Αντρίκια & Παντελονάτα

~κεφάλαιο 54~

-Ευχαριστώ για την κατανόηση που δείξατε σουσουράδες! Θέμα υγείας ήταν που με κράτησε μακριάς σας,  περαστικό!  Πάμε  τώρα να συνεχίσουμε αυτή την ιστορία  και να οδεύσουμε δυναμικά   προς το  τέλος της !-

Παραμένω με τις ώρες  βουβός ,απόλυτα βυθισμένος στις σκέψεις μου  καθισμένος στο περβάζι της σοφίτας  να κοιτάζω από το  στενό παράθυρο  κάτω στο δρόμο και στο λιμάνι. Ξέρω τι περιμένω να δω. Αγωνιώ, λαχταρώ  και πεθαίνω βασανιστικά  όσο περνάει η ώρα και δεν βλέπω τον διοικητή και τη μικρή να έρχονται. Της μίλησε; Της είπε ότι το υποτιθέμενο ταξίδι του πατέρα της τελείωσε; Βρήκε το θάρρος να απαντήσει στα γιατί της; Θέλει  εκείνη να με δει; Να με γνωρίσει; Αν  όχι πως πρέπει να κινηθώ ; Αν έρθει πως πρέπει να την υποδεχτώ;  Πάντως πρέπει να βάλω τα δυνατά μου για να με συμπαθήσει, να με δεχθεί στη ζωή της ως πατέρα, να της γίνει απόλυτα κατανοητό  ότι από εδώ και στο εξής θα είμαι αναπόσπαστο, μόνιμο  και σταθερό κομμάτι της καθημερινότητας της. Ότι δεν ήρθα για να φύγω. Ότι ήρθα για να μείνω. Εγώ που δεν ήξερα καν την ύπαρξη της θα παλέψω να κατακτήσω ένα κομμάτι της καρδιάς και της ζωής της.

-«Θοδωρή μου;» η φωνή της Στέλλας στο τηλέφωνο μου που χτυπάει και απαντάω μηχανικά  με βγάζει από το πανικό μου .

-«Τι είναι μικρή; Γιατί δεν απολαμβάνεις το Παρίσι αλλά μου τηλεφωνείς;»

-«Μην γίνεσαι σκληρός. Δεν σου πηγαίνει. Τι έγινε εκεί; Είμαι τόσο αναστατωμένη που δεν μπορώ να απολαύσω  ουσιαστικά τίποτα...θα ήθελα να ήμουν  τόσο εκεί μαζί σας.»

-«.....  Πήγα και μίλησα με το διοικητή το πρωί. Είναι τόσα που πρέπει να χωνέψω Στέλλα! Δεν ξέρω από που να αρχίσω!!! Αλλά ας αρχίσουμε  από το ότι  μου κράτησε κρυφό κάτι τόσο σημαντικό!....Έμεινε το παιδί χωρίς πατέρα! ...Πότε θα μου το έλεγε Στέλλα ;;; Θα μου το έλεγε ποτέ;;; Τόση ήταν η αγάπη της;  Αυτή την αγάπη ονόμαζε η αγάπη για πάντα μη χέσω;;;» καγχάζω ειρωνικά και σφίγγω τη γροθιά μου ως ότου να πονέσω.

-« Έχεις απόλυτο δίκιο να είσαι θυμωμένος. Κατι  που έκανα πάντα ήταν να προσπαθώ να έρθω στη θέση των άλλων...Κάνε το και εσύ και έλα στη θέση της Θοδωρή! Της είχες ζητήσει λίγο χώρο και χρόνο. Δεν έκανε κάτι κακό η Βίβιαν...»

-«Κάκιστο είναι αυτό που έκανε όχι απλά κακό!!!Είναι πολύ  σημαντικό  αυτό που μου έκρυψε Στέλλα. Δεν είναι μονάχα θέμα χώρου και χρόνου! Ειδικά όταν πρόκειται για ένα άνθρωπο! Και για όνομα του Θεού !!! Στέλλα το παιδί είναι κοντά τεσσάρων!!!! Δεν βρήκε λίγα λεπτά να επικοινωνήσει μαζί μου να μου το αναφέρει;;;»