Locked by you 2 [herschrijving]

8.

Evelien

'Ik zal het maar meteen zeggen. Ik heb zoiets nog nooit gedaan.' Stotterde Hans nerveus toen we op mijn kamer waren.

'Wat heb je nog nooit gedaan? Een meisje ingehuurd of seks?'

'Beiden.' Gaf hij met een nerveus lachje toe.

'En waar precies heb je voor betaald?' Vroeg ik en ging naast hem zitten op mijn bed.

'Voor alles. Het totale bedrag. Zo heb ik meteen ook alles al eens gehad.'

'Waarom heb ik het gevoel dat jij hier tegen je zin zit?' Vroeg ik.

'Ik ben gewoon nerveus, dat is alles. Dit is mijn eerste keer en dan nog met zo'n prachtige jonge dame... Dat is wel een apart gevoel.'

'Weet je zeker dat er niet nog iets is?'

'Ik ben hier omdat ik gepest wordt op mijn werk. Ze lachen me uit. Ze vinden me raar. Ik heb geen zelfvertrouwen meer. Ze spotten zelfs met mijn maagdelijkheid. Ik schaamde me daar wel voor, maar ik kan de vrouw van mijn dromen maar niet vinden.'

'En dit was dus de makkelijkste oplossing?'

'Ik ben hier op zakenreis en uiteindelijk ben ik via een collega in contact gekomen met Pieter. Die zou me kunnen helpen. En nu ben ik hier.'

'Ben je bang?' Vroeg ik.

'Ja, ik ben bang. Mijn onzekerheid maakt me bang.' Gaf hij stil toe.

'Dat ken ik.'

'Hoe was jouw eerste keer?' Vroeg hij voorzichtig.

'Verschrikkelijk.'

'Oei... Nu ben ik nog banger.' Stotterde hij.

'Dat hoeft niet. Mijn eerste keer was een verkrachting, dus dat mag je niet vergelijken.'

'Werd je verkracht?'

'Meerdere keren.'

'Wat erg. Je hebt toch geen soa's?'

'Nee, maar...'

'Maar wat?'

'Niets, laat maar.' Lachte ik.

'Wat wilde je zeggen?' Vroeg hij opdringerig.

'Het is een stom idee, dus vergeet het.' Glimlachte ik ongemakkelijk.

'Maar ik moet het weten. Ik heb smetvrees en ik wil absoluut geen ziektes van jou krijgen. Ik heb het recht om het te weten.'

'Excuseer?! Zie je mij aan als een ordinaire hoer die het met iedereen doet?!' Riep ik.

'Maar... Je bent toch een-'

'Nee.'

'Maar ik betaal je ervoor!'

'Misschien wel ja, maar dat wil nog niet zeggen dat ik het zal doen.'

'Dat is smerig. Dit is diefstal!'

'Bel gerust de politie. Dan ben ik hier eindelijk weg en worden die idioten opgepakt.'

'Waar heb je het over?'

'Niets, laat maar.' Zuchtte ik.

'Doe jij dit tegen je zin? Word je hiertoe gedwongen?!'

'Nee,' loog ik snel,' vergeet het gewoon. Hou je mond. Ik heb al te veel gezegd en als ze daarachter komen loopt het niet goed met me af.'

'Oké, ik snap het. Maar denk maar niet dat ik nog met je naar bed wil gaan. Ik wil hier niets mee te maken hebben. Maar... Je wilde me daarnet nog iets zeggen...'