Locked by you 2 [herschrijving]

44.

Evelien

'Mama!' Jocke rende meteen naar me toe wanneer Jonas en ik door Jos het huis werden binnengelaten. Hij omhelsde me en ik ging voor hem op mijn knieën zitten. Ik wreef over zijn rugje en drukte hem stevig tegen me aan. 'Het is oké, ik ben er nu.' Suste ik.

'Je ziet duidelijk dat het jullie kind is,' glimlachte Daphne die naar me toekwam,'Jocke is zo dapper. Het is alsof hij geen angst kent. Hij heeft niet gehuild. Hij wist dat jullie terug zouden keren.'

'Hij is een sterke jongen.' Knikte Jonas trots.

'Ik moet gaan,' zuchtte Daphne,' Samir komt me ophalen.'

'Bedankt dat je op Jocke wilde letten. Je zou een goede moeder zijn, Daphne.' Zei Jonas.

Ze haalde haar schouders op. 'Samir en ik zijn niet zo voor kinderen. Maar voor Jocke staan we altijd klaar, dat weten jullie.'

Ze omhelsde me en streek nog eens door de haren van Jocke. Vlak voordat ze weg wilde gaan, keerde ze zich nog eens naar me toe. 'Let op met Frances. Ze kan niet van Luca afblijven. Ze eindigt bij hem in bed.'

'Dat is haar probleem dan,' zuchtte ik stil,'ze weet dat ze een gevaarlijk spel speelt. Zolang ze van Jonas afblijft kan het me echt niet meer schelen.'

'Ze is onze vriendin, Eef.'

'Weet ik, maar ik ben haar moeder niet. Zolang ze het veilig doen is het goed zeker?'

Daphne grinnikte en legde een hand op mijn wang. 'Verzorg je goed.'

'Zal ik doen. Bedankt.'

Jonas

'Hoe liep het af?' Vroeg Pieter die met een flesje bier in zijn hand tegen de muur aanleunde.

'De politie arriveerde en-'

'Ze lieten hem ontsnappen.' Was Evelien me voor.

'Heb jij gevochten?' Grinnikte Luca onder de indruk die haar bloedneus en blauwe oog opmerkte. 'We hadden hem bijna.' Zei ze. 'Het was zelfmoord.' Zei ik en keek haar nog eens boos aan. Ik was blij dat ze het overleefd had, maar wat ze deed was onverantwoord. Ik vond het een egoïstische actie. Zo kende ik haar niet.

'Ik leef nog.' Sprak ze tegen.

'Daar heb je verdomme veel geluk mee gehad.' Zei mijn vader die me een flesje bier aanbood. Ik weigerde. 'We gaan naar huis. Ik heb overal pijn.'

'Waarom is die Con eigenlijk zo gevaarlijk?' Vroeg ze.

Mijn vader zuchtte diep en ging met zijn hand door zijn haren. 'Ik weet niet hoe ik je dit moet uitleggen.'

'Je kent hem dus ook?' Vroeg ze.

'We kennen hem allemaal.' Zei Pieter, maar Frances stak snel haar hand in de lucht. 'Ik ken hem niet!' De manier waarop ze dat zei was iets te enthousiast dan eigenlijk nodig was. 

'Jonas, wie is hij echt?' Vroeg Evelien.

'Ik vertel het je als we thuis zijn.' Zei ik, knikkend in de richting van Jocke die nog steeds niets van de hele situatie begreep.

'Oké, dan gaan we naar huis.' Besloot ze. 'Goedenavond nog iedereen.'

'Toedels, Bossie!' Riep Frances. Die meid was inmiddels al zo dronken dat ze haar eigen naam vast al vergeten was. Evelien keek haar ongeïnteresseerd aan. 'Frances,' zuchtte ze,'vergeet je pil niet te pakken.' Het was duidelijk dat ze Frances nog altijd niet vergeven had en dat allemaal door die ene keer dat ze me kuste. Ik wist dat het een grote fout van me was geweest, maar ik was te dronken om te beseffen wat ik gedaan had.