Αντρίκια & Παντελονάτα

~κεφάλαιο 18~

Βγαίνουμε έξω στην βεράντα και η φωτιά έχει ανάψει για τα καλά στη ψησταριά αλλά δεν συγκρίνεται με αυτήν που καίει μέσα μου από την ώρα που είδα τη Στέλλα μπροστά μου ολοζώντανη. Εκνευρισμένος σταματώ στη πόρτα και αμήχανα κοιτάζω το πηγαδάκι που έχει στηθεί γύρω από τη ψησταριά μέχρι που η Αγνή ξεκόβει με την εμφάνιση μας και μας πλησιάζει.

-«Ότι και αν σου είναι η κοπέλα μην ξεχνάς ότι είναι καλεσμένη μας.» με μαλώνει απαλά χαμογελώντας μεν , προειδοποιώντας με δε ,και πιάνει αμέσως μετά από το χέρι την Στέλλα που στέκεται αμήχανη στο πλάι μου  και την πηγαίνει κοντά στην ψησταριά για να ενσωματωθεί με την υπόλοιπη παρέα.

Ναι, είμαστε μια ευχάριστη παρέα που ψήνει ψάρια...θα τρελαθώ!!!

-«Στέλλα με τι ασχολιέσαι;» ρωτάει ο παππούς απαλά  σαφώς για να νιώσει η Στέλλα ευπρόσδεκτη.

-«Πωλήτρια σε ένα φούρνο ...αλλά παραιτήθηκα και έφυγα χθες...» λέει και μια σκιά περνάει από τα μάτια της.

-«Άρα δεν σε κρατάει κάτι ! Να καθίσεις να σου δείξουμε το νησί !» πετάγεται ενθουσιασμένη η Αγνή και ξεφυσώ.

Ναι, και τα 9 ολόκληρα χιλιόμετρα που διαθέτει.. άρα σε δύο ώρες θα μας αποχαιρετάει, σκέφτομαι  τέρμα εκνευρισμένος .

-«Αύριο είχα σκοπό να κάνω μια μικρή ξενάγηση του Θοδωρή στο νησί. Να ανέβουμε στο κάστρο των Ιπποτών , στο Λυκιακό Τάφο , στον Άγιο Γιώργο του βουνού...Θα ήθελες να έρθεις παρέα μας;» ρωτάει η Βίβιαν την Στέλλα και την κεραυνοβολώ με το βλέμμα.

-«Φυσικά και θα έρθει. Ήρθε ως εδώ και δεν θα δει το νησί μας; Ντροπής πράγματα..» δηλώνει ο παππούς μου κοιτώντας με αυστηρά και το στόμα μου παραμένει ανοικτό μεν αλλά μη καταφέρνοντας να ξεστομίσει τις αντιρρήσεις μου εγκαίρως  .

Ντροπής πράγματα είναι αυτά που κρύβει στο βρακί της η Στελλίτσα ,θέλω να του φωνάξω και να σβήσω το γεμάτο καλοσύνη χαμόγελο που στολίζει το πρόσωπο του αλλά κρατιέμαι για χάρη της Αγνής μόνο.. άντε να εξηγήσεις σε ένα τόσο αθώο πλάσμα  όπως η Αγνή τι είναι η Στέλλα!  Μα τι ήθελε και αυτή η Βίβιαν και την κάλεσε; ;;;

-«Στέλλα σ αρέσει το ψάρι;» ρωτάει ο παππούς και εκείνη τον πλησιάζει διστακτικά και ξεκινάνε να συνομιλούν. Η Αγνή πηγαίνει στη παρέα τους και εγώ στέκομαι πιο εκεί μην μπορώντας να πιστέψω τι βλέπω μπροστά μου...τι ακούω...και τι με περιμένει ...