Η ΑΛΛΑΓΗ

Κεφάλαιο 41 - Το μάθημα

Η Αθηνά αφέθηκε να την παρασύρει ο Ορέστης έξω από το κλαμπ χωρίς να αντιδράσει άλλο. Βγήκαν στον ψυχρό αέρα και εκείνος άφησε το χέρι της ενώ γύρισε να την αντιμετωπόσει αγριεμένος: "Ακόμη και αν δεν θυμάσαι, ο χαρακτήρας σου παραμένει ο ίδιος με πριν." Η περιφρόνηση στην φωνή του την ξάφνιασε.

"Τι θέλεις να πεις;"

"Αυτό που ακούς. Στο παρελθόν έπαιζες με τους άντρες και όχι μόνο, και απ'ότι φαίνεται δεν άλλαξες καθόλου. Πως θα μπορούσε κανείς να σε δει σοβαρά όταν φέρεσαι σαν ..."

Η Αθηνά έκανε επιθετικά ένα βήμα μπροστά. Το σχέδιό της να τον κάνει να μετανιώσει για τα λόγια του είχε αποτύχει. Αντίθετα εκείνος είχε θυμώσει μαζί της και είχε βρει περισσότερα πράγματα να χρησιμοποιήσει για να την πληγώσει. Σήκωσε το χέρι της και το κατέβασε με δύναμη στο μάγουλό του. Την πλήγωνε οτι ενδιαφερόταν ακόμη και μετά από αυτή του την συμπεριφορά για εκείνον.

Τα μάτια του άστραψαν από ακόμη μεγαλύτερο θυμό. Έπιασε το χέρι της και το κράτησε σφιχτά: " Σε ενοχλεί η αλήθεια;" Είπε με βελούδινη φωνή.

"Όχι, η αλήθεια δεν με ενοχλεί. Αυτό που με ενοχλεί είναι η υποκρισία σου. Δεν ξέρω τι ήμουν στο παρελθόν και δεν με ενδιαφέρει. Αυτό που ξέρω είναι αυτό που είμαι τώρα και αυτό που είμαι τώρα φαίνεται να σου αρέσει πολύ, έτσι δεν είναι;" Η φωνή της ήταν γλυκερά ειρωνική: "Όταν είσαι κοντά μου δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω μου και επιδιώκεις να βρίσκεσαι εκεί που πηγαίνω." Ακόμη και αν δεν ήταν αλήθεια ήθελε να τον κάνει να αισθανθεί το ίδιο άσχημα με εκείνη.

Ξαφνικά το πρόσωπό του άλλαξε έκφραση και ένα σατανικό χαμόγελο εμφανίστηκε. Η Αθηνά τα έχασε. Πως μπορούσε να είναι γοητευτικός ακόμη και με τέτοια έκφραση;

Όταν ο Ορέστης μίλησε η φωνή του ακούστηκε ήρεμη: "Ίσως να έχεις δίκιο. Η αλήθεια είναι οτι αισθάνομαι  να με έλκεις. Στο κάτω κάτω είμαι ένας υγιής άντρας και εσύ είσαι μια όμορφη γυναίκα που ξέρει να προκαλεί."

Εκείνη έμεινε να τον κοιτάζει με ανοιχτό το στόμα για λίγο για την αλλαγή του. Ο Ορέστης κρατώντας πάντα το χέρι της γύρισε και άρχισε να περπατάει παρασύροντάς την μαζί του.

Η Αθηνά προσπάθησε να ελευθερωθεί : " Άφησέ με. Που με πας;"

Το χέρι του σφίχτηκε ακόμη πιο πολύ γύρω από το δικό της ώσπου έφτασαν μπροστά στο αυτοκίνητό του. Άνοιξε την πόρτα και την έβαλε μέσα: " Μην τολμήσεις να βγεις."