'Ενας άντρας που συμπεριφέρεται περισσότερο ως παιδί.
Μια κοπέλα που τιμάει τα παντελόνια που φοράει.
'Ένα παρελθόν που ακόμα πονάει.
Ένα μέλλον απρόβλεπτο .
Το παρόν του όμως για γέλια και για κλάματα!
Φτάνουμε σχεδόν έξω από το παρεκκλήσι όταν κάνει την εμφάνιση του ένας στρατιωτικός , ο επικεφαλής της φρουράς όπως μας συστήνεται χαμογελαστός , ο οποίος στη συνέχεια συνομιλεί ελάχιστα με την Βίβιαν και έπειτα μας αφήνει να περιηγηθούμε με την ησυχία μας στο χώρο με την μόνη επιθυμία να μην φωτογραφήσουμε τις εγκαταστάσεις του νησιού.
-«Ο Άης Γιώργης. Κάποιοι συνεχίζουν να ονομάζουν τη βραχονησίδα και έτσι αλλά οι περισσότεροι την ξέρουν ως Ρω. Και αυτό από την κυρά του.» μας ενημερώνει η Βίβιαν και περνάμε στο δροσερό εσωτερικό του ναού προσεχτικά. Κοιτώ την απλότητα του ναού και τις εικόνες που στέκουν στη θέση τους βουβές ενώ η Αγνή σταυροκοπιέται και σκύβει και τις ασπάζεται μια προς μια.
اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
Μια εγκατάλειψη υπάρχει παντού αν κρίνω από την σκόνη που κυριαρχεί στο χώρο και τις μικρές αράχνες που έχουν στήσει ολόκληρες αποικίες στις γωνίες και το μόνο που ακούγεται στο εσωτερικό του ναού είναι οι ανάσες και τα βήματα μας . Εντύπωση μου προκαλούν οι μικρές εσοχές στον τοίχο, εκεί που βρίσκονται ερμητικά σφαλισμένα τα ξύλινα παράθυρα του ναού όπου επισκέπτες έχουν γράψει σε πέτρες και βότσαλα τα ονόματα τους.
اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
Δίχως να υπάρχει κάτι άλλο να δούμε, βγαίνουμε έξω από το μικρό ναό σιωπηλοί και λες σαν κάποιος να μας οδηγεί , το βήμα μας αυτόματα μας μεταφέρει δίπλα στο ναό όπου βρίσκεται ένας τάφος. Μαρμάρινος και δεσποτικός στο χώρο , ανάμεσα σε θάμνους και βράχια με τη θάλασσα τριγύρω του , στολισμένος με την ελληνική σημαία.
