Η ΑΛΛΑΓΗ

Κεφάλαιο 88 - Ήθελα να με αγαπήσει...

Η Μίνα προσπαθούσε να χωνέψει όσα είχε ακούσει όταν το λόγο τον πήρε ο Παύλος: "Αφού η Δανάη τα άκουσε όλα μπορώ πια να βγάλω αυτό το βάρος από πάνω μου." Κοίταξε την Μίνα με βλέμμα γεμάτο ενοχές: " Μίνα, θέλω να με πιστέψεις οτι δεν ήξερα τίποτα. Ο Αλκιβιάδης με ρώτησε πολύ πριν παντρευτείτε, αν ήξερα κάποιους ανθρώπους που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν με μια υπόθεσή του.... Δεν φαντάστηκα ποτέ οτι  είχε σκοπό να τους χρησιμοποιήσει για κάτι τέτοιο. Μου είπε οτι κάποιος τον ενοχλούσε και ήθελε να τον φοβίσει. Δεν ήξερα...."

Ο Παύλος μιλούσε με το ζόρι: " Ξέρεις πόσες τύψεις είχα όλο αυτόν τον καιρό; Όταν είδα για πρώτη φορά την Δανάη και έμαθα την ιστορία της, φοβήθηκα. Ήξερα οτι αν κάποια στιγμή όλα ερχόταν στο φως θα έμπλεκα και εγώ. Ο Αλκιβιάδης έδειχνε σίγουρος ότι θα μπορούσε να ελέγξει την κατάσταση αλλά τελικά τα φόρτωσε όλα σε μένα, προσπαθώντας να καλύψει τα ίχνη του. Μίνα με συγχωρείς.... Δεν ήξερα.... "

Η Μίνα σε κατάσταση σοκ πέρασε τα χέρια μέσα από τα μαλλιά της αφήνοντάς τα αναστατωμένα. Ένα ειρωνικό γέλιο βγήκε από τα χείλη της: " Δεν μπορώ να πιστέψω οτι κατάφερε να με ξεγελάσει όλα αυτά τα χρόνια... Όταν μου είπε οτι είχε βάλει ανθρώπους να ψάχνουν για την Δανάη τον πίστεψα... Όταν έβλεπα οτι δεν έδινε σημασία στην Αθηνά όσο μεγάλωνε ενώ φαινόταν να αγαπάει τον Δημήτρη έλεγα οτι το έκανε επειδή αισθανόταν πιο άνετος με εκείνον επειδή ήταν αγόρι. Δεν φαντάστηκα ποτέ οτι έκρυβε τόσο σκοτάδι στην καρδιά του. Πάντα έλεγε οτι με αγαπάει αλλά ... τώρα καταλαβαίνω οτι ποτέ δεν έμαθε τι σημαίνει αγάπη. "

Το ύφος της μητέρας της τρόμαξε την Δανάη που βρέθηκε αμέσως δίπλα της. Εκείνη φάνηκε να μην την αντιλαμβάνεται: " Δεν έπρεπε να είχ ακούσει τον πατέρα μου όταν σκοτώθηκε ο Θάνος. Έπρεπε να είχα μεγαλώσει μόνη μου τα παιδιά μου. Δεν έπρεπε να πιστέψω τον Αλκιβιάδη. Εγώ φταίω για όσα έπαθαν τα παιδιά μου. Αν ήμουν πιο δυνατή..."

Τα μάτια της Μίνας ήταν στεγνά αλλά το βλέμμα της φανέρωνε πόνο.

"Μαμά, δεν φταις εσύ... Μην στεναχωριέσαι άλλο... Θα πάθεις τίποτα." Η Δανάη προσπάθησε να την αγκαλιάσει αλλά εκείνη έμεινε ακίνητη σαν άγαλμα. Ξαφνικά είπε : "Δανάη πρέπει να φύγουμε από αυτό το σπίτι. Πρέπει να πάω να μαζέψω τα πράγματά μας. Δεν θα πατήσω ποτέ ξανά εκεί μέσα."

Έφυγε σαν σίφουνας με την Δανάη να την ακολουθεί. Ο Δημήτρης και η Χαρά παρακολουθούσαν σαστισμένοι ενώ ο Ορέστης είπε φεύγοντας : " Εσείς μείνετε εδώ να προσέχετε τον πατέρα μου. Δεν φαίνεται καλά."