Η ΑΛΛΑΓΗ

Κεφάλαιο 45 - Η προσφορά

Ο Αλκιβιάδης  κοίταξε με την άκρη του ματιού του την Δανάη. Δεν μπορούσε να πιστέψει το πόσο ίδια ήταν με την Αθηνά. Ούτε εκείνος αλλά ούτε και η Μίνα είχαν καταλάβει όλο το προηγούμενο διάστημα οτι μαζί τους δεν ήταν η Αθηνά αλλά η άλλη τους κόρη.Η μόνη τους σημαντική διαφορά ήταν στον χαρακτήρα αλλά και αυτό το απέδωσαν στο ατύχημα. Όταν έμαθαν την αλήθεια ο πόνος για τον χαμό της Αθηνάς τους παρέλυσε αλλά η συνειδητοποίηση οτι βρήκαν το χαμένο τους παιδί, που νόμιζαν νεκρό, απάλυνε λίγο τον πόνο τους.

Η Μίνα υπέφερε από εκείνη την μέρα και μετά και τα αισθήματά της ήταν τόσο μπερδεμένα και βασανιστικά που δεν την άφηναν να συνέλθει. Του ζήτησε να πουν αμέσως την αλήθεια στην Δανάη και να την πάρουν κοντά τους αλλά εκείνος, πάντα ρεαλιστής, της είπε οτι κάτι τέτοιο θα σήμαινε οτι θα έπρεπε να αποκαλύψουν σε όλο τον κόσμο αυτό που είχε συμβεί πριν δεκαεννιά χρόνια. Αυτό θα σήμαινε επιπτώσεις στις εταιρίες τους αλλά και στην αξιοπιστία του ίδιου.

Η Μίναεξοργίστηκε για άλλη μια φορά μαζί του: " Θέλεις να κρατήσεις το παιδί μας μακριά; Έχει περάσει τόσα και εσύ ακόμη δεν μπορείς να βάλεις στην άκρη τον εγωισμό σου και τις εταιρίες σου;"

Εκείνος καταλάβαινε την οργή της γυναίκας του αλλά η πραγματικότητα ήταν αμείλικτη: " Καταλαβαίνεις τι θα γίνει αν μαθευτεί η ύπαρξη της Δανάης; Το όνομά μας θα αμαυρωθεί και η αξιοπιστία μου θα πέσει στα τάρταρα. Θα καταστραφούμε και η μπάλα θα πάρει και εσένα. "

"Καταλαβαίνω τι θέλεις να επιλέξεις, αλλά εγώ θέλω το παιδί μου, εδώ, μαζί μας. Θέλω να ζήσει την ζωή που δικαιούται."

"Νομίζεις οτι εγώ δεν την θέλω μαζί μας; Θα βρω τον τρόπο να την φέρουμε κοντά μας. Εσύ μην κάνεις τίποτα παρορμητικό. Ακόμη και το τι θα πούμε στην Δανάη πρέπει να το μελετήσουμε πολύ. Πως νομίζεις οτι θα αισθανθεί αν μάθει για ότι έγινε στο παρελθόν; "

"Είμαι σίγουρη οτι φοβάσαι μην μάθει την αλήθεια για την επιλογή που έκανες. Ξέρεις οτι δεν θα σε συγχωρήσει ποτέ αν μάθει οτι την θυσίασες για τις εταιρίες σου και τα κέρδη." Η Μίνα τον κατηγορούσε.

"Ξέρεις πολύ καλά ότι τότε όλα βρισκόταν σε κίνδυνο. Η απόφαση δεν ήταν εύκολη. Νομίζεις οτι μόνο εσύ υποφέρεις όλα αυτά τα χρόνια;"

Η Μίνα του απάντησε σκληρά: "Ναι έτσι νομίζω."

Ο Αλκιβιάδης κοίταξε τον δρόμο μπροστά του. Η Δανάη δίπλα του ήταν σιωπηλή και κοίταζε έξω από το παράθυρο και έτσι αποφάσισε εκείνος να σπάσει τον πάγο. Ο γιατρός τους είχε ενημερώσει οτι η Δανάη είχε ανακτήσει τις αναμνήσεις πριν από το ατύχημα αλλά χάθηκαν όλες οι μνήμες μετά από αυτό:"Δανάη, για πόσο καιρό θα ζήσεις με την φίλη σου;"

" Η Χαρά είναι αδερφή μου. Στάθηκε κοντά μου όταν περνούσα πολύ δύσκολα. Αυτή και η οικογένειά της είναι οικογένειά μου. Μου ζήτησαν να μείνω μαζί τους  για όσο καιρό θέλω αλλά εγώ σύντομα θα επιστρέψω στο πατρικό μου."

"Γιατί δεν σκέφτεσαι να επιστρέψεις κοντά μας; Εμείς σε θέλουμε. Σε βλέπουμε το ίδιο όπως την Αθηνά. Η παρουσία σου θα μας παρηγορεί."

"Πως είναι δυνατόν κάτι τέτοιο; Δεν είμαι η Αθηνά. Είμαι μια ξένη. Πως θα μπορούσα να ζήσω μαζί σας; Ήδη αισθάνομαι άσχημα για το διάστημα που έμεινα στο σπίτι σας. Νομίζω οτι η παρουσία μου μάλλον θα σας έξυνε την πληγή."

"Δανάη όσο και αν δεν το πιστεύεις  εμείς σε θέλουμε κοντά μας. Μας λείπεις."

Εκείνη έδειξε να νιώθει άβολα: "Κύριε Αλκιβιάδη λυπάμαι, αλλά για εμένα είσαστε ξένοι. Πιστεύω οτι το καλύτερο για όλους μας είναι να μην συναντηθούμε. Έτσι και εσείς θα μπορέσετε να γιατρέψετε το κενό που σας άφησε η Αθηνά αλλά και εγώ θα μπορέσω να συνεχίσω την ζωή μου όπως πριν."

"Μπορέις να το σκεφτείς καλύτερα και να μας απαντήσεις κάποια άλλη στιγμή στο μέλλον. Ξέρω οτι τώρα θα πρέπει να αισθάνεσαι περίεργα. Μπορούμε να βρισκόμαστε και να γνωριστούμε καλύτερα. Εμείς σε ξέρουμε από όταν έμενες μαζί μας αλλά εσύ δεν μας θυμάσαι. Αφού μας ξαναγνωρίσεις μπορείς να αποφασίσεις. Θεώρησέ και εμάς οικογένειά σου."

"Ναι... Θα σκεφτώ αυτά που μου είπατε."

"Τέλος πάντων, δεν θέλω να σε πιέσω άλλο. Σκέψου αυτά που σου είπα. " Είχαν φτάσει μπροστά στην σχολή και ο Αλκιβιάδης πάρκαρε και γύρισε προς το μέρος της. Τα μάτια του την κοίταξαν τρυφερά όταν είπε: " Δανάη, άφησέ μας να αισθανθούμε οτι το παιδί μας είναι κοντά μας. Από την άλλη εσύ θα έχεις τα πάντα. Δεν θα αγχωθείς ξανά για λεφτά και χρέη. Θα σπουδάσεις ότι θέλεις όπου θέλεις και θα έχεις μια οικογένεια που θα σε αγαπάει και θα σε φροντίζει. Σκέψου το Δανάη. Σε παρακαλώ σκέψου το."

Η Δανάη άνοιξε την πόρτα και πριν βγει είπε σκεφτική: " Σας ευχαριστώ κύριε Αλκιβιάδη. Θα το σκεφτώ. Καλή σας μέρα και ευχαριστώ πολύ που με φέρατε."