Locked by you 2 [herschrijving]

43.

Evelien

Natoe nam haar stok in de aanslag en spurtte vervolgens naar Con toe. De andere meisjes vielen samen met haar aan. Ondertussen rennden Jonas, Jocke en ik naar de anderen toe. Nou ja, "rennen"... het was eerder snel wandelen, aangezien zowel Jonas als ik gewond waren.

'We moeten hier weg, nú!' Riep Jonas.

'Ik heb de politie al gebeld,' zei Jelle,'alles komt goed, maar Jonas heeft gelijk. We zijn hier niet veilig.'

'Nee, we moeten blijven,' sprak ik tegen.

'Evelien, je bent gek!' Riep Frances. Ook de anderen keken me verward aan.

'Die klootzak wilde me vermoorden! Wat als de politie te laat komt? Wat als hij kan vluchten? Ik wil er zeker van zijn dat hij wordt uitgeschakeld.'

'Hier blijven is een risico dat we niet kunnen nemen, liefje,' hijgde Jonas.

'Kijk naar die meisjes,' zei ik en wees naar het gevecht tussen Con en Red Freedom,'ze nemen het tegen hem op. Zij zijn niet bang. Zij vluchten niet.'

'Zij hebben geen kind.' Hij verhief zijn stem en knikte naar Jocke die angstig in zijn hand kneep. 'Het wordt tijd dat je eens niet alleen aan jezelf gaat denken, Evelien, maar ook aan de andere.'

'Ik denk niet alleen aan mezelf,' snauwde ik,'ik doe alles wat ik kan om anderen te helpen!'

'Akkoord, je doet veel voor anderen. Maar wat doe je voor ons?'

'Wat wil je dat ik doe?' Ik werd kwaad omdat hij het weer liet overkomen alsof alles mijn schuld was, terwijl dat helemaal niet zo was.

'Je gezin op de eerste plaats zetten!'

Ik wist niet wat te zeggen en sloeg mijn ogen neer. Hij legde zijn handen op mijn schouders en zuchtte diep. 'Komaan, Evelien. We gaan hier weg.'

'Nee,' hield ik vol en sloeg zijn handen weg,'ik ben het vluchten zat.'

'Je bent gewond! Wat wil je doen?'

'Die klootzak afmaken.'

'Hoor jij jezelf praten? Je bent in de war. Je bent boos en dat begrijp ik heel goed, maar-'

'Je denkt dat ik het niet kan.'

'Dat is niet wat ik zei, ik-'

'Ik zal je bewijzen dat ik het wél kan.'

'Evelien, luister naar me!'

Maar ik negeerde hem, draaide me om en rende naar Con en de meisjes toe.

Jonas

'Papa, wat gaat mama doen?' Vroeg Jocke bang. Tranen rolden over zijn wangen. Ik streelde door zijn haren en probeerde hem te sussen. 'Het komt goed.' Het viel me op dat ik dat niet zelfzeker kon zeggen. Evelien had gelijk. Ik dacht echt dat ze het niet kon. Ik had geen vertrouwen in haar.

'Breng Jocke in veiligheid.' Zei ik tegen niemand in het bijzonder.

'Papa?' Stamelde hij.

'Kom maar met ons mee, Jocke.' Zei Daphne die haar hand naar hem uitstak. Twijfelend legde hij zijn handje in dat van haar. 'Waar ga je met hem heen?' Vroeg ik. 'Kom maar met mij mee.' zei Luca die zijn hand op de rug van Frances legde. 'We wonen toch vlak naast Jonas en Evelien. Daar kan hij wel even blijven.' Ook Pieter, mijn vader en de anderen gingen mee. Het busje van Pieter was inmiddels al gemaakt waardoor ze Daphne, Jocke en Frances een lift konden geven. Ik beval Katie en de vader van Evelien ook naar huis te gaan, voor hun eigen veiligheid. Haar vader wilde blijven, het was tenslotte zijn dochter, maar uiteindelijk wist ik hem toch te overtuigen. Ik bleef samen met Jelle toekijken. Ik moest er voor Evelien zijn. Mijn politiechef stootte met opzet zijn schouder tegen de mijne aan. Hij kwam naast me staan en zuchtte diep. 'Je vriendin is gek geworden. Het zou een mirakel zijn als ze een gevecht met Con overleefd en dat weet jij ook. Als ze het toch overleefd, vertel haar als verhaaltje voor het slapengaan waarom ze Con moet vrezen. Hopelijk gebruikt ze in de toekomst dan wél haar verstand.'