Η φωτογράφος Soela Zani προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους απέναντι στην διαφορετικότητα με ένα καινοτόμο και εντυπωσιακό πρότζεκτ. Με τη βοήθεια ατόμων με σύνδρομο Down αναπαράγει τα διασημότερα έργα ζωγραφικής. Όπως δήλωσε η ίδια : " Ας μην ξεχνάμε πως η σημασία της ευαισθητοποίησης της οικογένειας και η στάση μας απέναντι στους ανθρώπους είναι σπουδαία. Για να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά και να δείξουμε την διαφορά στους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες , για να αναπτύξουμε θετική στάση και συμπεριφορά ενηλίκων στο μέλλον, θα πρέπει να δημιουργήσουμε θετικά παραδείγματα. Και αυτό γιατί είμαστε δυνατότεροι από τις διαφορές μας."
https://www.diaforetiko.gr/pedakia-me-sindromo-ntaoun-fotografizonte-san-diasimi-pinakes-zografikis/
δείτε επίσης :
https://fanpage.gr/family/pedi/151-πράγματα-που-ίσως-δεν-ξέρεις-για-το-σύ/
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
-«Δεν κοιμάσαι;» ακούγεται στην ησυχία του μεσημεριού και γυρνώ το κεφάλι μου για να αντικρίσω τον παππού μου , να έχει στα χέρια του ένα βιβλίο και να κατευθύνεται νωχελικά προς εμένα.
-«Όχι..»
-«Πως σου φάνηκε η Αγνή;» ρωτάει και κάθεται απέναντι μου στο καναπέ.
-«Ιδιαίτερη.. Αλήθεια εσύ ... πως; Εννοώ, πως βρέθηκε υπό την επιμέλεια σου;» ρωτώ με περιέργεια και ανασηκώνομαι ελάχιστα ώστε να τον βλέπω καλύτερα παρατώντας το κινητό μου .
-«Ζούσαν στην Αθήνα. Μετά τα 15 της χρόνια η κατάσταση στην Αθήνα έγινε χειρότερη. Η Αγνή δεν ήταν παιδί πια. Ήταν ολόκληρη γυναίκα στην εφηβεία. Ξεκίνησε να κάνει ερωτήσεις για τον κόσμο, την κοινωνία. Ένιωθε ξεκάθαρα πλέον την συμπεριφορά του κόσμου απέναντι στη διαφορετικότητα της και πληγωνόταν που την αντιμετώπιζαν ως κάτι διαφορετικό. Πληγωνόντουσαν και οι δικοί της . Μετά από προτροπή του ψυχολόγου της πούλησαν τα πάντα και μετακόμισαν εδώ. Είχαν έρθει κάποτε διακοπές και του είχε αφήσει το μέρος τις καλύτερες εντυπώσεις. Η Αγνή ηρέμισε από το αδιάκριτα , θλιμμένα βλέμματα και ανάσανε ίσως για πρώτη φορά στη ζωή της. Την αγαπήσαμε και έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής όλων μας .Όταν οι δικοί της γέρασαν καθίσαμε και συζητήσαμε το μέλλον της , τι εναλλακτικές έχουμε όταν θα μείνει μονάχη και αποφασίσαμε ότι όσο ζω και μπορώ να της προσφέρω, θα είναι δικιά μου ευθύνη. Και έτσι έγινε. Μόνος ήμουν εδώ, παρέα την έχω.Όταν φύγω και εγώ από αυτή τη ζωή , έχω κανονίσει να την δεχθούν σε ένα από τα ιδρύματα...Είμαι η τελευταία της ευκαιρία να έχει μια φυσιολογική ζωή. Βλέπεις γιατί υπάρχουν αρκετοί λόγοι που δεν βγαίνω στη σύνταξη και να τα παρατήσω όλα; »
CZYTASZ
Αντρίκια & Παντελονάτα
Romans'Ενας άντρας που συμπεριφέρεται περισσότερο ως παιδί. Μια κοπέλα που τιμάει τα παντελόνια που φοράει. 'Ένα παρελθόν που ακόμα πονάει. Ένα μέλλον απρόβλεπτο . Το παρόν του όμως για γέλια και για κλάματα!
