Η ΑΛΛΑΓΗ

Κεφάλαιο 22 - Ένταση

Ο Ορέστης και η Αθηνά έμειναν σιωπηλοί για την υπόλοιπη διαδρομή. Έφτασαν σε ένα εστιατόριο που ένας νεαρός πήρε το αυτοκίνητό για να το παρκάρει.

Ο Ορέστης ακούμπησε απαλά το χέρι του στην πλάτη της καθώς την συνόδευε στην είσοδο. Η Αθηνά αισθανόταν την ζεστασιά του χεριού του αναστατωμένη ενώ έμπαινε στο εστιατόριο. Αυτό που είχε συμβεί πιο πριν είχε ξυπνήσει τις αισθήσεις της και τώρα η παραμικρή κίνησή του της προκαλούσε αντιδράσεις που δεν μπορούσε να φανταστεί. Έσφιξε τα χείλη της και κατευθύνθηκε στο τραπέζι που τους έδειξε μια κοπέλα. Εκείνος κράτησε την καρέκλα της και μετά κάθισε και ο ίδιος απέναντί της.

Ο κατάλογος αποτέλεσε μια ωραία κρυψώνα για εκείνη αφού προσπαθούσε να αποφύγει το επίμονο βλέμμα του.

Ξαφνικά και ενώ προσπαθούσε να συγκεντρωθεί σε αυτά που έγραφε το έντυπο, ο δείκτης του Ορέστη εμφανίστηκε μπροστά της και κατέβασε τον κατάλογο μέχρι που εκείνη αναγκάστηκε να τον ακουμπήσει στο τραπέζι.

"Θα μου κρύβεσαι πολύ ώρα εκεί πίσω; Δεν χρειάζεται να τον μάθεις απ'έξω." Το πρόσωπό του έδειχνε να διασκεδάζει με την νευρικότητά της.

"Εγώ ... δεν... Δεν αποφάσισα ακόμη." Έκανε να σηκώσει και πάλι τον κατάλογο αλλά εκείνος την σταμάτησε με ένα γοητευτικό χαμόγελο στο πρόσωπό του.

"Δεν χρειάζεται να κουράζεσαι. Νομίζω οτι μπορώ να σε βοηθήσω. Έρχομαι συχνά στο συγκεκριμένο εστιατόριο."

Γιατί ακόμη και το χαμόγελό του την αναστάτωνε ξαφνικά και γιατί όλα την έκαναν να σκέφτεται το φιλί τους; Ο Ορέστης έδειχνε να έχει καταλάβει το τι περνούσε εκείνη και το απολάμβανε. Το χέρι του χάιδεψε απαλά το δικό της πάνω στο τραπέζι και της είπε: " Αν σε αφήσω, είσαι ικανή να κρύβεσαι όλο το υπόλοιπο βράδυ. Τόσο πολύ σε αναστάτωσε το φιλί μας;"

Η ανάσα της κόπηκε στην αναφορά του στο φιλί τους αλλά μάζεψε όλο της το κουράγιο και τον κοίταξε αποφασιστικά: " Γιατί να με αναστατώσει ένα φιλί και δεν σου κρύβομαι, οπότε σταμάτα να βγάζεις αβάσιμα συμπεράσματα."

Μπράβο Αθηνά ! Σε θαυμάζω! Είπε από μέσα της στον εαυτό της, ικανοποιημένη από την σοβαρότητα της φωνής της.

Εκείνος έπιασε το χέρι της και το γύρισε αργά. Έσκυψε και ακούμπησε τα ζεστά του χείλη στο σημείο που ενωνόταν η παλάμη με τον καρπό της. Κάτω από το βλέμμα του που είχε μείνει καρφωμένο πάνω της, αισθάνθηκε την  ανάσα της να κόβεται για άλλη μια φορά και η ζέστη από τα χείλη του διέτρεξε όλο της το σώμα. Είδε ένα χαμόγελο ικανοποίησης σχηματίστηκε αργά στο πρόσωπό του.