Αντρίκια & Παντελονάτα

~κεφάλαιο 58~

*Περιέχει βωμολοχίες. Αρκετές. Θοδωρής είναι αυτός! 

Είμαι τόσο θυμωμένος! Τόσο τσατισμένος και τόσο οργισμένος! Όλη νύχτα δεν κατάφερα να βρω ησυχία ούτε ένα γαμημένο λεπτό ! Σκεφτόμουν το δισταγμό της και τρελαινόμουν! Μάτι δεν κατάφερα να κλείσω ώστε να ηρεμίσει λίγο το μυαλό και το σώμα μου! Η κυρία Βίβιαν αποδείχτηκε τζούφια μιας και οι υποσχέσεις της ήταν κούφιες και η αγάπη για πάντα της τελείωσε! Αν ποτέ την ένιωσε και αυτήν τώρα που το ξανά σκέφτομαι!

Γι αυτό με το που χάραξε ο ήλιος τη νέα μέρα πετάχτηκα πάνω και σαν θηρίο στο κλουβί βγήκα από το σπίτι και έχω πάρει τους δρόμους! Τα σοκάκια και τα άγρια έρημα βουνά! Κανένα δεν θέλω να δω ούτε να μιλήσω! Έχω τόσα νεύρα που φοβάμαι ότι θα ξεφύγω και θα πω ή θα κάνω κάτι που θα το μετανιώσω!

Να, εδώ πάνω στην ερημιά δεν γίνεται να βρω μια σπηλιά να κλειστώ και σαν αρκούδα να πέσω σε χειμέρια νάρκη; Άντε και σε νάρκη του στρατού να πέσω στην κατάσταση μου πάλι μου κάνει!

Η Παρασκευούλα μας καλέ! Το καλό κορίτσι που πάει με το σταυρό το χέρι και τα δίνει όλα υπέρ πίστεως και πατρίδος! Εκεί θυσίασε τα ανθρώπινα αισθήματα της και έχει μετατραπεί σε ένα άψυχο , άβουλο πλάσμα που ακολουθάει το κόπανο τον Κοσμά!

Δεν φτάνει που μου απέκρυψε ένα τόσο σημαντικό γεγονός όπως η απόκτηση παιδιού! Δεν φτάνει που αθέτησε την υπόσχεση της να με περιμένει και ποδοπάτησε μόνη της με τόση ευκολία τις φανφάρες της που με αυτές στόλιζε το για πάντα της! Δεν φτάνουν όλα αυτά αλλά το παίζει και δύσκολη η Βίβιαν! Της προσφέρω τα πάντα και όχι μόνο δείχνει διστακτική αλλά θα το σκεφτεί κιόλας! Λες και υπάρχουν περιθώρια σκέψης ή πολλές επιλογές ρε γαμωτο!

Λες και εγώ θέλω να την παντρευτώ!!! Αν αυτή δεν θέλει μία εγώ δεν θέλω δέκα κοριτσάκι μου! Ας όψεται η μικρή !

Αλήθεια δεν θέλω να την παντρευτώ... Δεν την αγαπάω. Τώρα νιώθω πραγματικά όπως λένε σαν ποντικός στην φάκα παγιδευμένος!

Κα το χειρότερο όλων είναι όσο τα σκέφτομαι τόσο περισσότερο φουντώνω και εξοργίζομαι! Μάλλον το χειρότερο όλων είναι ότι επαναλαμβάνομαι και αυτό με τρελαίνει ακόμα περισσότερο! Και νιώθω να πνίγομαι ! Από εδώ καλέ δεν πέρασα και πριν τρέχοντας;  Να δεις που από τα νεύρα μου έτσι που τρέχω από το χάραμα σαν να με κυνηγάνε θα πέσει και η μπάκα που έκανα πίνοντας μπύρες όλο το καλοκαίρι με τη Στέλλα και το Μιχάλη, σκέφτομαι και τοποθετώ το δεξί  χέρι μου στο σημείο της πεταχτής κοιλιά μου. Μπα, ακόμα εδώ είναι ...