Η ΑΛΛΑΓΗ

Κεφάλαιο 49 - Αθηνά, συγχώρεσέ με!

Όταν ο Ορέστης χτύπησε το κουδούνι στο σπίτι της Χαράς νωρίτερα, εκείνη του άνοιξε και τα μάτια της γούρλωσαν από έκπληξη: " Εσύ! Τι δουλειά έχεις εδώ;"

"Καλημέρα και σε σένα Χαρά." Είπε σαρκαστικά.

"Α! Ναι... καλημέρα... Γιατί ήρθες;" Ρώτησε πάλι εκείνη.

"Θέλεις να μιλήσουμε εδώ στην πόρτα; Δεν θα με καλέσεις μέσα;"

" Πέρασε.." Έκανε στην άκρη για να τον αφήσει να περάσει.

Μόλις μπήκε μέσα εκείνος, έψαξε με το βλέμμα του τον χώρο:  "Η Δανάη;"

"Η Δανάη δεν είναι εδώ. Πήγε στο νοσοκομείο να δει την κυρία Μίνα."

"Τότε θα φύγω και εγώ."

"Ορέστη περίμενε λίγο."

Ο Ορέστης κοντοστάθηκε: "Ναι;"

" Πρέπει να σου πω οτι αν έχεις στο μυαλό σου την Δανάη, θα πρέπει να το σκεφτείς καλύτερα. Εκείνη σε έχει ξεχάσει. Ευτυχώς για εσένα ξέχασε και όσα της είπες στο παρελθόν. Είχε πληγωθεί πολύ τότε. Δεν μπορούσε να καταλάβει για ποιο λόγο έπαιξες με τα αισθήματά της. Νομίζω λοιπόν οτι είναι καλύτερα να την αφήσεις ήσυχη εκτός και αν έχεις σκοπό να ξαναπαίξεις μαζί της." Τον αγριοκοίταξε προειδοποιητικά.

Ο Ορέστης χαμογέλασε γοητευτικά : "Δεν έπαιξα ποτέ με την Δανάη. Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν ξέρει και αν τα μάθει ίσως μπορέσει να εξηγήσει την συμπεριφορά μου."

"Δεν ξέρω για τι πράγμα μιλάς αλλά επειδή ξέρω την φίλη μου πολύ καλά οφείλω να σε προειδοποιήσω οτι αν θυμηθεί θα είναι πολύ δύσκολο να την κάνεις να γυρίσει κοντά σου. Η Δανά δεν είναι σαν την Αθηνά που έζησε μια εύκολη ζωή. Γι αυτήν, ακόμη και τα αυτονόητα για τους άλλους ήταν δύσκολα. Πληγώθηκε πολλές φορές και δεν μπορεί να δείξει εύκολα εμπιστοσύνη. Εσύ κατάφερες να κερδίσεις την εμπιστοσύνη της και μετά την πλήγωσες. Νομίζω οτι θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να την ξανακάνεις να σε εμπιστευτεί αν θυμηθεί. Βλέπεις είναι σαν τα όστρακα που οταν ενοχλούνται κλείνουν σφιχτά το καβούκι τους για να προστατεύσουν το τρυφερό εσωτερικό τους.

Και μόνο να θυμηθεί, χωρίς να κάνεις τίποτα θα πληγωθεί και πάλι από εσένα γι αυτό σου λέω να την αφήσεις ήσυχη. Προσπαθεί να οργανώσει και πάλι την ζωή της."

Ο Ορέστης καταλάβαινε όσα του έλεγε η Χαρά. Είχε περάσει και ο ίδιος ατελείωτες ώρες να σκέφτεται την Δανάη από την στιγμή που έμαθε οτι δεν ήταν η Αθηνά. Όλα όσα του έλεγε δεν του ήταν άγνωστα. Τα είχε σκεφτεί και ο ίδιος αλλά κατέληξε στο συμπέρασμα οτι ήθελε την Δανάη κοντά του πάσει θυσία. Θα έκανε τα πάντα για να την φέρει κοντά του.