Η ΑΛΛΑΓΗ

Κεφάλαιο 18 - Δοκιμασία

Το υπόλοιπο βράδυ η Αθηνά αγνόησε τον Ορέστη που έμεινε δίπλα της και συνέχισε να πίνει την μπύρα της. Εκείνος αισθανόταν άσχημα αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο από το να στέκεται δίπλα της. 

Ο Άγγελος τους πλησίασε χαμογελαστός με τρία ποτά στο χέρι : " Κερνάω ποτάκι." Είπε δυνατά για να ακουστεί και τους τα πρόσφερε.

" Η Αθηνά έχει ήδη πιει τρεις μπύρες. Θα μεθύσει."

Μόλις εκείνη άκουσε τα λόγια του, άφησε το άδειο μπουκάλι μπύρας σε ένα τραπέζι δίπλα της και πήρε το ένα από τα ποτά που κρατούσε ο Άγγελος. Κοιτάζοντας επιδεικτικά τον Ορέστη το ήπιε μονορούφι. Όταν τελείωσε, είδε τους  δύο άντρες να την κοιτάζουν σαστισμένοι.

"Θα μεθύσεις έτσι όπως το ήπιες μονορούφι." Είπε ο Άγγελος.

Η Αθηνά ήδη αισθανόταν το αλκοόλ να ρέει στις φλέβες της. Το γλυκό ποτό ήταν δυνατό αλλά δεν θα παραδέχονταν ποτέ το λάθος της ιδίως μπροστά στον Ορέστη.

"Δεν πειράζει. Έχω αξιόπιστους συνοδούς." Ακούμπησε το άδειο ποτήρι δίπλα στο μπουκάλι της μπύρας.

"Νομίζω οτι θα ήταν καλύτερα να φύγουμε. " Είπε ο Ορέστης  στον Άγγελο κοιτάζοντάς την.  Ο ξάδερφός του όμως είχε σκοπό να καθίσει και άλλο και έτσι εκείνος πήρε την Αθηνά και βγήκαν από το κλαμπ. Ο Ορέστης είχε αποφύγει να πιει όλο το βράδυ και έτσι ήταν ικανός να οδηγήσει. Γύρισε και κοίταξε την Αθηνά που περπατούσε δίπλα του. Κάτω από τα φώτα του δρόμου διέκρινε τα μάγουλά της που είχαν κοκκινίσει και τα μάτια της που γυάλιζαν. Το βήμα της ήταν ασταθές. Είχε ζαλιστεί. Χαμογέλασε: "Είσαι καλά;"

Εκείνη τινάχτηκε σα να είχε ξεχάσει την παρουσία του δίπλα της:" Εεε Ναι."

"Μέθυσες;" Φαινόταν να διασκεδάζει.

Η Αθηνά προσπάθησε να δείξει σοβαρή: " Φυσικά και όχι!" Για κακή της τύχη μια πλάκα του πεζοδρομίου κουνήθηκε κάτω από τα πόδια της κάνοντας την να σκοντάψει.

Ο Ορέστης αμέσως τύλιξε τα χέρια του γύρω της και την στήριξε. Για λίγο κοιτάχτηκαν σοβαρά αλλά μετά από λίγο η Αθηνά άρχισε να γελάει. Ο Ορέστης χαμογέλασε με την χαριτωμένη της αντίδραση. Όταν την σήκωσε εκεί η συνέχισε να γελάει :

"Αχ δεν ξέρω γιατί δεν μπορώ να σταματήσω να γελάω..."

Ο Ορέστης με το χέρι του περασμένο γύρω από την μέση της είπε: " Φταίει το αλκοόλ στο αίμα σου. "

Όταν έφτασαν μπροστά στο αυτοκίνητο εκείνη είχε σταματήσει να γελάει και ήταν  συνοφρυωμένη. Ο Ορέστης την έσπρωξε ελαφρά στο εσωτερικό και έκλεισε την πόρτα. Όταν κάθισε στην θέση του συνοδηγού γύρισε και την κοίταξε. Εκείνη ήταν σαν υπνωτισμένη. Κοίταζε ίσια μπροστά της με απλανές βλέμμα. Χαμογέλασε και έσκυψε για να της φορέσει την ζώνη της. Πριν προλάβει να τραβήξει την ζώνη προς το μέρος του εκείνη σήκωσε τα δυο της χέρια και τα ακούμπησε στα μάγουλά του για να τον γυρίσει προς το μέρος της. Την κοίταξε με απορία αλλά είδε τα μάτια της να γυαλίζουν : " Α..." Τα χείλη της κόλλησαν στα δικά του πριν εκείνος προλάβει να αντιδράσει. Τα χέρια της έφυγαν από το πρόσωπό του και τυλίχτηκαν γύρω από τον λαιμό του. Ο Ορέστης προσπαθούσε να σκέφτεται οτι η Αθηνά ήταν μεθυσμένη αλλά το ξέχασε αμέσως όταν τα χείλη της άρχισαν να παίζουν με τα δικά του και η γλώσσα της να τον χαιδεύει. Με τα τελευταία ίχνη της λογικής του προσπάθησε να την απομακρύνει από κοντά του αλλά εκείνη σφίχτηκε περισσότερο επάνω του.  Τα χείλη της γλίστρησαν αργά  από το στόμα του στον λαιμό του και ο Ορέστης έκλεισε σφιχτά τα μάτια του. Τα χέρια της πήγαν στα κουμπιά του πουκαμίσου του που άρχισαν να ξεκουμπώνουν αργά και εκείνος πήρε μια βαθιά ανάσα για να βρει την χαμένη του αυτοκυριαρχία.

Όταν η γλώσσα της ακούμπησε το γυμνό δέρμα στην βάση του λαιμού του η ανάσα του κόπηκε και τα χέρια του που μέχρι τότε τα κρατούσε σφιγμένα για  να μην την ακουμπήσει, άρχισαν να την χαιδεύουν. Ήταν έτοιμος να την τραβήξει στην αγκαλιά του όταν τα δυνατά φώτα ενός αυτοκινήτου που ξεπάρκαρε απέναντι τους έπεσαν πάνω του επαναφέροντάς την λογική του που είχε πρόσκαιρα χαθεί. Έπιασε σφιχτά τα μπράτσα της και την έσπρωξε αποφασιστικά στην θέση της. Αφού έδεσε την ζώνη της κάθισε στην θέση του και κοίταξε ίσα μπροστά του.Πήρε μερικές βαθιές ανάσες  ενώ η καρδιά του χτυπούσε σαν τρελλή.

Όταν τόλμησε να κοιτάξει προς το μέρος της εκείνη είχε γύρει το κεφάλι της στο πλάι και κοιμόταν. Στο μυαλό του ήρθαν πάλι όλα εκείνα που είχε μάθει για την ζωή που έκανε η Αθηνά. Παρότι δεν το ήθελε, έπρεπε να παραδεχτεί ότι εκείνη κατάφερνε να διαπερνάει με χαρακτηριστική ευκολία, όλες τις άμυνές του.