Locked by you 2 [herschrijving]

9.

Evelien

'Evelien, kom eens naar beneden!' Riep Pieter plots. Ik schrok wakker. Ik moest voor een paar uurtjes in slaap gevallen zijn... Ik maakte me zorgen. Het begon er steeds meer op te lijken dat ik daadwerkelijk zwanger was, want het was vreemd dat ik plots zo vermoeid was en ik had nog niets gedaan.

Ik slenterde de trap af en stapte naar Pieter toe. 'Wat is er?' Mompelde ik en wreef de slaap uit mijn ogen.

'Ik wil je feliciteren.'

'Hoezo?' Vroeg ik snel. Ik was bang. Ik kon niet van zijn gezicht aflezen of hij zijn felicitaties meende, of dat ze eerder sarcastisch waren. Ik dacht namelijk dat Hans hem over mijn mogelijke zwangerschap had verteld, maar dat bleek gelukkig niet het geval te zijn.

'Hans was heel tevreden over je. Hij zei dat je alles deed wat hij je maar vroeg en je zou het ook goed gedaan hebben. Hij zou zelfs nog eens terug willen komen. Zie je nou wel dat je het kan? Heb toch wat meer zelfvertrouwen, kleintje.'

'Ik wil dit niet doen.' Zei ik.

'Doe niet moeilijk. Jij gaat ons rijk maken en indien je niet gehoorzaamt... Dan wacht niet alleen jou de dood, maar ook de dood van Kick en Zora.'

'Wat?! Laat hen met rust! Zij hebben hier niets mee te maken!'

'Door gewoon te dreigen met jouw dood ga je nog geen klanten bedienen, daar ben je te koppig voor. De dood schrikt jou niet af, maar de dood van anderen... Tja, als ik jou was zou ik dus maar meewerken.'

'Dat deed ik vandaag toch?' Loog ik.

'Ja, dat weet ik en daar zijn wij heel erg blij om... Maar...'

'Maar wat?' Snauwde ik.

'Lientje, ik ken jou intussen al ontzettend goed. Ik weet dat je niet makkelijk bang te krijgen bent, dus heb ik voor morgen een nieuwe uitdaging voor je geregeld.'

'Wat voor uitdaging?' Gromde ik.

'Morgen komen er twee jongens.'

'Om hoe laat?'

'Drie uur in de middag.'

'En de tweede?'

'Drie uur in de middag.'

'Bedoel je dan dat ik twee jongens op hetzelfde moment moet plezieren?!' Riep ik.

'Dat heet een trio, lieve schat en het antwoord is: ja.'

'Nee! Dat doe ik niet!'

'Dat zou egoïstisch zijn... Of ben je de gevolgen van ongehoorzaamheid al zo snel vergeten...' Grijnsde Pieter, knikkend in de richting van Zora die een conversatie voerde met Kick.

'Maar... Ik ben er nog niet klaar voor.' Zei ik paniekeriger.

'Geen zorgen, het lukt je wel. Misschien vind je het nog leuk.'

'Nooit!'

'Je went er wel aan... Je went er vast en zeker wel aan...' Grijnsde hij.

'Pieter, misschien is het nog iets te snel om-' probeerde mijn vader, maar Pieter snauwde hem meteen af.

'Bosmans, zwijgen! Of ik maak meteen een einde aan je dochter!'

'Verrader... Hoe kon ik zo stom en naïef zijn te geloven dat jij je mond zou houden over mijn nachtmerrie...' Zei ik, Luca nijdig aankijkend.

'Ik heb helemaal niets gezegd.' Zei Luca verbaasd.

'Dat klopt, Luca heeft me niets verteld over een nachtmerrie die je had... Maar nu je het onderwerp zelf aankaart... Vertel me eens: waarover droomde je dan? En waag het niet te liegen. Een leugen komt altijd uit.' Grijnsde Pieter.