Αντρίκια & Παντελονάτα

~κεφάλαιο 63~

-"ΑΤΣΟΥ!!!"

-«Τι έπαθες; Κρύωσες; ...Σαν να έχεις γίνει κατακόκκινος Θοδωρή...Τι σου συμβαίνει;...» σιγομουρμουρίζει προβληματισμένη η Βίβιαν και τινάζομαι θορυβημένος με τον Ζαχαρία που έχει αρχίσει να πάλλεται ζητώντας απεγνωσμένα να ακολουθήσουμε εκείνη.

Εδώ κολλάει ο καθένας με το ζόρι του!

-«Δεν είναι τίποτα γλυκιά μου..» απαντώ όσο μπορώ πιο ήρεμα με την μύξα να γαργαλά την άκρη της μύτης μου και ανακάθομαι στη θέση μου προσπαθώντας να ζουμπήξω τον Ζαχαρία και να τον πνίξω αν γίνεται που είναι έτοιμος για όλα υπό το άγρυπνο βλέμμα όλων των παρευρισκομένων. ..! Και ιδιαιτέρως του Κοσμά ο οποίος πιθανότατα χρησιμοποιεί την αδιαφορία του ως άμυνα. Μα εκεί θα χτυπήσω γιατί αυτή εδώ η τραγωδία έχει αρχίσει να με χτυπάει στα νεύρα!!! Και ο κρίνος της νύφης πάλι στη μύτη !!Γι α το Θεό δηλαδή έλεος με το βρωμολούλουδο!

Ας ξεκινήσω γιατί μας βλέπω να το ξημερώνουμε με δαύτους!

Για αρχή σερβίρω τη μέλλουσα γυναίκα μου από όλες τις λιχουδιές που υπάρχουν σε ακτίνα δύο μέτρων στο τραπέζι μας κάνοντας την να διαμαρτυρεί και να με κοιτάξει με απορία τόσο ο Κοσμάς όσο και ο διοικητής.

-«Σκεφτήκαμε να μην αφήσουμε μόνη της την Λουκία αλλά να της χαρίσουμε ένα αδερφάκι...γι αυτό το λόγο το κορίτσι μου θα πρέπει να πάρει δυνάμεις... για τις νύχτες που θα επακολουθήσουν...» πετώ παιχνιδιάρικα μπουκώνοντας τη Βίβιαν με ένα ντολμά, κλείνοντας το μάτι στους άντρες απέναντι .

Και αν ο διοικητής σπεύδει να μου ευχηθεί με το καλό μες στη χαρά που θα γίνει δεύτερη φορά παππούς ο Κοσμάς σφίγγει τι γροθιές του.Καλά το πάω..σκέφτομαι και την μπουκώνω με δεύτερο ντολμά και αμέσως τσιμπάω και ένα τηγανητό κιοφτέ .

-«Μήπως βιάζεστε κάπως ;» γρυλίζει επιτέλους μες από τα δόντια του έχοντας καταπιεί το δόλωμα και τώρα που το ψάρι είναι αγκιστρωμένο ξεκινάει το τελειωτικό παιχνίδι.

-« Άνοιξε το στόμα να φας κιεφτεδάκι χρυσή μου....Μπράβο το κορίτσι μου. Που λες Κοσμά μου, αρκετό χρόνο έχουμε χάσει ήδη. Τώρα χρειάζεται να αναπληρώσουμε το χαμένο χρόνο και όχι να καθόμαστε .Αύριο βράδυ μετά την τέλεση του μυστηρίου φεύγουμε αμέσως για Αθήνα . Θα μείνουμε το βράδυ σε ένα ξενοδοχείο εκεί στο κέντρο - ξανά κλείσιμο του ματιού - και την επόμενη πετάμε εσπευσμένα για το ταξίδι του μέλιτος...- Μεγάλη παύση- Όταν γυρίσουμε, πιστεύω τριπλοί, την περιμένει ένα σπιτικό όπου σαν καλή οικοδέσποινα θα το αναλάβει πλήρως.»τελειώνω και σηκώνω το ποτήρι μου και πίνω στην υγειά της αφού της χαρίσω ένα φιλί στο κατά κόκκινο , παραφουσκωμένο από το φαγητό μάγουλο.