Locked by you 2 [herschrijving]

51.

Evelien

Ook die avond ging ik nog naar Red Freedom. Ik wilde er zeker van zijn dat de meisjes veilig waren en bovendien wilde ik dringend aan de slag met trainen. Mijn doel was niet langer alleen gericht op die revolutie, maar vooral op het verslaan van Con. Die klootzak wilde me van kant maken, heeft mijn carrière en reputatie flink beschadigd en is te gevaarlijk om zomaar te laten gaan. Ik wist niet waar de leden van Red Freedom waren, maar ik ging naar het spookdorp. Mijn intuïtie zei me dat er een grote kans was dat ze die plek als hun nieuwe kamp gebruikten.

Maar ik had een paar dingen over het hoofd gezien. Allereerst liep ik Pieter tegen het lijf. Die zou "heel toevallig" een avondwandeling aan het maken geweest zijn. Ik geloofde hem niet meer. Hij leek altijd op te duiken wanneer ik alleen was. Ook al liet ik merken door hem af te snauwen dat hij me niet moest volgen, deed hij dat toch. Hij bleef de hele weg erheen tegen me praten alsof we... vrienden waren. Echt verschrikkelijk. Ik was niet dom. Ik wist, ik voelde, dat er een moment zou komen waarop hij me zou aanvallen als we alleen waren. Misschien zou hij me vermoorden, verkrachten of ontvoeren. Dat kon ik zien in zijn ogen. Hij was iets met me van plan, al probeerde hij dat onder zijn onschuldige anekdotes te verbergen. 

'Ze zijn hier niet.' Zuchtte ik teleurgesteld toen we in het spookdorp aankwamen.

'Wat is er eigenlijk gebeurd? Waarom heb je eigenlijk die snee op je wang?' Vroeg hij.

'Jonas en ik hoorden hoe Con Red Freedom aanviel. We hebben ze proberen te redden door het tegen hem op te nemen en-'

'Is Jonas dood?' Dat vroeg hij iets te hoopvol.

'Nee...'

'Jamm... Euh, ik bedoel... gelukkig.'

'De meisjes zijn gevlucht, maar ik weet niet waarheen. Con hangt ook nog ergens rond. We hadden hem bijna...'

'Wat ga je nu doen?'

Ik haalde mijn schouders op. 'Ik denk dat ik het bos ga doorzoeken. Luister, ik wil leren vechten. Ik wil Con verslaan. Ik heb Red Freedom nodig.'

'Waarom vraag je Jonas niet gewoon of hij je wat vechttechnieken kan bijbrengen?'

'No way. Jonas zal me vragen waarom ik dat wil en als ik hem dan zeg dat ik Con wil verslaan, zal hij me gestoord noemen en benadrukken hoe gevaarlijk het is. Hij zal me echt niet leren vechten, omdat hij weet dat ik anders problemen ga opzoeken.'

'Dan leer ik het je.'

'Nee. Ik wil eigenlijk dat jij zo veel mogelijk uit mijn buurt blijft.'

'Denk je soms dat ik het niet meer kan? Omdat ik oud ben?'

'Het is raar, oké? Blijf gewoon uit mijn buurt.'

'Wil je Con verslaan of niet?'

'Jawel, maar-'

'Wel dan? Wat is er erg aan? Ik heb ooit alle jongens van de organisatie van Jos leren vechten. Waaronder Jonas en Luca. Met mijn lessen, zorg ik ervoor dat je goed getraind bent om niet alleen hen aan te kunnen, maar ook Con. Dus... Ik vraag het je nog één keer... Wil je les van me krijgen?'

'Oké dan...' blies ik.

'Mooi zo. Laten we meteen beginnen. Als eerste-'

Maar hij maakte zijn zin niet af toen er plots een zwarte schim opdook. Ik zag het ook. We deinsden achteruit. Er was iemand. Misschien was het Con. Maar de angst verdween al heel snel, toen het Jocke bleek te zijn. Hij kwam al lachend naar me toegestormd en sloeg zijn armen om mijn middel.

'Mammie!' Riep hij.

'Jocke?! Wat in godsnaam doe jij hier?! Ben je me gevolgd?!'

Hij knikte. 'Ik kon niet slapen en ik hoorde lawaai op de gang. Dus ik ging kijken en zag dat je wegging. Ik wilde weten waarheen.'