πλησιάζω με άγριες διαθέσεις.

-"Ακριβώς! Γιατί αν ήσουν η μάνα μου θα με άφηνες όπως έκανε ήδη η μαμά!" φωνάζει έξαλλη και ανασηκώνεται στο κρεβάτι  πάνω ετοιμοπόλεμη σε  στάση επίθεσης με τα χέρια στη μέση.