Η ΑΛΛΑΓΗ

Κεφάλαιο 7 - Η επόμενη μέρα...

Άνοιξε αργά τα μάτια της... Βρισκόταν σε ένα δωμάτιο... νοσοκομείου;  Τα φώτα την ενόχλησαν και τα έκλεισε  και πάλι. Αισθανόταν περίεργα και δεν μπορούσε να σκεφτεί καθαρά. Έκανε άλλη μια προσπάθεια  να τα ανοίξει αλλά νύσταζε πολύ. Άκουσε κάποιες ομιλίες γύρω της αλλά δεν καταλάβαινε τι έλεγαν και βυθίστηκε πάλι στον ύπνο.

Όταν ξαναάνοιξε τα μάτια της το δωμάτιο ήταν σκοτεινό και μόνο ένα φως ασφαλείας το φώτιζε. Κοίταξε γύρω της. Ένας ορός κρεμόταν πάνω από το κεφάλι της που κατέληγε στο χέρι της και μια νοσοκόμα κοιμόταν σε άβολη θέση στην καρέκλα δίπλα από το κρεβάτι της.

Προσπάθησε να κουνηθεί αλλά το δεξί της χέρι πόνεσε και βόγγηξε. Ένας οξύ πόνος στο κεφάλι της  την έκανε να σηκώσει το αριστερό της χέρι για να το πιάσει αλλά αντί για μαλλιά ακούμπησε επιδέσμους.

Τι είχε συμβεί; Γιατί βρισκόταν στο νοσοκομείο με όλο της το σώμα να πονάει;

Η νοσοκόμα που κοιμόταν άνοιξε τα μάτια της και όταν την είδε, σηκώθηκε αμέσως και πήγε δίπλα της χαμογελώντας πλατιά : "Επιτέλους άνοιξες τα μάτια σου. Πως αισθάνεσαι;"

"Γιατί είμαι εδώ;" Ρώτησε με βραχνή φωνή.

"Δεν θυμάσαι; Είχες ένα ατύχημα."

"Ατύχημα;"

"Ναι. Δεν το θυμάσαι;"

"Δεν θυμάμαι τίποτα. Για την ακρίβεια δεν θυμάμαι καν πως με λένε. Γιατί δεν θυμάμαι τίποτα;" Άρχισε να την κυριεύει  πανικός.

Στα μάτια της νοσοκόμας πέρασε μια σκιά ανησυχίας αλλά προσπάθησε να μην την αφήσει να φανεί. Της μίλησε με ήρεμη φωνή: " Μόλις συνήλθες από έναν βαρύ τραυματισμό και μια εγχείρηση στο κεφάλι, είναι φυσικό να παρουσιαστούν κάποιες επιπλοκές. Μην ανησυχείς  θα έρθει αμέσως ο γιατρός."

Εκείνη έκλεισε σφιχτά τα μάτια της και πήρε βαθιές αναπνοές για να καταπολεμήσει τον πανικό της. Στο δωμάτιο μπήκαν ένας γιατρός και μια νοσοκόμα που άνοιξαν τα φώτα. Την στιγμή που άρχισαν να την εξετάζουν μια καλοντυμένη γυναίκα εισέβαλλε στο δωμάτιο και έτρεξε κοντά της : " Αθηνά ! Είσαι καλά;"  Η γυναίκα την αγκάλιασε και άρχισε να κλαίει. Η νοσοκόμα που στεκόταν δίπλα στο κρεβάτι την έπιασε απαλά και την απομάκρυνε, για να αφήσει τον γιατρό να συνεχίσει την δουλειά τους. Η γυναίκα πήγε και στάθηκε στην άκρη του δωματίου με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος, χωρίς να παίρνει τα μάτια της από εκείνη. Μέσα στο βλέμμα της υπήρχε πόνος και κάτι άλλο... ενοχή; Η γυναίκα για κάποιο λόγο αισθανόταν ενοχές και τύψεις για ότι της είχε συμβεί. Ποια ήταν; Και τι σχέση είχε μαζί της;